ตอนที่ 1 ถนนคนตาย
บ่ายวันหนึ่ง ชัยกับเทนสองเพื่อนซี้ที่กำลังนั่งรถยนต์ส่วนตัวไปเพื่อไปธุระที่ต่างจังหวัด โดยทั้งสองตกลงกันว่าจะผลัดกันขับรถกันไป โดยคราวนี้เป็นตาของชัยขับ ระหว่างที่ชัยกำลังขับรถอยู่นั้นก็เกิดอาการเบื่อ ๆ จึงได้ชวนเทนคุยแก้เบื่อ
"เฮ้ย! ไอ้เทน กูเบื่อว่ะ มึงมีอะไรมาทำให้กูหายเบื่อได้ไหม?"
"มึงเบื่อเหรอ? แล้วมึงอยากจะให้กูทำอะไรแก้เบื่อให้ล่ะ?" เทนถาม
"มึงเป็นคนจังหวัดนี้ใช่ปะ? งั้นมึงก็ลองเล่าเรื่องตำนานท้องถิ่นในจังหวัดมึงให้ฟังหน่อยสิ" ชัยเสนอความคิด
"แล้วมึงอยากฟังเรื่องแบบไหนล่ะ?"
"เรื่องอะไรก็ได้ กูฟังได้หมดแหละ"
"งั้นเอาเรื่องนี้ละกัน มึงเคยได้ยินเรื่อง "ถนนคนตาย" ไหม?"
"ถนนคนตาย" มันคืออะไร กูไม่เห็นเคยได้ยินเลย?"
"มึงเห็นถนนลูกรังเส้นนั้นไหม? ที่มีป้ายห้ามผ่านวางไว้อยู่" เทนชี้ถนนที่ว่าให้ชัยดู
"ถนนเส้นนี้เหรอ ทำไมวะ?"
"มันเป็นเรื่องเล่าในอดีต ถนนเส้นนี้ในอดีตคนในพื้นที่มักจะใช้ทางลัดไปมา แต่พอหลังจากเกิดเหตุการณ์หลาย ๆ ครั้ง ถนนเส้นนี้ก็ถูกปิดการใช้งานไป"
"เหตุการณ์อะไรวะ?"
"ก็เหตุการณ์ที่มีคนใช้ถนนเส้นนั้นเป็นทางลัดมักจะไม่ได้กลับมา แต่ที่มึงไม่รู้ก็เพราะคนในพื้นที่ปิดข่าวไว้"
ชัยที่นั่งอยู่ถึงกับขนลุกขึ้นมา
"ฟังต่อนะ หลังจากที่เกิดเหตุการณ์ครั้งนั้นก็มักจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกหลายครั้ง ใครก็ตามที่ผ่านไปทางนั้นมักจะไม่ได้กลับมาตลอด สุดท้ายก็เลยต้องปิดใช้งานถนนเส้นนั้นไป"
"แล้วมีใครเคยพิสูจน์เรื่องหรือยัง?" ชัยถาม
"ก็มีนะ พวกวัยรุ่นที่ชอบลองของก็มักจะมาลองของกัน แต่ก็ไม่เจออะไรนะ คงเพราะว่าเขื่อนไขยังไม่ครบละมั้ง"
"เงื่อนไขอะไร?"
