แม้ว่าผมจะชอบวิทยาศาสตร์และภาพศิลป์ แต่ผมสนใจในศาสนาและประวัติศาสตร์มากด้วยเช่นกัน เหตุผลนี้จึงอยากเดินทางไปอิสราเอล เนปาล และบ้านเกิดทางศาสนาต่างๆ เพื่อค้นหาคำตอบของปริศนาในใจ เพื่อเข้าใจบริบทการพัฒนาและลักษณะของศาสนาหลักสามศาสนาในโลก ได้แก่ ศาสนาพุทธ ศาสนาคริสต์ และศาสนาอิสลาม แต่ตอนนี้ไปไม่ได้...
ไม่นานมานี้ Gallup แห่งสหรัฐอเมริกาได้ทำการสำรวจทั่วโลกเกี่ยวกับสถานะที่เป็นอยู่และอนาคต
ปรากฎว่าอัฟกานิสถานเป็นประเทศที่น่าเศร้าที่สุดในโลก! และปรากฏว่าบทความนี้ยาวแบบโคตรๆใครไม่ถนัดบทความยาวๆให้ผ่านๆไปนะครับ
0 % ของชาวอัฟกันรู้สึกว่าชีวิตสดใส
85 % ของชาวอัฟกันกล่าวว่าพวกเขากำลังทุกข์ทรมาน
ระหว่าง 1 ถึง 10 คะแนนเฉลี่ยของอัฟกันสำหรับสถานะที่เป็นอยู่คือ 2.7
ที่แย่ไปกว่านั้นคือ ความคาดหวังของพวกเขาในอีกห้าปีข้างหน้ายิ่งแย่ลงไปอีก: มีเพียง 2.3 เท่านั้น ซึ่งทำลายสถิติต่ำสุดของการสำรวจทั่วโลกของ Gellerp ในหลายปีที่ผ่านมา
เมื่อวันที่ 14 เมษายน ของปีนี้ ประธานาธิบดีไบเดนของสหรัฐฯ ประกาศว่าสหรัฐฯ จะถอนทหารออกจากอัฟกานิสถานในปีนี้ เป็นการยุติ "สงครามที่ยาวนานที่สุด" ในประวัติศาสตร์สหรัฐฯ
อันที่จริง สหรัฐฯ มีแผนที่จะถอนทหารออกไปนานแล้ว และความล่าช้าในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา
เพราะนี่เป็นสงครามที่เป็นไปไม่ได้ที่จะชนะ
การตัดสินใจของสหรัฐฯ ที่จะถอนตัวออกจากอัฟกานิสถานก็เหมือนกับการทิ้งรถที่ชำรุดที่ไม่สามารถสตาร์ทได้ และเหมือนกับการชำระบัญชีของบริษัทที่จะล้มละลาย
คือการยอมแพ้ แต่ยังเพื่อยุติการสูญเสีย
สหรัฐอเมริกาสูญเสียไปมากในสงครามอัฟกานิสถานหรือไม่?
สงคราม 20 ปีในอัฟกานิสถาน ทำให้ทหารอเมริกันเสียชีวิต 2,400 นาย และใช้เงินไป 2 ล้านล้านดอลลาร์ทั้งทางตรงและทางอ้อม
นี่คือการสูญ(เปล่า)เสียสำหรับสหรัฐอเมริกา
ความสูญเสียในอัฟกานิสถานนั้นนับไม่ถ้วน จนประเทศนี้อาจมีขอบเขตเกินกว่าจะซ่อมแซมได้
สหรัฐฯ เสียสละทหาร 2,400 นายในสงคราม 20 ปี และจำนวนผู้เสียชีวิตในอัฟกานิสถานมากกว่าสหรัฐฯ ถึง100 เท่า โดยฝีมือกองกำลังความมั่นคง 240,000 นาย พลเรือน และกองกำลังฝ่ายค้านเสียชีวิตในอัฟกานิสถาน
หลังจากมีผู้เสียชีวิต 240,000 คน มีหญิงม่ายที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เด็กกำพร้าที่พัง บ้านพังยับเยิน และครอบครัวที่ยากจนมากมาย นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ว่าความเกลียดชังนี้คงอยู่ชั่วชีวิตและส่งต่อไปยังคนรุ่นต่อไปในอนาคต
แต่...ความน่ากลัวกว่าความเป็นจริงคืออนาคตเป็นของตาลีบัน.....
