ช่วงนี้ผมชอบฟังหนังสือเสียงเรื่องผีของ เหม เวชกร ฟังไปประมาณเกือบยี่สิบเรื่อง เรื่องผีของครูเหมตกยุคไปแล้ว แต่ผมชอบสำเนียงกับภาษา ผมว่าเรื่องผีของครูมีเสน่ห์อย่าง Pulp Fiction แบบ Tale From The Crypt ของฝรั่ง ชอบตรงสะท้อนความเป็นไทยเดิมเต็มที่ ในยุคสมัยที่ผีแทรกซึมอยู่ในทุกบริบท ปลุกความกลัวทุกคน ถึงแม้ผมจะเผลออมยิ้มมากกว่าขนลุก เพราะพฤติกรรมของตัวละครคล้ายการ์ตูนเรื่อง Scooby-Doo คือกลัวผีขึ้นสมอง เป็นความกลัวแบบไม่มีเหตุผลเท่าใดนัก
อยากจะวาดรูปตัวเองให้คล้ายงานครูเหม เวชกร หลอนๆน่ากลัว
ผมไม่กลัวผี แต่ชอบเรื่องผี ชอบความพยายามให้หวาดกลัว(ความครีเอท) แต่ไม่ชอบความไร้ตรรกะ ความ Absurd ของผี ตรงนี้เลยทำให้ผมไม่กลัว เพราะผมจะมีคำถามตลอดเวลาเกี่ยวกับเรื่องผี เช่น ทำไมผีไม่ไปหลอกหลอนคนที่ทำให้เขาตาย หรือถ้าเพื่อนรักผมตายไปเป็นผีแล้วมาหาผม ผมควรจะดีใจที่ผีมีจริงแล้วเขามาหา หรือผมควรจะกลัวผี และผลักไสไล่ส่งเขา
กลับมาเรื่องครูเหม นอกจากเรื่องผี ผลงานภาพวาดผีครูเหมก็โด่งดังไม่แพ้กัน ระหว่างเรื่องเล่า กับ ภาพวาดผีของครูเหม ผมจะชอบอย่างหลังมากกว่า เผอิญผมเข้าไปอ่านความคิดเห็นของเพื่อนๆในเฟซบุ๊กเกี่ยวกับเทคนิคการวาดของครูเหม ด้วยความสนใจใคร่รู้ และเป็นแรงบันดาลใจให้ลองวาดบ้าง ซึ่งก็ออกแนวตามใจฉัน แต่ตั้งใจให้มีกลิ่นแบบผลงานครูเหม หลอนๆน่ากลัว
ภาพวาดผีของครูเหม (ภาพจากอินเตอร์เนต)
พูดเรื่องไอเดียไปแล้ว มาถึงขั้นตอนการวาดบ้าง ผมต้องการวาดแบบสปีด คือให้เสร็จโดยใช้เวลาไม่นานนัก
ผมใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปตัวเองก่อน ถ่ายในห้องที่ปิดไฟ ก็จะทำหน้าทำตาแบบที่ผมชอบ มีพรอพง่ายๆคือเอาเสื้อพาดบ่าตัวเอง
ผมเริ่มกระบวนการดราฟเส้นจากภาพถ่ายตัวเองในโปรแกรม Clip Studio Paint ก่อนหน้านี้ผมเคยวาดภาพเหมือนทั้งแบบใช้การดราฟเส้นในคอมพิวเตอร์(ถ้าเป็นสมัยก่อนผมก็คงใช้โต๊ะไฟ ไม่ก็กระดาษลอกลาย) แล้วก็แบบวาดโดยไม่ดราฟ สำหรับผมที่เคยลองทั้งสองวิธีผลลัพธ์ออกมาไม่ต่างกันเท่าไหร่ มีจุดเด่นจุดด้อยด้วยกันทั้งสองวิธี แต่ครั้งนี้เลือกแบบดราฟเส้น เพราะมันไวดี
พอใช้ดิจิตอลเพนต์ติ้งการทาบเส้นก็เป็นเรื่องที่ต้องเรียนรู้
เวลาดราฟผมจะดราฟแบบไม่ละเอียดมาก เหตุผลหลักคือขี้เกียจ รายละเอียดอื่นๆดราฟคร่าวๆได้ แต่จุดที่สำคัญในการดราฟคือใบหน้าและส่วนหัว ตรงส่วนนี้ถ้าทำออกมาไม่ละเอียด หรือวางอวัยวะผิดตำแหน่ง เคลื่อนไปนิดหน่อย จะส่งผลให้ "ไม่เหมือน" ทันที
ผมเริ่มปาดบรัชใน Clip Studio Paint แล้ว หลักๆผมเลือกใช้สองบรัชที่มีในคลิปสตูติโอโดยไม่ต้องไปดาวน์โหลดเพิ่ม คือ Pastel กับ Wet blotting ink ซึ่งจะทำให้ภาพมีลักษณะไม่สะอาดตามคอนเซปต์ (ใช้บรัชสีดำทั่วไปตกแต่งนิดหน่อย) ขณะวาดผมเปิดคลิปสาวๆใส่ชุดว่ายน้ำไปด้วย เพื่อไม่ให้เหงาจนเกินไป ที่ไม่เปิดคลิปผี หรือเพลงประกอบผี เพราะผมไม่กลัวผี เปิดไปก็จะทำให้ผมรำคาญมากกว่า
นี่ล่ะใบหน้าผมล่ะ!!
ที่ทำให้กระบวนการล่าช้า น่าจะเกิดจากผมหยุดวาดเพื่อดูคลิปสาวๆในชุดว่ายน้ำบ่อยเกินไป แต่ภาพก็เริ่มออกมาเป็นรูปเป็นร่างแล้ว เวลาวาดภาพคนเหมือน ผมไม่ชอบวาดออกมาด้วยความคิดให้เหมือนเป๊ะ คือถ้าดราฟจากรูปถ่ายแล้ววาดตามนั้นเลยมันจะทื่อไปหน่อย ผมจะมีบิดอวัยวะ แก้สัดส่วนให้ดูสนุกขึ้น เช่น วาดตาให้โตขึ้น ปากให้กว้างขึ้น เคล็ดลับคือตำแหน่งของอวัยวะเหล่านั้นต้องอยู่ถูกจุด แค่นี้ก็ดูเหมือนแล้วครับ
self portrait สไตล์ เหม เวชกร
วาดเสร็จแล้ว ลองโพสในเฟสบุคหลังเที่ยงคืน สังเกตว่าสาวๆ(เพื่อนร่วมเฟสเงียบกันไปหมด) อึ้งกันล่ะสิ แสดงว่าใช้ได้ ฮาๆๆๆ เขาเงียบเพราะเขาเอือมระอากับผมที่ชอบโพสรูปตัวเองน่ากลัวๆเป็นประจำอยู่แล้ว มีก็แต่แฟนผมทักในกล่องข้อความให้ผมเลิกใช้รูปนี้เป็นรูปประจำตัวซะที เพราะเขาเกลียดมากกกกกก ฮาๆๆๆ แต่ผมไม่ยอม ก็ขอโพสรูปนี้อีกสักระยะนะ เพราะผมชอบฉิบหายเลย.
ฝากเพจครับ https://www.facebook.com/thatreee/
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