แต่ถึงชัยจะถามเทนไปอย่างนั้นเทนก็ไม่มีทางทีที่จะตอบ จนชัยต้องพยายามขอร้องอยู่นาน
"เฮ้อ! ถ้ามึงอยากรู้ขนาดนั้นกูก็จะบอกให้ก็ได้นะ เงื่อนไขที่ว่ามีอยู่สามข้อคือ หนึ่ง ต้องเป็นคนที่ดวงถึงฆาต สอง ต้องเป็นคนที่เดินทางคนเดียว และสาม ต้องเป็นคนที่จิตอ่อนแอ ถ้าใครมีครบทั้งสามข้อแล้วผ่านถนนเส้นนั้นก็จะไม่ได้กลับมา"
ชัยที่ฟังเงื่อนไขทั้งสามข้อแล้วก็หัวเราะออกมาจนเทนถึงกับสงสัยว่ามันตลกตรงไหน
"เฮ้ย! มึงไม่เชื่อก็ไม่เห็นต้องพูดอย่างนี้" เทนไม่พอใจ
"นี่เพื่อน กูจะบอกอะไรให้นะ ไอ้ถนนที่มึงบอกว่ามันมีอาถรรพ์ มันเป็นทางตรงแล้วก็ยาวแค่ประมาณสองกิโลเองนะ ขับแป๊บเดียวก็ทะลุออกมาแล้ว มันคงไม่มีใครหลงทางแล้วหายไปหรอกเพื่อน"
"เอาเถอะ ถ้ามึงไม่เชื่อก็แล้วแต่"
หลังจากที่ทั้งคู่เลิกคุยกัน ชัยก็ขับไปตามปกติโดยในใจยังขำเพื่อนที่เชื่อเรื่องไร้สาระ หลังจากที่ขับรถมาร่วมหกชั่วโมงเต็มในที่สุดก็ถึงที่พักสักที
"เฮ้อ~ ในที่สุดก็ถึงสักที นั่งจนก้นแข็งไปหมดแล้วเนี่ย ว่าแต่... ทำไมต้องมานอนโรงแรมด้วยวะ ทำไมเราไม่ไปนอนที่บ้านมึงวะ เทน?"
"ก็ที่ที่ต้องไปทำธุระมันอยู่แถวนี้ไง ถ้าไปนอนบ้านกูละก็ มันจะต้องขับรถออกมาไกลเลยนะ" เทนตอบ
"เออ ช่างเหอะ กูเริ่มหิวแล้ววะ เราออกไปหาอะไรกินกันไหม?"
"โทษทีวะ กูต้องเตรียมเอกสารก่อน งั้นมึงก็ซื้ออะไรเข้ามากินในนี้สิ"
"ได้ ๆ แล้วมึงจะกินอะไรละ?" ชัยถาม
"อะไรก็ได้สักสองสามอย่าง แล้วก็เบียร์สองสามขวด"
"โอเค เดี๋ยวออกไปซื้อมาให้"
หลังจากที่คุยกันเสร็จ ชัยก็ขับรถออกไปซื้อของกิน หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมง ชัยก็ซื้อของกินเสร็จจึงขับรถกลับไปที่โรงแรม
"สามทุ่มแล้วเหรอเนี่ย!? กลับไปไอ้เทนบ่นหูหลุดแน่"
ชัยพยายามจะกลับไปให้เร็วที่สุด แต่ด้วยสภาพการจราจรที่ติดขัดเพราะด้วยมีอุบัติเหตุข้างหน้าจึงทำให้ช่องทางการจราจรหายไปช่องหนึ่ง
"แม่งเอ๊ย!! เมื่อไหร่รถมันขยับสักที นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะ"
ระหว่างที่รอรถขยับอยู่นั้น ชัยก็เหลือบไปเห็นทางคนตายที่เทนพูดถึง
"หรือว่าเราจะไปทางนั้นดีวะ? แต่ทางอย่างเปลี่ยวเลย แต่ถ้ารออยู่ที่นี่ก็ไม่รู้จะไปถึงที่พักตอนไหน... เอาวะ! ลองไปดู"
ว่าแล้วชัยก็เลี้ยวเข้าไปในถนนลูกรังเส้นนั้น ชัยค่อย ๆ ขับไปด้วยความระมัดระวังเพราะถนนเส้นนั้นไม่มีไฟข้างทาง หลังจากที่ขับมาประมาณหนึ่งชั่วโมงในที่สุดชัยก็ออกจากถนนเส้นนั้นมาได้
"ฟู่!! กว่าจะขับออกมาได้ มืดก็มืด เห็นไหมไอ้เทน ถนนเส้นนั้นไม่เห็นจะมีอะไรเลย"
หลังจากนั้นชัยก็ขับรถต่อไปเรื่อย ๆ ระหว่างที่ชัยขับรถอยู่นั้นชัยก็สังเกตเห็นว่าไม่มีรถคันอื่นเลยนอกจากรถของเขา
"เอ? ทำไมไม่เห็นมีรถคันอื่นเลยละ?"
