เราเคยคิดจะเลิก เคยห่าง FB ไปราวครึ่งปี แต่ที่ห่างได้เพราะงานยุ่งมากในตอนนั้น และด้วยความที่เพื่อนเราส่วนใหญ่ใน FB คือเครือญาติและเพื่อนสนิท เราก็กลับมาเล่นต่อ คำว่าเล่นของคุณอาจต่างจากเรา เราเล่นเพราะเราเข้าใจความรู้สึกญาติและเพื่อนๆ เมื่อใดก็ตามที่พวกเค้าโพสท์อะไรบางอย่าง หรือแชร์อะไรบางอย่าง แล้วเราไปช่วยกดไลค์หรือคอมเม้นท์ ไม่ว่าใครก็รู้สึกดีค่ะ อยู่กับมันไปนั่นแหละ แค่แบ่งเวลา ถ้าเราบังคับตัวเองให้เลิกเล่นก็แค่สมถะสมาธิ แต่ถ้าเราแบ่งเวลาให้เป็นก็เรียกว่าวิปัสสนาสมาธิได้เหมือนกันค่ะ ในความเห็นของเรา :)