เมื่อสงครามเพิ่งเริ่มต้นเมื่อ 20 ปีที่แล้ว กองทัพสหรัฐฯ ขับไล่กลุ่มตอลิบานออกจากอำนาจอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม กลุ่มตอลิบานไม่เคยตาย เป็นเวลา 20 ปีที่กลุ่มตอลิบานต่อสู้กับกองโจรในอัฟกานิสถาน
เมื่อไบเดนประกาศถอนทหารออกจากอัฟกานิสถาน กลุ่มตอลิบานได้เข้ายึดครอง 73 เขตจาก 407 เขตในอัฟกานิสถาน เพียงสองเดือน กลุ่มตอลิบานได้ขยายอิทธิพลเป็นสองเท่า จนทุกวันนี้มีมากกว่า 142 โซนแล้ว
ว่ากันว่ากลุ่มตอลิบาน ตัดสินใจที่จะระงับการโจมตีดังกล่าว และรอจนกว่าสหรัฐฯ จะถอนกำลังทหารโดยสมบูรณ์ในวันที่ 11 กันยายน ก่อนที่จะเริ่มการโจมตีครั้งใหญ่
คาดการณ์ที่เป็นจริง...ระบอบการปกครองอัฟกานิสถานที่สหรัฐฯ อุปถัมภ์จะล่มสลายภายในหกเดือน หลังจากที่สหรัฐฯ ถอนทหาร จากนั้นกลุ่มตอลิบานอาจตอบโต้อย่างรุนแรง ประหารชีวิตพลเรือนทีละคนๆอย่างเปิดเผยในสนามกีฬา และลงโทษผู้หญิงและเด็กผู้หญิงอย่างโหดเหี้ยมยิ่งขึ้น
อันที่จริง นานก่อนที่สหรัฐฯ จะประกาศถอนทหาร อัฟกานิสถานเป็นประเทศที่ล้มเหลวและไม่สามารถทำงานได้ตามปกติ
หลายปีที่ผ่านมา อัฟกานิสถานได้รับการประเมินว่าเป็นหนึ่งในประเทศที่มีการทุจริตมากที่สุดในโลก ในประเทศที่ได้รับการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตยซึ่งครอบครองโดยสหรัฐอเมริกา เจ้าหน้าที่ได้จ่ายเงินสินบนเป็นจำนวนมาก จัดตั้งพรรคการเมืองเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ญาติได้รับการแต่งตั้ง ยักยอกและมีการทำลายทรัพย์สินสาธารณะ
นอกจากนี้ 40 ปีของสงครามและความขัดแย้งทางแพ่งได้ทำลายเศรษฐกิจของประเทศและความสามารถในการฟื้นฟูแล้ว
ทรัพยากรการเอาตัวรอดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอัฟกานิสถานในปัจจุบันคือ....ฝิ่น
90% ของฝิ่นของโลกผลิตในอัฟกานิสถาน ฝิ่นมีสัดส่วนมากกว่าครึ่งหนึ่งของจีดีพีของอัฟกานิสถาน ฝิ่นอัฟกันขายได้ทั่วโลก
แต่อัฟกานิสถานเองก็น่าเจ็บใจที่สุด
ผู้ใหญ่หนึ่งในสิบคนในอัฟกานิสถานติดยา และหนึ่งในสามของครอบครัวได้รับผลกระทบ