ระหว่างที่สงสัยอยู่นั้น จู่ ๆ รถของชัยก็ดับกลางคัน ชัยจึงต้องลงมาดู ชัยพยายามซ่อมรถแต่ซ่อมยังไงรถก็ไม่ติดสักที ทันใดนั้นก็มีรถเมล์ผ่านมาพอดี ชัยจึงตัดสินใจโดยสารรถเมล์กลับไปยังที่พักแล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยตามช่างมาซ่อม ชัยหอบข้าวของขึ้นไปนั่งรถเมล์ หลังจากที่ชัยนั่งไปได้สักพักชัยก็สังเกตว่าผู้โดยสารคนอื่นมีหน้าตาที่เศร้าหมอง
"ทำไมคนอื่นหน้าตาดูเศร้ากันจัง หรือว่าจะง่วงนอน?"
ระหว่างสงสัยอยู่นั้น กระเป๋ารถเมล์ก็เดินมาหาชัย
"สวัสดีครับพี่ พึ่งมาใหม่เหรอครับ?"
"ชะ-ใช่ครับ พึ่งมาใหม่"
"แล้วพี่ต้องจ่ายค่าโดยสารเท่าไหร่ละ?" ชัยถาม
"ไม่จำเป็นพี่ เพราะว่ารถคันนี้นั่งฟรี"
"อ้าวงั้นเหรอ? ดีจัง"
"ว่าแต่พี่หอบอะไรมาด้วยครับเนี่ย?"
"อ๋อ พอดีว่าพี่ซื้อไปฝากเพื่อนน่ะ?"
"อย่างนี้นี่เอง แต่ผมว่าเพื่อนพี่คงต้องรอพี่นานเลย"
"หมายความว่าไง?"
"ก็หมายความว่าเพื่อนพี่จะไม่เจอกับพี่แล้วไงครับ เพราะว่าพี่ตายไปแล้วไง"
"ตาย!? นี่น้องแช่งพี่เหรอ!" ชัยเริ่มอารมณ์โกรธ
"อ้าว? นี่พี่ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าพี่นั้นตายไปแล้ว"
"พี่ไม่ตลกนะน้อง! มาพูดจากันอย่านี้"
"โอเค ถ้าพี่ไม่เชื่อผมจะให้ดูอะไร"
กระเป๋ารถเมล์เปิดคลิปในทีวีบนรถให้ชัยดู ในคลิปนั้นเป็นภาพที่ชัยที่อยู่ในสภาพมึนเมาขับรถตกข้างทางแล้วโดนกิ่งไม้แหลมเสียบทะลุหน้าอก
"นี่เราตายไปแล้วเหรอ!?" ชัยไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น
พอชัยรู้ว่าตัวเองตายก็มีเลือดค่อย ๆ ไหลออกมาจากหน้าอก
"ก็อย่างนี้แหละพี่ คนที่ตายมาใหม่ ๆ ก็มักจะรับความจริงยังไม่ได้ แล้วอีกอย่างพี่ขับผ่านถนนเส้นนั้นแล้วมาเจอรถเมล์คันนี้ใช่ไหม?"
"ใช่!!"
