วันนี้เดินไปซื้อชานมไข่มุกร้านประจำตามปกติ แต่แปลกไปจากครั้งก่อน ๆ ตรงที่แม่ค้าคุยโทรศัพท์ไปด้วย
เหมือนพี่เขากำลังสนทนาเรื่องความสัมพันธ์กับปลายสายอยู่
ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจอะไร
แต่พอเสียง อันเกิดจากการสั่นของสายเสียงที่พร้ิวไหว ออกมาเป็นคำพูด และคำพูดรวมตัวเป็นประโยค
ทันใดที่ประโยคประโยคหนึ่ง อันคมกริบสำหรับผมมาก เหมือนกระดาษที่ถึงแม้จะบางก็บาดมือได้ ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นมาฟังกันเลย
เงยหน้าขึ้นมาฟังคำคม?
อ๋อ เปล่า พอดีชานมเสร็จเลยเงยหน้าออกจากมือถือมารับของ
ผ่าม !!!
.
.
.
ถ้าบทความจบเท่านี้ก็เกรงว่าจะเสียเวลาผู้อ่านมากจนเกินไป 5555+
คืองี้ครับ
.
ผมนับได้ 2 ประเด็น
.
แบบเน้น ๆ
(1)
“คนเรา ถ้าอยากได้อย่างเดียวมันไม่ได้หรอก ต้องรู้จักให้ถึงจะได้”
บร๊ะ ชิชะ ซะบะระเฮ้ย โย่ว ๆ อันนี้แหละเงยหน้าของจริง ไม่ใช่แค่รับชานม
คนเราที่อาศัยอยู่ในสังคมอันมีสิ่งแวดล้อมร่วมกัน ไม่มีทางที่จะอยู่คนเดียว เดี่ยว ๆ ไม่มีความสัมพันธ์กับใครเลยย่อมเป็นไปไม่ได้ (จนาดในป่ายังต้องสัมพันธ์กับสัตว์ป่าเลย)
อย่างตอนซื้อของเรายังต้องให้เงิน เพื่อที่จะได้แลกเปลี่ยนมาเป็นของเลย
ส่วนการให้แบบไม่หวังผลตอบแทน ก็ยังไม่แคล้วมีผลตอบแทนเลย (ตอบแทนมาจากความเอิบอิ่มในจิตใจและมิตรภาพอันดีงัมพระรามพระลักษณ์หนุมานชาญสมร)
จะว่าไป ช่วงนี้เราเองก็มีเสียงในจิตใจที่อยากได้อะไรจากคนอื่นหลายอย่าง โดยที่คิดจะให้อะไรคนอื่นจึ๋งเดียว
ประโยคนี้ของแม่ค้าจึงโดนเราไม่น้อย ณ จุด ๆ นี้
ขอจบประเด็นแรกด้วยคำสั้น ๆ เสี่ยว ๆ ว่า … ความรักก็เช่นกัน
(2)
“เธอไม่มีเรา เธอก็อยู่ได้ เราไม่มีเธอ เราก็อยู่ได้ คนเราถึงอย่างไรก็ต้องจากกันอยู่แล้ว คนเรามันไม่มีอะไรมาเกี่ยวกัน”
เสียงระฆังในใจนี่ก้องกังวานเลยครับพี่น้อง
จริงมาก ๆ นึกถึงเพลงพระจันทร์ดวงเก่าของวงโปเตโต้เลย
“ หยุดหลอกตัวเอง ตัดใจเสียที เมื่อก่อนชีวิตนี้ไม่มีเขา เราก็ไม่ตาย ในเวลานี้ใจต้องรักตัวเอง”
แต่ก่อนที่ไม่รู้จักกันยังอยู่กันได้เลย คนเรามีพบแล้วก็ต้องมีจากเป็นธรรมดา ก็ต้องอยู่ได้
ถึงแม้จะจากไปแบบไม่มีวันจะได้พบเจออีกก็ตาม ชีวิตเรายังมีอยู่ ยังดำเนินอยู่ ก็ต้อง move on กันต่อไป
ตอนเราเกิดมาก็เกิดมาคนเดียว ถึงเวลาที่เราต้องไปบ้างก็ย่อมจากไปคนเดียว อย่างเดี่ยว ๆ เช่นกัน
ตามธรรมดา มีเกิดแก่เจ็บตาย
จะมีแต่ก็ใจของคนเรานี่แหละ ที่ไปยึด ไปเกาะ ไปเกี่ยวกับสิ่งภายนอก กับคนอื่น ๆ มากจนทำให้ร่ำลาจากกันยาก
ถึงแม้คนที่เราเรียกได้ว่าสนิทในวันนี้ ก็ใช่ว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป หรือมีความสัมพันธ์เช่นนี้ตลอดไป คนเราเปลี่ยนกันได้เสมอ และเรามาพบเจอกันเพียงแค่ช่วงเวลาหนึ่ง ๆ ของชีวิตของกันและกันก็เท่านั้น
อย่างน้อย วันที่จากกันไกล การได้กลับมาขอบคุณสิ่งดี ๆ ที่มี (หรือเคยมี) ให้กัน ก็ช่วยให้การจากกันนั้นสมบูรณ์ในจิตใจมากขึ้น
.
.
.
มีสาระเฉย 5555+
สำหรับครั้งนี้ก็ขอจากกันไปก่อน ขอบคุณที่ติดตามกันนะครับ 🙂
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