ลองนึกภาพสถานการณ์ที่น่าสลดใจที่ผู้ติดยาและครอบครัวของพวกเขาต้องเผชิญในประเทศที่สงครามยังคงดำเนินต่อไป ไม่มีความหวังในอัฟกานิสถาน และรุ่นต่อไปจะถูกทำลายโดยสงครามและความยากจน
จากเด็กวัยเรียน 12 ล้านคนในอัฟกานิสถานในปัจจุบัน มี 5 ล้านคนที่ไม่ได้เรียนหนังสือ
เด็กที่ไม่ได้เรียนหนังสืิอ ขูดและเก็บยางฝิ่นจากทุ่งนาเพื่อรักษาชีวิตขั้นต่ำของครอบครัวที่ยากจน
ทุกวันนี้ ผมว่าหากมีภาพยนตร์ที่ใช้ชื่อว่า "อัฟกานิสถาน"ก็ควรเริ่มด้วยฉากหนึ่ง ทิวทัศน์อันไกลโพ้นเป็นทิวเขาที่แห้งแล้ง และภาพระยะใกล้เป็นทุ่งดอกป๊อปปี้ขนาดใหญ่สีแดงเลือดนกที่สวยงามและน่าทึ่ง
มีทั้งเด็กหน้าตาดีๆ ตาดำๆ หนุ่มๆ สาวๆ ก้มๆเงยๆ ขูดๆๆๆๆและเก็บยางฝิ่นตามทุ่ง
ทำงานเงียบๆ...อุ๊ปปปปปปปปปปปปปปปป..
หรือ...นี่คือดินแดนที่ถูกสาป ชาติที่ถูกแช่ง
อัฟกานิสถานเป็นประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล ตั้งอยู่ใจกลางทวีปเอเชีย บริเวณจุดตัดของแผ่นเปลือกโลกหลักสี่แผ่นของเอเชียตะวันออก เอเชียกลาง เอเชียตะวันตก และเอเชียใต้
ทุกวันนี้ อัฟกานิสถานมีพรมแดนติดกับเติร์กเมนิสถาน อุซเบกิสถาน และทาจิกิสถานทางทิศเหนือ ทางทิศตะวันออกของจีน ทิศใต้ ปากีสถาน และอิหร่านทางทิศตะวันตก
อัฟกานิสถานเป็นจุดตะวันออกสุดในตะวันออกกลาง จุดตะวันตกสุดในตะวันออกไกล จุดเหนือสุดในเอเชียใต้ และจุดใต้สุดในเอเชียกลาง
ตั้งอยู่ที่ขอบของทุกอาณาจักร เป็นที่ปลายสุดของ.....ทุกอารยธรรม
ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของอัฟกานิสถานน่าจะทำให้เป็นทางแยกที่เจริญรุ่งเรือง
แต่อุปสรรคตามธรรมชาติของตัวมันเองทำให้เป็นอุปสรรคต่อจักรวรรดิ ในการแยกศัตรูออก
เป็นเวลานานในประวัติศาสตร์ที่ไม่มีประเทศหรือชาติ เช่นอัฟกานิสถาน มัน
เป็นเพียงภูมิภาคและกลุ่มคนพิเศษ ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบันดินแดนแห่งนี้ได้รับการครอบครองโดยจักรวรรดิเปอร์เซียเอ็มไพร์หลายรุ่น, ซานเดรียของกรีซ,ราชวงศ์เมาร, Daxia, Guishuang, ราชวงศ์ถัง ,จักรวรรดิอาหรับ,ราชวงศ์เปอร์เซียเตอร์ก ,Timur ,จักรวรรดิโมกุล ...
