ช่วยหันมาหน่อย
โลกเราปัจจุบันถ้าลองสังเกตดูมันค่อนข้างจะสบายเลยนะ อะไรๆ ก็เร็วขึน ง่ายขึ้น ตัวอย่างเช่น เรากับเพื่อนที่เรียนต่างประเทศ หรือ คนที่มีพี่น้องอยู่ต่างแดนงี้ เมื่อก่อนอาจต้องรอเป็นแรมปีกว่าจะติดต่อกันรู้เรื่อง จะบอกว่าจะแต่งงาน จะมีญาติเสียทีก็เนิ่นนาน แต่ดูเดี๋ยวนี้สิ ! แปปเดียว การจะหาใครสักคนมันง่ายจริงๆ จนบางทีกับคนที่ไม่เคยเจอไม่เคยรู้จักก็ก็หามาคุยได้อ่ะ
แต่ก็น่าสังเกตอยู่เรื่องนึงที่เรามักจะพบแก็บ (gap) หรือ ข่องว่างระหว่างกันมากขึ้น เหมือนเครื่องกรองอะไรบางอย่างที่ทำให้การพูดอะไรสักอย่างนึงของเรามันดูมีผลมากรุนแรงจริงๆ ยิ่งเป็นเรื่องที่ใหญ่ และ ต้องพูดเท่าไหร่ ใจเราก็จะยิ่งสั่น และ พูดคุยกันได้ยากขึ้นเท่านั้น
เช่น กับเพื่อนบางคนเหมือนโม้ได้ทุกเรื่องนะ แต่พอมีเรื่องเศร้าจริงๆ เราก็รู้สึกไม่อยากเล่า หรือ บางทีคนในครอบครัวงี้ บางทีปัญหาที่แต่ละคนมีมันอาจดูเป็นเรื่องเล็กของคนบางคน ทำให้สุดท้ายเราก็ไม่ถูกฟัง
มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ชื่นชอบความสำเร และ ผลประโยชน์ ด้วยเหตุนี้เองการที่เราประสบความล้มเหลวในการสื่อสารบ่อยๆ จึงทำให้เราเลือกที่จะเพิ่มตัวกรองให้มากขึ้นเวลาเราจะคุยกับใคร เช่น แม้จะมีเพื่อนที่เราคุยทุกเรื่องอยู่ แต่บังเอิญคนอื่นนั่งด้วยงี้ แม้เรื่องเราจะเข้าลึกและหนักแค่ไหนเราจะไม่พูดเด็ดขาด เพราะเราต้องดูแลภาพพจน์ และ แวดล้อมอะไรประกอบอยู่เสมอก่อนพูด
การมีทัศนคติที่ดีต่อคู่สื่อสาร และ การให้การสนับสนุนหูแก่คนคนนึงในยุคนี้จึงสำคัญมา เพราะโดยเฉพาะเมื่อเราทำงานกับคนหมู่มาก การสังเกต และ การให้พื้นที่หัวใจรัก ในการเข้าหากันจริงๆ เพราะส่วนใหญ่ของปัญหาทางจิตมาจากการที่เราเก็บกดอะไรไว้มากมาย ซึ่งวันนึงมันอาจจะระเบิดได้ การมีที่รับฟังที่เข้าใจทุกอย่าง ฟังทุกเรื่องจุงเป็นเหมือนแรไอเท็มยิ่งนัก
ลองไหมเริ่มเปลี่ยนแปลง เป็นหันมาหันมองยังผู้คนที่พูดอย่างจริงใจ คนที่มีอะไรอยากบอกใครสักคนนึงดูว่าโลกอาจไม่สวยมากหรอกนะตัวเรา แต่การที่มีคนมาฟังเรา เห็นเราจริงๆ คือที่สุดแล้ว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
