@นิทาน สำนวนสุภาษิต
ทูนสำรับระดับคิ้ว
ทูนสำรับระดับคิ้ว
สมัยชุนชิว มีบัณฑิตหนุ่มท่านนึงชื่อเหลียงหงเป็นผู้ศึกษาค้นคว้าวิทยาการรอบด้านเรียกว่าเป็น "สัพพัญญูแห่งยุค" เค้าเป็นคนยึดความสมถะเป็นวัตรปฏิบัติ ในวัยหนุ่มมีแม่สื่อจะแนะนำบุตรีของเจ้าสัวต่างๆ ให้ท่านแต่ท่านก็ปฏิเสธเรื่อยมา
จนมีบุตตรีของเศรษฐีท่านนึงรูปร่างหน้าตาไม่สระสวยแต่เป็นคนมีมารยาทและจิตใจดีต้องการออกเรือนกับเหลียงหง และได้กล่าวกับบิดาหนักแน่นว่าหากไม่ได้เป็นคู่กับเหลียงหงก็จะขอปรันนิบัติบิดามารดาไปชั่วชีวิต การนี้รู้ไปถึงเหลียงหง เหลียงหงประทับใจความแน่วแน่ของนางจึงยอมวิวาห์ด้วย หลังแต่งาน7 วัน เหลียงหงไม่ใยดีภรรยาเลย จนนางคิดได้จึงเปลี่ยนเสื้อผ้าแพรพรรณ ถอดเครื่องประดับส่งคืนบ้านบิดา แล้วใส่เสื้อผ้าเนื้อหยาบแบบสาวชาวบ้านนอก หลังจากนั้นก็ได้รับความรักจากเหลียงหงเช่นสามีภรรยา
วันหนึ่งเหลียงหงแต่โคลงวิจารณ์ความเหลวไหลของราชสำนัก ความรู้ถึงอ๋อง (เจ้าครองแคว้น) จึงให้คนไปตามตัวเหลียงหง แต่เหลียงหงและภรรยาได้หนีไปแคว้นแสนไกล ใช้ชีวิตเป็นคนงานในบ้านเจ้าสัวป๋อทง หลังจากเสร็จงานหนักสองสามีภรรยาจะสีซอร่ายโคลงกันอย่างมีความสุข
เรื่องราวความรักความอบอุ่นของทั้งคู่ทำให้เจ้าสัวป๋อทงสนใจ ไปแอบดูวัตรปฏิบัติของทั้งสอง ป๋อทงเห็นว่าเมื่อเลิกงานเหลียงหงกลับถึงที่พัก ภรรยาจะทูนสำรับอาหารสูงระดับคิ้วก่อนวางบนโต๊ะเบื้องหน้าสามี ป๋อทงจึงคิดในใจว่า
"บุรุษที่ได้รับความเคารพรักจากภรรยาด้วยมารยาทที่งดงามถึงเพียงนี้ บุรุษนั้นย่อมเหนือกว่าคนธรรมดา"
หลังจากป๋อทงถามไถ่ภูมิหลังทั้งสองแล้วก็รับสามีภรรยาคู่นี้เป็นบุตรบุญธรรม
การณ์นี้ตรงกับที่ขงจื้อกล่าวว่า "สามีภรรยาจะอยู่กันอย่างสงบสุขได้ก็ต้องปฏิบัติต่อกันเยี่ยงอาคันตุกะ "
(มีมารยาทดีต่อกันเสมอ)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
