ที่เราคิดฆ่าจับตายนั่นก้อเพราะเรามันกระจอก ไม่ควรมีชีวิตอยู่ แนะนำให้เอาลวดตาข่ายมาพันรอบตัวแล้วมัดถ่วงกับตะกั่วแล้วกระโดดน้ำตาย พอผ่านไป 7 วัน ศพเราจะขึ้นอืด ลวดตาข่ายพวกนั้นจะเป็นตัวเฉือนเนื้อเราให้เล็กลงเป็นอาหารให้ปลากิน ไม่ต้องเหลือซากอะไรนอกจากกระดูกที่จมอยู่ใต้น้ำไม่มีใครสนใจ ไม่ต้องเป็นภาระอะไรสังคม ไม่มีใครเค้าสนใจหรอกกระดูกใต้น้ำ แต่ถ้าคิดจะทำตามที่แนะนำแล้วมีคำถามโผล่ขึ้นมาว่า แล้วพ่อแม่เราจะอยู่อย่างไรล่ะ ท่านคงเสียใจที่เราจากไป ฉะนั้นถ้าคิดแบบนี้ขึ้นมาได้ก้อจงอย่าตายเพราะเรื่องไร้สาระอะไรแบบนี้ กลับไปกอดพ่อ กอดแม่ ทำกับข้าวให้ท่านกิน นั่งกินข้าวด้วยกัน เราก้อไม่คิดมาก ทั้งยังได้ชื่อว่าเป็นลูกกตัญญูอีก ชีวิตล้มแล้วก้อลุกได้ ผมพูดได้เพราะชีวิตผมล้มมาแล้ว 2 ครั้ง แต่ไม่เคยมีความคิดที่จะฆ่าตัวตายโผล่มาในหัวเลย เพราะผมเป็นห่วงครอบครัวผม ใครจะดูแลพวกท่าน ผมล้มครั้งนี้หนักกว่าครั้งแรก มีหนี้สินเกือบ 3 ล้าน รถโดนยึด รถคันที่มีใช้ก้อเข้าไฟแนนซ์ บ้านก้อยังต้องผ่อน คนในครอบครัวก้อต้องเลี้ยง จากเจ้าของกิจการต้องมาหางานเป็นลูกจ้างเค้าทำ ทุกวันนี้ผมก้อยังอยู่ได้ ไม่เป็นทุกข์ แถมยังเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก เพราะผมไม่เคยอยากรู้เรื่องของชาวบ้าน ไม่เคยสนใจเรื่องของชาวบ้าน ไม่เคยคิดร้ายกับใคร ผมจึงไม่มีทุกข์ในใจเลย หวังว่าข้อความของผมจะทำให้คุณคิดได้บ้างนะ ถ้าคิดไม่ได้เลย ก้อไม่จำเป็นต้องถามคำถามใครหรอก ชีวิตเป็นของเรา ไม่มีอะไรจะมาทำร้ายเราได้เท่ากับตัวเราทำร้ายตัวเอง