"นิทานเจ้าป่า"
....สิงห์โตเจ้าป่า หมอบซ่อนตัวในพงหญ้าทึบ
สายตาเพ่งมองกวางหนุ่ม ยืนเล็มหญ้าที่กลางทุ่ง
ทันใดนั้นกวางรู้ตัวก่อน จึงส่งเสียงร้องขึ้น...
นิทานเจ้าป่า
กวาง : ท่านสิงห์โต เจ้าแห่งป่า ผู้ยิ่งใหญ่
จงอย่าได้เสียแรงวิ่งไล่ข้าเลย หากแต่ท่านสามารถ
ตอบคำถามสามข้อของข้าได้ แม้เพียงข้อเดียว
ข้าจะยอมพลีร่างกายข้า เป็นอาหารของท่าน
แบบไม่ต้องออกแรง
สิงห์โต : "!!!...ไหน เจ้าลองว่าคำถามของเจ้ามาสิ"
เจ้าป่าตอบเสียงดัง ในใจยิ้มย่อง กับคำถามโง่ๆ
เพียงแค่สามข้อ ทำไมข้าจะตอบไม่ได้
กวาง : "ข้อแรก... สิ่งใดในตัวท่าน
มีอยู่มาก ไร้ประโยชน์ และท่านจัดการไม่ได้?"
เริ่มข้อแรก ก็ทำเอาเจ้าป่าหน้ามึน
ให้ครุ่นคิดอยู่นานมาก
สิงห์โต : "!?! ... เออ! ข้อนี้ข้าคิดไม่ออก"
กวาง : เฉลย ก็เห็บหมัดนับพันบนตัวท่านไง
มันมีอยู่มาก ไร้ประโยชน์แถมยังให้โทษกับตัวท่าน
เกาะกิน ดูดเลือดท่านทุกวัน ตัวมันเล็กๆ น่ารำคาญ
ซ่อนตัวทุกรูขุมขน และท่านจัดการมันไม่ได้"
สิงห์โต : "ว่าข้อต่อไปเลย ข้าเริ่มหิวแล้ว"
เจ้าป่าส่งเสียงดังด้วยความหงุดหงิด
กวาง : "ข้อที่สอง สิ่งใดในตัวท่าน
ดีที่สุด และแย่ที่สุดอยู่ในตัวเดียวกัน?"
สิงห์โต : "ก็กรงเล็บของข้านี่ไง"
สิงห์โตตอบออกไปอย่างมั่นใจ
กวาง : "ผิด...เฉลย ปากของท่าน
เพราะหากท่านกล่าววาจาดีๆ ก็มีแต่เรื่องดีๆ
แต่ถ้าหากท่าน กล่าววาจาแย่ๆ ก็มีแต่เรื่องแย่ๆ
เกิดขึ้นกับท่านทุกวัน ปากจึงเป็นอวัยวะที่ดีที่สุด
และแย่ที่สุดในตัวท่าน"
สิงห์โต : "แล้วข้อสุดท้ายล่ะ"
เจ้าป่าเสียท่า ตอบผิดไปสองข้อ
แต่ยังหวังจะตอบบถูกในข้อสุดท้ายให้ได้
กวาง : "ข้อสุดท้าย สิ่งใดในป่าแห่งนี้สำคัญที่สุด?"
สิงห์โตยิ้มด้วยความมั่นใจ และตอบไป...ทันใด
สิงห์โต : "ก็ตัวข้านี่ไง ผู้เป็นเจ้าป่า
หากวันใดป่าแห่งนี้ไม่มีข้าแล้ว
พวกเจ้าจะอยู่กันยังไง ฮ่ะๆๆๆ"
กวาง : "ผิด...เฉลย สรรพสัตว์ทุกตัวและต้นไม้ทุกต้น
คือสิ่งสำคัญที่สุดในป่าแห่งนี้ เพราะหากไร้ซึ่งต้นไม้
ไม่มีแหล่งน้ำกิน ไม่มีเหลือสัตว์ป่า แม้แมลงสักตัว
ท่านนั่นแหละจะอยู่ยังไง"
นิทานเรื่องนี้สอนให้ผู้นำคิดเรื่องอะไรเป็นสำคัญ
ท่านผู้ติดตามอ่าน คงพอสรุปกันเองได้นะครับ
กวางขอตัวไปก่อนนะ...
"มันเป็นแค่นิทาน..นะจ๊ะ"
คุยกันไปสไตล์พี่นุ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
