เมื่อตอนที่ผมยังทำคอสลดน้ำหนักของตัวเองอยู่ มีช่วงหนึ่งที่เพจมันเงียบมากกก จนเดือนนั้นไม่มีลูกค้าคนไหนมาลงคอสเลย
.
ต้องบอกตรงๆเลยว่า ในตอนนั้นผมทั้งรู้สึกงง และถึงทางตันจริงๆ เพราะก่อนหน้านี้มันก็ขายดีมาตลอด แต่อยู่ดีๆยอดขายก็หายไปแบบไม่มีสัญญาณบอกกล่าว
.
ในขณะที่ผมกำลังถอดใจ เพราะคิดว่าตลาดคงถึงทางตันแล้ว ผมไม่สามารถสร้างยอดขายไปได้มากกว่านี้ ถ้ายังฝืนยิงแอดต่อไปอาจจะจบด้วยต้องควักเนื้อตัวเองจ่าย
.
แล้วอยู่มาวันหนึ่งที่อาม่านั่งบ่นขณะขนาดกินยาประจำรอบเช้า แล้วผมก็ลงมากินข้าวพอดีว่า “เบื่อจริงๆเลย ต้องกินยาอีกแล้ว” ( อาม่าผมกินยารอบหนึ่งเกิน 10 เม็ดนะครับ เพราะเป็นหลายโรคมากๆ )
.
วินาทีนั้น เหมือนผมเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ ในที่สุดผมก็คิดออกว่า ผมจะหาลูกค้าใหม่ๆได้ยังไง
.
และมันยังทำให้ผมนึกถึงคำกล่าวของปราชญ์ท่านหนึ่งว่า “ เส้นทางจะอยู่ในสายตาของผู้ที่มองหามันเสมอ “
.
ผมพูดจริงๆว่า ถ้าวันนั้นผมถอดใจยอมแพ้กับการขายคอสไปแล้ว ต่อให้ผมได้ยินประโยคที่อาม่าบ่น ผมก็จะเห็นเป็นแค่ประโยคบ่นธรรมดาๆ ไม่ใช่โอกาศที่จะพริกสถานการณ์ที่กำลังเจออยู่
.
แต่เพราะตอนนั้นผมยังคงเชื่อว่าต้องมีทางออกสิ ผมถึงเห็นโอกาสในวันนั้นได้
.
เพราะฉะนั้นถ้าวันนี้คุณกำลังเจอทางตันเหมือนกับผมในวันนั้น อย่าพึ่งถอดใจครับ บางทีโอกาศใหม่ๆที่จะทำให้ธุรกิจคุณดีขึ้น อาจจะตกอยู่กับตัวคุณก็ได้ แต่เพราะคุณถอดใจไปแล้วเลยไม่เห็นมัน