จนกระทั่งถึงปี พ.ศ. 2290 ที่ผู้คนบนดินแดนแห่งนี้ได้ก่อตั้งประเทศอัฟกัน โดย
ราชวงศ์ Durrani
Ahmed Sha ผู้ก่อตั้งราชวงศ์ Durani ถือเป็นบิดาของอัฟกานิสถานทั้งมวล
อาเหม็ด ชาห์พิชิตตะวันตกและรวมพื้นที่ขนาดใหญ่ของอัฟกานิสถานเป็นหนึ่งเดียว นอกจากนี้ เขายังออกสำรวจแปดครั้งไปยังอินเดียเพื่อสังหารและปล้นทรัพย์สินในอินเดีย
Ahmad Shah ไม่ได้กำหนดรัชทายาทเมื่อตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่
หลังจากที่เขาเสียชีวิต ลูกชายก็ฆ่ากันเองและราชวงศ์ก็ตกอยู่ในความโกลาหล
ราชวงศ์ Durranian เสียชีวิตทั้งหมดในปี พ.ศ. 2385 และถูกแทนที่โดยราชวงศ์บาลักไซ
ในตอนต้นของศตวรรษที่ 19 อัฟกานิสถานกลายเป็นสนามแห่งความขัดแย้งระหว่างอังกฤษและซาร์รัสเซีย
ในช่วงเวลานี้ สงครามแองโกล-อาหรับเกิดขึ้นถึงสามครั้ง สงครามแองโกล-อาหรับเกิดขึ้นอย่างน่าสลดใจ และเป็นเหตุการณ์สำคัญในบริเตนในขณะนั้น
และ อังกฤษแพ้สงครามแองโกล-อาหรับ
สงครามแองโกล-อัฟกานิสถานครั้งที่สาม ก็สิ้นสุดลงในปี 2462 และอัฟกานิสถานจึงเป็นอิสระอย่างสมบูรณ์
หลังจากนั้น กษัตริย์แห่งอัฟกานิสถานคือ อามานุลเลาะห์ (Amanullah)
ผู้รู้แจ้งมากขึ้น อามานุลเลาะห์ ได้รับอิทธิพลอย่างลึกซึ้งจากนายพล Kelmah ของตุรกีในขณะนั้น และดำเนินการปฏิรูปในอัฟกานิสถาน โดยหวังว่าจะเปลี่ยนอัฟกานิสถานที่ล้าหลังให้กลายเป็นประเทศที่ทันสมัย
การปฏิรูปของ อามานุลเลาะห์ จะรวมถึงการศึกษาภาคบังคับและการปลดปล่อยสตรี
มาตรการปฏิรูปเหล่านี้ทำให้ผู้นำชนเผ่าและผู้นำทางศาสนาหลายคนในอัฟกานิสถานไม่มีความสุข และหากไม่ได้รับการสนับสนุนจากกองทัพ
แน่นอน...การปฏิรูปก็จบลงด้วยความล้มเหลว
เกิดการจลาจลในอัฟกานิสถานในปี 2471 แม้ว่าการก่อกบฏจะสงบลง แต่อามานุลเลาะห์ก็สูญเสียการสนับสนุน
ในปี 2472 อามานุลเลาะห์ ก็จำใจสละราชสมบัติเพื่อป้องกันสงครามกลางเมือง
ผมขอนำมาที่....น้ำตาลหยดเดียวแห่ง อัฟกานิสถาน....ราชินีแห่งอามานุลเลาะห์คือโสรยา ทาซี
โสรยาเป็นมเหสีเพียงคนเดียวของกษัตริย์ เป็นฝ่าฝืนประเพณีการมีภรรยาหลายคนในอัฟกานิสถาน พ่อของโสรยาเป็นปัญญาชนที่มีความคิดสมัยใหม่ ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นรัฐมนตรีต่างประเทศของอามานุลเลาะห์ และเป็นผู้สนับสนุนการปฏิรูปอย่างแข็งขันที่สุดของเขา
---นี้ไงล่ะครับ...โสรยา พระนางเป็นผู้บุกเบิกการปลดปล่อยสตรี---
เธอสนับสนุนให้ผู้หญิงได้รับการศึกษาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยและเปิดโรงเรียนแห่งแรกสำหรับเด็กผู้หญิงในกรุงคาบูล ในการไม่สวมผ้าคลุมหน้า
ราชินีผู้กล้าหาญที่สวยงาม พูดในที่สาธารณะในเรื่องนี้และพูดเมื่อโอกาส เช่นเมื่อสามีของเธอไปเยือนประเทศต่างๆ
อย่างไรก็ตาม เรื่องหยุ่มหยิ่มก็ตามมา ...
