😩บางครั้งคนเราสื่อสารกันผ่านโซเชียลก็ว่ายากในการตีตวามแล้ว สิ่งที่ยากไปกว่า คือการพิมพ์ข้อความผ่านโซเชียลยังไง ให้ฝ่ายตรงข้ามตีความได้ว่า สิ่งที่เราสื่อสารไปนั้นเป็นความหวังดี คือความเป็นห่วง จากใจเราจริงๆ ซึ่งยากมากเพราะแต่ละคนตีความและเข้าใจไม่เหมือนกัน
เราอาจจะหวังดี แต่เค้าคิดว่าเราเยาะเย้ย ดูแคลน หรือมันดูแย่สำหรับเคเาที่เราพิมพ์ไปแบบนี้ ด้วยฟีลลิ่งมันมันต่างกัน
😩เราเลยโทษตัวเองเสมอว่า...เราคงคิดมากไปที่เป็นห่วงเค้า เราคงคิดมากไปที่คิดว่าเค้าจะต้องการคำปลอบโยน เราคงผิดเองที่ยื่นมือไปจับจิตใจเค้าว่าเค้ารู้สึกอย่างไรในตอนนั้น ซึ่งเค้าไม่ได้ต้องการให้เราไปเป็นห่วง...❌
😩นี่คงเป็นเหตุผลว่าทำไม การอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว มันน่าจะดีกับบางคน จะได้ไม่ต้องนึกถึงจิตใจใคร ไม่ต้องแคร์ใคร ไม่ต้องสนโลกว่าจะเกิดอะไร มันจะได้ไม่กระทบจิตใจเอง เพราะคนที่คิดมากและแคร์คนมากๆมักจะเจ็บเสมอ
👉แต่....การพิมพ์บางทีเราว่ามันไม่เหมือนอารมณ์ที่คุยกันด้วยน้ำเสียงและท่าทางแหละ เพราะถ้าเห็นกันตรงหน้า หรือ ได้ยินน้ำเสียง มันอาจจะทำให้เข้าใจความเป็นจริงมากขึ้น