สิ่งที่ยากที่สุดของการแบกเป้ออกเดินทาง
คือ..ก้าวครั้งแรก
▪︎
เคยมั้ยขอรับ เวลาจะทำอะไรถึงขั้นตอนสุดท้ายก็ลังเลทุกที และโอกาสก็หายไปเพราะที่เราต้องการคนอื่นก็ต้องการเช่นกัน
กระผมเคยจะจองตั๋วไปอเมริกาด้วยที่นั่งชั้นธุรกิจของสายการบินชื่อดัง ปกติราคาไปกลับแสนกว่าบาท ตอนนั้นราคาหลุดมาคือสองหมื่นกว่าบาท พอถึงขั้นตอนสุดท้ายจะตัดบัตร กลับลังเล เสี้ยววินาที โปรนั้นหลุดเลย
▪︎
ตั้งแต่นั้นมา
กระผมจะมีลิสต์ล่วงหน้าจะไปที่ไหน ประเทศอะไร
แลัวรอช่วงไหนที่มีโปร
จะก้าวก็ก้าวเลย
ไม่ใช้ความคิดนำการก้าวแรก
แต่ใช้กายนำ กดๆๆๆ
▪︎
เดินก้าวแรกแล้วค่อยหาวิธีที่จะก้าวต่อไปให้อยู่รอดยังให้ถึงจุดหมายและกลับบ้านอย่างไรให้ปลอดภัย
▪︎
ตลอดเส้นทางของการก้าวคือการเรียนรู้และยอมรับในสิ่งใหม่ๆที่จะเกิดขึ้น
สิ่งที่นักเดินทางไม่ควรเก็บใส่ใจ อย่างยิ่งคือ
ภาษาไม่ได้จะไปได้มั้ย
ไปจะไปรถอะไร กินอยู่ยังไง
หรือไม่ก็รอเพื่อนถามเพื่อนซึ่งก็ชวดทุกที
และสำคัญเงินจะพอมั้ย
▪︎
สิ่งเหล่านี้ควรคิดภายหลังตัดสินใจ วิธีการจะมาเอง
• พูดไม่ได้กูเกิ้ลแปลมี ผิดๆถูกๆสนุกสนานกันไป
•วางแผนดีๆหาช่องทางเดินทางถูกๆ ไปแบบคนพื้นถิ่นไม่ใช่นักท่องเที่ยว ข้อมูลในกูเกิ้ลเยอะมาก รีวิวทั้งคนไทยหรือชาวต่างประเทศ แปลไม่ออกก็กูเกิ้ลพอถูๆไถๆ
แล้วไปลุยหน้างาน ต่อจิ้กซอไปเรื่อยๆ
การบุกเบิกเส้นทางใหม่ๆ คือของหวานสำหรับนักเดินทางที่ควรลิ้มลอง
•
แต่ตอนนี้สิ่งที่ทำได้คือเที่ยวทิพย์ขอรับ
วันนี้เราไปอธิษฐานต่อลมหายใจเทพเจ้ากันขอรับ ที่โบรโม่ อินโดนีเซีย ที่เกือบตกเครื่องบิน ณ.ที่นี้
"ขอวัคซีนจงเป็นของฉัน
ขอจงมาตามนัด
ขออุปัทวันตรายจงอย่ามีแก่วัคซีนที่ข้าพเจ้าจองเลย...สาธุ"
•
ป๋อเสก นายก้าวเล็ก😁