เมื่อภาพถ่ายบุคคลสำคัญชาวยุโรปที่จุมพิตพระหัตถ์ของพระราชินีถูกส่งกลับไปยังอัฟกานิสถาน บรรดาหัวหน้าและผู้นำทางศาสนาได้แสดงภาพดังกล่าวให้ชาวอัฟกันกลุ่มหัวอนุรักษ์นิยมดู
โดย..บอกผู้คนว่ากษัตริย์และราชินีนั้นทำเสื่อมทรามเพียงใด
น้ำตาลหยดนี้น่ากังวลมาก.....และ....
นี่ก็เป็นหนึ่งในสาเหตุที่ Amanullah สูญเสียการสนับสนุน
และยุคสุดท้ายของความมั่นคงในอัฟกานิสถานจึงอยู่ระหว่างปี 2476 ถึง 2516
โดยภายใต้การปกครองของกษัตริย์โมฮัมเหม็ด ซาฮีร์ ชาห์ ในช่วงเวลานี้ อัฟกานิสถานยังยากจนและล้าหลัง แต่ประสบความสำเร็จในการหลีกเลี่ยงสงครามและความขัดแย้งทุกประเภทหลังสงครามโลกครั้งที่สอง
![[ชตระกูล ศรีสวัสดิ์] แล้ว...ทำไมอัฟกานิสถานถึงถูกผลักให้ตกลงไปในเหว....](https://t1.blockdit.com/photos/2021/08/612257414b897d0c8c804509_800x0xcover_mpZ_l5x9.jpg)
แต่เรื่องสนุกๆก็มีนะครับ......ในทศวรรษที่ 2503 และ 2513 อัฟกานิสถานเคยผ่าน "เส้นทางฮิปปี้"มาแล้วนะจะบอกให้....
"เส้นทางฮิปปี้" เป็นเส้นทางการเดินทางของชาวฮิปปี้ตะวันตก ไปทั่วตะวันออกกลางในทศวรรษ 2503 และ 2513 มันไม่มีเส้นทางที่แน่นอนสำหรับเส้นทางฮิปปี้
โดยปกติแล้ว "เส้นทางฮิปปี้" จะเริ่มต้นจากเมืองต่างๆ ในยุโรปตะวันตก ไปทางตะวันตกและเอเชียกลาง แล้วขยายไปยังเอเชียใต้
และ อัฟกานิสถาน กลับเป็นฐานที่มั่นสำคัญบนเส้นทางฮิปปี้ซะด้วยสิ...
