วันนี้มีบันทึกเรื่องราวภายในใจเกี่ยวกับการทำงาน
ก่อนหน้านี่เป็นคนนึงที่แคร์ความรู้สึกคนอื่น มากๆ แต่พอเราทำงานเยอะจนเราเหนื่อยมากๆเลยไม่ได้เก็บคำพูดคนอื่นมาใส่ใจอีกเลย
เคยมีพี่คนนึงที่เขาทั้งดุ ทั้งว่า แบบอารมณ์ไม่ดีสุดๆ
เจอครั้งแรกเข้าไป น้ำตาแทบไหลค่ะ เป็นเด็กน้อยจบมาใหม่ๆทำงานวันแรกเจอเข้าไป น้ำตาแทบร่วงค่ะทุกคน ไม่มีใครที่ไม่โดน เรียกได้ว่า เท่าเทียมกันหมด
จากวันนั้นก็ตั้งใจทำงานมาเรื่อยๆ ก็โดนอยู่เรื่อยๆจนชิน เราก็มานั่งทำความเข้าใจ
เอ๋ทำไมเขาถึงพูดไม่ดีนะ ? ทำไมต้องหงุดตลอดเวลา
พอมองในทางกลับกัน ?
ตัวเราเองโดนกดดันจากคนทั้งแผนก เพื่อให้งานต้องเสร็จตามเวลา
แต่พี่เขาต้องโดนกดดันทั้งลูกค้าที่มารอหน้าเคาน์เตอร์ ทั้งทุกแผนกในบริษัท คิดว่าน่าจะเป็นอะไรที่รู้สึกแย่มากๆนะ
แต่ทั้งหมดทุกมวลถ้าจะให้ดูตามความเป็นจริงนะตอนนั้นเราไม่เข้าใจ คนที่สั่งงานจากต้นทางสักเท่าไร แต่กลับเห็นใจมากกว่า
กลายเป็นว่าหลังจากนั้น การทำงานก็ราบรื่น
มีแต่คนบอกว่าเราเป็นลูกรักพี่เขา ทำไมขอเอกสารอะไรพี่เขาก็ให้
เราเลยบอกเคล็ดลับในการพูดคุยกับพี่เขา แต่สุดท้ายก็ต้องเป็นเราอยู่ดี 555
คนในบริษัทแซวว่าถ้าพี่เขาอยู่ข้างนอกที่ไม่ใช่ คอก
เห้ย เคาน์เตอร์เขาเป็นคนน่ารักมากๆ เราชอบแหย่เขาด้วยนะ
วันนึงเคยแกล้งเขาเล่นๆเขาใจดีมาก เลี้ยงไอติมเราด้วย
จนถึงสุดท้ายบางครั้งเราได้เรียนรู้ว่า มันอาจจะมีบ้างที่ต้องเสียใจหรือรู้สึกไม่ดี หรือรู้สึกแย่ๆ
แต่การทำความเข้าใจ และเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันให้ได้นั้นคงเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์สุดๆไปเลย ทุกคนคิดเหมือนกันไหม ?
ปล. ด้วยรักและเคารพพี่
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
