ความน่าจะซวย 0.00001%
พอเห็นขวดยาพารา ที่กินเพื่อลดไข้จากผลของการฉีดวัคซีน
ทำให้ผมนึกถึงเรื่องราวเมื่อสองปีก่อน
เรื่องราวกฏของเมอร์ฟี่
นักวิจัยและวิศวกรชาวอเมริกันที่กล่าวไว้ว่า
"ทุกสิ่งที่สามารถผิดพลาด มันจะผิดพลาด" (Anything that can go wrong, will go wrong): Edward A. Murphy
แม้หนทางแห่งความซวยนั้น จะยากเย็นเพียงใด (อันนี้ผมเติมเอง)
เมื่อ 2 ปีก่อนในชั้นเรียนการเขียนออนไลน์ของ อ. ปราย พันแสง / แปรงพันสาย
ครั้งหนึ่งเราได้อภิปรายเรื่องเรื่องความซวย
และนำเรื่องของความซวยมาเป็นหัวข้อในการเขียน
อาจารย์ปราย แบ่งความซวยออกเป็น 5 ประเภท
1. โลกซวยด้วยมือเรา
2. ซวยด้วยมนุษย์สารพิษ
3. ซวยด้วยอุบัติเหตุ
4. ซวยธรรมชาติ
5. ซวยบริสุทธิ์
และให้นักเรียนลองเขียนถึงความซวยของตัวเองที่เคยประสบมา
พร้อมกับจัดหมวดหมู่ความซวยของตนเองดู ว่าอยู่ในประเภทไหน
สำหรับผม!!
คงพยักหน้าบอกคุณว่า ความซวย ก็คือ ความซวย
ไม่ว่าจะแบ่งประเภทความซวยยังไง
ยิ่งคุณแบ่งความซวยได้ละเอียดเท่าไหร่
คุณจะพบว่าความซวยนั้นมีอยู่จริง ความซวยมี Inception และ อาจร่ำไห้ให้กับความซวยที่แทบจะไม่น่าเกิด
ทำไมผมจึงเชื่อแบบนี้นะเหรอ ??
คงต้องบอกว่าผมประสบพบมากับตัวเองเลยละคุณเอ๊ย !!
อย่างความซวยของผมเมื่อ 3 ปีที่แล้ว
คงต้องบอกว่าคงเป็นอภิมหาความซวย
ที่รวบรวมความซวยไว้ถึง4 จาก 5 ประเภทเลยทีเดียว
เรื่องมันมีอยู่ว่า ................
3 ปีที่แล้ว ผมป่วยเป็นไข้หวัด
ในตอนแรก ก็ไม่คิดว่าเป็นอะไรมาก คิดว่ากินยาไว้ก่อนเดี๋ยวคงหาย
ภรรยาหยิบขวดยาพาราฯ ที่ติดบ้านไว้มาให้
ผมซัดไป 1เม็ด พร้อมกับคาดหวังว่ามันจะดีขึ้นในไม่ช้า
แต่ตอนเช้า อาการไม่ดีขึ้น ไข้กลับสูงไปจนถึง 39 C
ผมตัดสินใจลากสังขาร ขับรถไปโรงพยาบาล เพื่อพบกับคุณหมอประจำตัว ที่คุ้นเคยและใจดี
ด้วยไข้ที่ขึ้นสูง คุณหมอ จับตรวจ ไข้หวัดใหญ่
หนึ่งขั่วโมงผ่านไป
ไม่พบเชื้อ!!
ด้วยความที่ผมใช้สิทธิ์ประกันภัยสุขภาพ ที่มีวงเงินจำกัด
คุณหมอท่านทราบดี จึงจัดให้เพียงยาลดน้ำมูก และไม่จ่ายยาลดไข้ให้ เพื่อไม่ให้เกินวงเงิน พร้อมนัดใหม่ ในวันรุ่งขึ้น
เช้าวันถัดมา ไข้ผมยังคงอยู่ที่ 39 C คุณหมอไม่ลังเลที่จะจับตรวจไข้เลือดออก
1 ชั่วโมงผ่านไป
ผลเกล็ดเลือดออกมาเป็นปกติ !!
คราวนี้คุณหมอไม่จ่ายยา และนัดใหม่ในวันรุ่งขึ้น
ไข้ยังคงอยู่ที่ 39 C เหมือนเดิม แม้จะขึ้นเข้าวันใหม่
วันนี้คุณหมอ จ่ายยาให้เป็นเวลาสามวันตามอาการ และกล่าวว่า หากไม่ดีขึ้นคงต้องแอ๊ดมิท เพื่อสังเกตอาการ
ผมรับคำคุณหมออย่างว่าง่าย และขับรถกลับบ้านอย่างคนหมดแรง
ไข้สูง 39 C มาสามวัน โดยไม่รู้สาเหตุ
หลังจากทานข้าวเสร็จ
ผมหยิบยาทั้งหมดมากองรวมกัน รวมทั้งกระปุกยาพาราฯ ที่บ้าน ว่าจะต้องทานเมื่อไหร่ เวลาไหนบ้าง
ในที่สุดปริศนาก็ไขกระจ่าง !!
หลังจากฉลากยาทั้งหมดที่อ่านอย่างละเอียด
ผมพบว่ายาพาราฯ ที่ภรรยาหยิบให้ หมดอายุไปแล้วกว่า 3 ปี !!
ความโชคดีในความโชคร้ายที่ผมยังมีชีวิตอยู่ และยังมีโอกาสวิ่งไปซื้อยาขวดใหม่
แม้จะประสบความซวยถึง 4 ประเภท ตั้งแต่
1. โลกซวยด้วยมือเรา
จากตัวผมเองที่กินยาโดยไม่ยอมดูฉลากให้ชัดเจน
2. ซวยด้วยอุบัติเหตุ
ก็จากการกินยาหมดอายุ ทำให้ไข้ไม่ยอมลด แต่ยังดีที่ยังรอดมาได้
3. ซวยธรรมชาติ
ก็จากอาการป่วยของผม ที่เป็นไปตามธรรมดาของโลก
4. ซวยบริสุทธิ์
แน่นอนละ ที่คุณหมอไม่จ่ายยาพาราฯ ให้ผม
ก็มาจากความปราถนาดีที่ไม่อยากให้ผมจ่ายค่ารักษาส่วนเกิน
ส่วนข้อสุดท้าย.........
5. ซวยด้วยมนุษย์สารพิษ
มะมะ....ไม่หรอกน่า ผมออกจะเป็นสามีที่น่ารัก
ภรรยาคงไม่ตั้งใจวางยาผมหรอก
หากอ่านมาถึงบรรทัดนี้ เห็นไหมละครับ ความซวยมันเกิดซ้ำเกิดซ้อนขึ้นมาได้
แม้จะมีความน่าจะเป็นต่ำต้อยเรี่ยดินเพียงใด
บางอย่างเราก็สามารถพอจะป้องกันความซวยได้จากความไม่ประมาท
แต่จะดีกว่าไหม ถ้ามีคนช่วยรับความเสี่ยงจากความซวยแทนคุณ
ประกันรถยนต์ ประกันสุขภาพ ประกันการเดินทาง
ทุกอย่างเรามีพร้อม ติดต่อได้หลังไมค์ฮะ
#เหล็กไม่เอาถ่าน
- 8
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