ในเวลานั้น แม้เมื่อเทียบกับประเทศอื่นๆ บนเส้นทางฮิปปี้ อัฟกานิสถานก็เกือบจะเป็นประเทศที่ยากจนที่สุดและล้าหลังที่สุด
แต่นี่ก็เป็นแรงดึงดูดเช่นกัน
การมาที่อัฟกานิสถานก็เหมือนการมาในยุคกลาง พบกับชาวบ้านที่เป็นมิตรที่มีผ้าโพกศีรษะก็เหมือนตัวละครในอะลาดิน
พวกฮิปปี้อาศัยอยู่ในโรงแรมเล็กๆ ที่มีหมัดจำนวนมากในคาบูล เดินไปช้อปปิ้งที่ตลาดสดและซื้อยา และใช้เวลาขับรถครึ่งวันไปชมพระบามิยันที่ใหญ่ที่สุดในโลก
ในเวลานั้น....ไม่มีใครคิดว่าอัฟกานิสถานจะกลายเป็นประเทศที่จะเปลี่ยนชะตากรรมของโลก
อาจเป็นเพราะ มันยากจนเกินไป ช้าเกินไป ปิดตัวนานเกินไป ขาดความรักมากเกินไป
อัฟกานิสถานเป็นเหมือนศิษยาภิบาลที่ไร้คำพูดในทะเลทราย ไม่มีใครคิดว่ามันจะกลายเป็นคำสาปที่แก้ไม่ได้ในวิหารที่สูงที่สุดในโลก
ผู้คนในเวลานั้นไม่ตระหนัก ภายใต้พื้นผิวทรายที่เงียบและสงบ อัฟกานิสถานมีปัญหาเฉพาะของตัวเอง
เพราะ...อัฟกานิสถานเป็นประเทศที่แปลก
มีอาณาจักรมากมายเกิดขึ้นและหายไปในประวัติศาสตร์ อย่างไรก็ตาม ไม่มีจักรวรรดิใดสามารถพิชิตอัฟกานิสถานได้อย่างแท้จริง
อันที่จริง อัฟกานิสถานเองก็ไม่เคยเอาชนะตัวเองได้เลย
อัฟกานิสถานเป็นดินแดนและผู้คนที่แตกแยกและกระจัดกระจายอยู่เสมอ
ประเทศที่เต็มไปด้วยภูเขาและแห้งแล้งนี้มี 20,000 หมู่บ้าน แต่ละหมู่บ้านเกือบจะเหมือนกับอาณาจักรอิสระในยุคกลาง และผู้นำของหมู่บ้านก็เหมือนๆจะเป็นกษัตริย์ของพวกเขาไปซะแล้ว...
ยกตัวอย่าง เช่น....หนึ่งในผู้ก่อตั้งกลุ่มตอลิบาน อับดุล ซาลาม ซาอีฟ กล่าวว่า
“ในฐานะชาวอัฟกัน มักมีมากกว่าหนึ่งสิ่งที่ได้เข้ามากำหนดคุณ ครอบครัวของคุณ เผ่าของคุณ เชื้อชาติของคุณ สถานที่ที่คุณเกิด ....ชาวต่างชาติไม่สามารถเข้าใจความหมายของการเป็นอัฟกันได้อย่างแท้จริง"
หมู่บ้านและชนเผ่าทั้งหมดที่ดูเหมือนจะแก่และตายไป แต่ยังคงมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน
ศาสนาอิสลาม
อิสลามได้แทรกซึมเข้ามาในประเทศที่แห้งแล้งนี้เป็นเวลากว่าพันปี คนเลี้ยงสัตว์ที่เข้มแข็งและเกษตรกรผู้ทำนา ล้วนเป็นชาวมุสลิมที่เคร่งศาสนามาหลายชั่วอายุ
ในบรรดาหมู่บ้านที่ดูเหมือนจะถูกลืมไปตามกาลเวลา มีเมืองที่โดดเดี่ยวหลายแห่งในอัฟกานิสถาน เช่น กรุงคาบูล
จนเมื่อถึงศตวรรษที่ 20 เมืองเหล่านี้ ได้ถูกโลกภายนอกเจาะเข้าไป
จนในวิทยาเขตของมหาวิทยาลัยในกรุงคาบูลในช่วงต้นทศวรรษ 2513 นักศึกษาสาวในชุดกระโปรงสั้นเดินผ่านไปพร้อมกับกระเป๋านักเรียนและสมุดโน้ต
พวกเขาเต็มไปด้วยความกระฉับกระเฉงและสง่างามไม่ต่างจากนักศึกษาหญิงที่อ็อกซ์ฟอร์ดและฮาร์วาร์ดมากนัก
