"มันใช่ความรักหรือเปล่า EP.02"
"กล้าพอไหม"
“ผมได้เรียนรู้ว่า ความกล้าหาญไม่ใช่การที่ไร้ซึ่งความกลัว แต่แท้จริงคือการที่เราสามารถเอาชนะความกลัวได้ต่างหาก คนที่กล้าหาญไม่ใช่คนที่ไม่กลัว พวกเขากลัว แต่ก็ยังสู้เพื่อเอาชนะมันให้ได้” — Nelson Mandela
ห่างหายไปหลายสัปดาห์เลยหลังจาก ep1 ออกไปไม่รู้ว่าผู้เขียนไปอยู่ไหนมา ฮ่าาาาาา พอดีช่วงหลังๆนี้ไม่ค่อยมีเวลาได้เขียนอะไรสักเท่าไหร่มันเลยทำให้ทิ้งช่วงยาวเลยและห่างจาก EP แรกมากส่วนตอนนี้ผู้เขียนมีเวลาแล้วก็มีอารมณ์ที่จะเขียนใหม่แล้วเดี๋ยวจะเริ่มต่อกับ ep ที่ 2
หลังจากที่เด็กสาวคนหนึ่งบอกว่าเขามีแฟนแล้ว เราก็แอบเสียใจหน่อยๆที่เป็นคนไม่ค่อยกล้าที่จะพูดกับใคร ฮ่าาาาา ทำนองอกหักว่างั้น
เศร้า
ครั้นเปิดเทอมใหม่กับโรงเรียนใหม่ บรรยากาศใหม่ๆ ผู้คนใหม่ๆ และการที่เรียนเราไม่คุ้นเคยเลย เพราะเมื่อครั้นเราเรียนม.ต้นเราจะเรียนแยกระหว่างชายและหญิง พอมาโรงเรียนใหม่เราเรียนแบบร่วมกัน ผมก็เปรียบเสมือนกบออกนอกกะลาเลย เหมือนได้เปิดโลกใหม่ วุ้ววววว!!!
วันเปิดเทอมใหม่
การเรียน.ปลายนั้นโชคดีที่ห้องเรียนสามัญจะเป็นห้องชายล้วน แต่....ห้องเรียนศาสนานั้น เราเรียนพร้อมกับผู้หญิง ถามว่าตื่นเต้นไหม? บอกเลย โคตร!!!! จำได้ว่าตอนเข้าใหม่ๆจะอยู่ศาสนาชั้น 7 ในห้องตอนนั้น มีผู้ชายเพียง 5 คนเท่านั้น ที่เหลือผู้หญิงล้วน อายทุกครั้งที่มาห้องก่อนเพื่อน เพราะในห้องเต็มไปด้วยสาวๆ เราดันเป็นคนขี้อายสุดด้วย จะไม่ทักผู้หญิงก่อน เว้นแต่เขาทักเราจึงจะคุย
จนมาวันหนึ่งมีสาวน้อยน่ารักๆ เสียงแหลม มาดักประตูแล้วถามว่า "เทอเป็นคนหยิ่งหรอออ...ทำไมไม่คุยเลย ถามคำตอบคำ" เราไม่รู้จะตอบไงได้แต่ยืนนิ่ง เขาก็ถามมาอีก "คุยกันได้น่ะ พวกเราพร้อมคุยกับเทอน่ะ" "เทอหยิ่งหรอ หรือว่าพวกเราไม่ควรเป็นเพื่อนเทอ" สิ้นสุดประโยคนั้น เราสวนกลับไปว่า เราอายย!! ก่อนหน้านี้เราไม่เคยเรียนพร้อมผู้หญิงเลย ((ฮ่าาาา อดีตของผู้เขียนน่ะเนี้ยะ แต่....ปัจจุบันไม่น่าจะเป็นแบบนี้ซะแล้ว)) เทอผู้น่ารักคนนั้นก็บอกว่า "ไม่ต้องอายน่ะ เราเป็นเพื่อนกันได้" อยากบอกว่าตอนนั้นคือ (first impression) เลย เป็นผู้หญิงคนแรกที่เข้ามาคุยกับเราจนเรารู้สึกชอบในตัวเขา ว่าแต่......เมื่อไรจะถึงตอนพีคๆของ EP นี้เนี้ยะ ฮ่าาาา ((ใจเย็นๆๆน๊าาาผู้อ่าน ให้ผู้เขียนได้ปูเรื่องที่ละสเต็ปน๊าาา ))
กลุ่มเพื่อนสาว
วันเวลาผ่านไป รู้สึกได้ว่าตัวเองนั้นก็เริ่มมีความกล้าขึ้นมาหน่อย แต่พอเราชินกับเพื่อนๆสาวในห้องแต่แล้ว พวกเขาเหล่านั้นได้ข้ามชั้นและ ได้ทิ้งเราไป โดยมีกลุ่มอื่นที่เลื่อนชั้นมาอยู่กับเราใหม่ ความอายเริ่มกลับมาใหม่เพราะเราไม่คุ้นชินกับกลุ่มเพื่อนใหม่ แต่แล้วมีเพื่อนใหม่คนหนึ่งชื่อสมมุติ เด็กหญิงเอฟ เทอเป็นเด็กผู้หญิงน่ารักๆเสียงเพราะ คือ ตอนนั้นโดนใจมากและชอบ อยากที่จะรู้จัก อยากที่จะคุย (ปล.โปรดจำตัวละครนี้ไว้) แต่...ก็ไม่กล้าพอ
แอบชอบ
ในทุกวันจะมีการเรียกชื่อ เช็คชื่อคนที่มาเรียน จะพยายามตั้งใจฟังเสียงขานของเทอทุกวัน เพราะเธอจะนั่งโต๊ะหลังโต๊ะเรา และนั้นคือความสุขเล็กๆตอนวันเด็ก
และกิจกรรมยามว่างตอนอยู่หอ ((ผู้เขียนจะเป็นเด็กหอเมื่อตอนเรียนมัธยม)) การแอบมองสาวน่ารักคนหนึ่งเดินจากดาดฟ้าเวลาที่เทอกลับหอ เทอเป็นคนตัวเล็กน่ารัก ชอบ แต่....รู้จักแต่ชื่อเขาเท่านั้น และไม่เคยได้คุยกับเขาเลย และนี่คือความสุขเล็กๆของผู้เขียนเมื่อครั้นเป็นเด็กนักเรียน
เด็กหอ
ความอายนั้นไม่เคยลบเลือนไปเลย จนกระทั้งเมื่อตัวเองใกล้เรียนจบ เพราะเป็นโอกาสสุดท้ายแล้วที่จะคุยกับเพื่อนสาว หรือกับสาวที่ชอบ เพราะต่อจากนี้ ต่างคนก็คงอาจจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว....
หลังจากการอ่านมีใครบ้างไหม ที่รู้สึกอาย รู้สึกไม่กล้าที่จะพูดกับคนที่ชอบ อยากจะถามว่าสามารถก้าวข้ามมันได้ไหม และมีวิธีการอย่างไร
สามารถมาเล่าประสบการณ์ให้ผู้เขียนฟังได้น๊าา
สำหรับ EP นี้ก็จบประมาณนี้ ส่วนเรื่องราวความรักจะเป็นอย่างไรนั้น โปรดติดตามตอนต่อไป น่ะคร้าาาบบบ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
