ปีที่แล้วล็อกดาวสามเดือน เพราะมันเป็นโรคระบาดใหม่การรับมือยังเต็มประสิทธิภาพ มีมาตราการชดเชยรายได้ชัดเจนก็พอเข้าใจได้
ตอนนี้ผ่านมาหนึ่งปีแล้วทุกอย่างแย่ลงตกงานมาแล้วสามเดือน โรงเรียนก็ไม่สามารถเข้าไปสอนได้จนหมดเทอม1 รวมแล้วตกงานแน่ๆหกเดือน และยังไม่มีมาตราการชดเชยจากการสั่งปิดกิจการ
คือเราไม่ได้ง้อมือง้อเท้าอยู่บ้านเฉยๆ เราคือคนมีอาชีพเหมือนทุกคน อาชีพเรามันยังสามารถสอนได้ภายใต้มาตราการป้องกันต่างๆ รัฐเลือกจะปิดและยึดอาชีพเราไป
ผลกระทบจากการบริหารโรคระบาดที่ล้มเหลวของรัฐบาลนี้ เราสูญเสียอะไรไปบ้าง
เสียรายได้เกือบครึ่งปี เสียเงินเก็บที่สะสมมา เสียเวลาในการหาเงินสร้างความมั่นคงในอนาคต เสียโอกาสในการสร้างความก้าวหน้าในงานของเรา
คำถามต่อมาทำไมเราถึงต้องมารับผลกระทบนี้จากรัฐบาลที่เราก็ไม่ได้เลือก
ตอบได้แบบทันทีว่า นี้ผลงานของม็อบนกหวีดเมื่อเจ็ดปีที่แล้วทำให้เราได้คนโง่อวดฉลาดมาบริหารเเละเดือดร้อนในวันนี้ เกิดจากการที่พวกเขาไม่เคารพกติกาสังคม ไม่เคารพเสียงของคนอื่น ไม่มีความรู้มากพอ ฝักใฝ่เผด็จการ และนี้คือเหตุที่ทำไมวันนี้เราถึงด่ารัฐบาลเผด็จการ เกลียดกลุ่มสลิ่มนกหวีดมากๆ
คนพวกนี้บอกประชาชนขาดสามัญสำนึก ขาดความเสียสละ บอกประชาชนเห็นแก่ตัว แต่คนพวกนี้ไม่เคยมีความรับผิดชอบจากการกระทำของตัวเองเลย เเค่ขอโทษออกมาเเก้ไขในสิ่งผิดยังไม่เคย แถมยังแถกันต่อไปได้เรื่อยๆ
วันนี้เราตกงานขาดรายได้เสียเงินเก็บเสียเวลาวัยที่แรงเรามีพร้อมจะทำวันนี้เพื่อวันพรุ่งนี้ของเรา ถามจริงๆ “กูยังเสียสละให้พวกมึงไม่พอหรอ” แล้วพวกมึงมาผิดความสูญเสียของกูบ้างไหม