"ถ้าใช่ก็แสดงว่าพี่ผ่านเงื่อนไขทุกอย่าง เลยมาเจอรถคันนี้เพราะว่ารถคันนี้เป็นรถรับส่งวิญญาณไปยังยมโลก ส่วนผมก็เป็นยมทูต"
"งั้นก็แสดงว่าผู้โดยสารคนนี้ก็เป็นคนที่ตายแล้วเหรอ?"
//ยมทูตพยักหน้า//
"เฮ้อ~ ไม่คิดเลยว่าตัวเองต้องมาตายตอนนี้"
"ผมเข้าใจพี่ แต่สุดท้ายแล้วจุดสิ้นสุดของชีวิตก็คือความตาย"
"นี่น้องพี่ถามหน่อยสิ ไอ้ทางที่พี่ผ่านมามันเป็นอาถรรพ์จริงเหรอ?" ชัยถาม
"อืม มันก็ไม่เชิงว่าเป็นทางอาถรรพ์ มันคงจะเป็นอารมณ์ประมาณทางด่วนพิเศษละมั้ง ต่อให้คนเงื่อนไขครบแต่ไม่ผ่านทางนั้น สักพักก็จะเจอกับรถเมล์คันนี้อยู่ดี"
"อันที่จริงพี่ก็ไม่ได้แคร์อะไรหรอกนะที่ตัวเองตาย แต่พี่เป็นห่วงเป็นเพื่อนพี่ เพราะว่าเพื่อนพี่มันยังอนาคตไกลมันพึ่งจะแต่งงาน ถ้ามันตายไปก็คงน่าเศร้า"
"แต่สุดท้ายแล้วทุกคนก็ต้องตาย พี่ต้องอย่าลืม"
"เฮ้อ~ เอาเถอะ ว่าแต่น้องช่วยพี่อะไรอย่างหนึ่งสิ"
"อะไรครับพี่?"
อีกด้านหนึ่ง เทนที่พึ่งเตรียมเอกสารเสร็จก็ได้มานั่งพักบนเตียง
"เมื่อยจัง ว่าแต่เมื่อไหร่ไอ้ชัยจะกลับมาสักที เริ่มหิวข้าวซะแล้วสิ ดูทีวีดีกว่า"
เทนที่นั่งดูทีวีอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงใครบางคนมาเคาะประตูห้อง เทนจึงลุกเดินไปดูว่าใครมา เทนมองลอดช่องตาแมวก็ไม่เห็นใครจึงเปิดประตูห้องออกไป พอเปิดประตูออกไปเทนก็เจอกับถุงอาหารที่วางไว้อยู่จึงหยิบขึ้นมาในนั้นมีโน้ตเขียนไว้ว่า "ฉันมีธุระต่อ โอกาสหน้าไว้เจอกัน จากชัย"
"อะไรของมันวะ ไม่เห็นเข้าใจเลย?"
หลังจากนั้นเทนก็หยิบถุงอาหารเข้ามาในห้องเพื่อไปวางไว้ที่โต๊ะข้างหน้าต่าง จังหวะที่เทนเดินทีวีในทีวีก็ได้รายงานข่าวอุบัติพอดี เทนจึงหยุดดู พอเทนได้ดูแล้วก็ถึงกับช็อกเผลอปล่อยถุงอาหารลงพื้น
"นะ-นะ-นี่สินะ เหตุผลที่มึงไม่กลับมา!!"
ยมทูตที่ยืนดูเหตุการณ์ก็ได้ถอนหายใจกับคำขอของชัยที่ฝากให้ยมทูตนำอาหารไปส่งแทนตน
"ถึงตัวจะตายแต่ก็ยังเป็นห่วงเพื่อนอีกนะ มนุษย์นี่เข้าใจยากจังแฮะ"
หลังจากนั้นยมทูตก็เดินกลับไปขึ้นรถแล้วกลับไปหน้าที่ตัวเองอีกครั้ง
********************
สามารถมาติดตามอ่านตอนใหม่ ๆ ได้ก่อนที่
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