ในเวลานั้น คนหนุ่มสาวในตะวันตกมีความปั่นป่วน เกี่ยวกับขบวนการสิทธิพลเมืองและการต่อต้านสงคราม
นักศึกษามหาวิทยาลัยและปัญญาชนในอัฟกานิสถานต่างก็กังวลอย่างมากเกี่ยวกับการเมืองและอนาคตของอัฟกานิสถาน
เช่นเดียวกับโลกภายนอก การเมืองอัฟกานิสถานแบ่งออกเป็นกลุ่มอนุรักษ์นิยมและกลุ่มหัวรุนแรง
แน่นอนมันต้องประกอบด้วยอิสลามและคอมมิวนิสต์ อัฟกานิสถานกำลังแตกแยกออกอย่างเงียบ ๆ
ปัญหาที่ใหญ่กว่าคือกองกำลังภายนอกขนาดใหญ่สองแห่งคือ สหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียตยังคงป้อนกำลังพลเข้าสู่อัฟกานิสถานที่แตกแยกนี้
สหภาพโซเวียตมองว่าอัฟกานิสถานเป็นเครื่องกีดขวางในการเข้าทางตอนใต้ของจีน
สำหรับสหรัฐอเมริกา ซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ ทำให้ อัฟกานิสถานเริ่มกลายเป็นสมรภูมิ...
สำหรับสงครามเย็นระหว่างสหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียตในขณะนั้น โลกทั้งใบเป็นสนามรบ
ทั้งสหภาพโซเวียตและสหรัฐอเมริกาได้ลงทุนความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจแก่อัฟกานิสถาน
ในเวลาเดียวกัน ทั้งสองประเทศกำลังแย่งชิงเพื่อถ่ายเทอิทธิพลทางการเมืองในอัฟกานิสถาน
สหภาพโซเวียตประกาศการปฏิรูปที่ดินและเสรีภาพจากศาสนา ในขณะที่สหรัฐอเมริกาใช้ศาสนาอิสลามในการโฆษณาชวนเชื่อ(โดยประธานาธิบดีสหรัฐฯ Carter)
ระหว่างปี 2514 การเก็บเกี่ยวทางการเกษตรในอัฟกานิสถานสูญหายไปและความอดอยากก็แพร่กระจายไปในทุกทิศทาง
ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2516 เมื่อกษัตริย์อัฟกันทรงพักฟื้นในกรุงโรม เกิดการรัฐประหารขึ้นในประเทศ หลังจากการรัฐประหาร Daoud ลูกพี่ลูกน้องของกษัตริย์องค์แรกได้เข้ามามีอำนาจและประกาศการล่มสลายของราชวงศ์ Nadir และการสถาปนาสาธารณรัฐอัฟกานิสถาน
แต่...หลังจากการก่อตั้งสาธารณรัฐ การเมืองอัฟกานิสถานยังคงไม่ปลอดภัย
ในปี 2521 รัฐประหารปฏิวัติในเดือนเมษายน เกิดขึ้นในอัฟกานิสถาน และพรรคประชาธิปัตย์ของประชาชนเข้าสู่อำนาจ(พรรคประชาธิปัตย์เป็นพรรคคอมมิวนิสต์สไตล์โซเวียต)
แม้ว่าสหภาพโซเวียตได้ทำงานอย่างหนักเพื่อโน้มน้าวอัฟกานิสถาน คราวนี้พรรคประชาธิปัตย์ของประชาชนเข้ามามีอำนาจและไม่ใช่การดำเนินการของสหภาพโซเวียต มันเป็นทางเลือกของชาวอัฟกันที่ไม่พอใจกับสภาพที่เป็นอยู่
ตอนนั้น ทารากิ (Taraki)หัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์กลายเป็นประมุขแห่งรัฐ
ทารากิบังคับให้มีการปฏิรูปที่รุนแรง รวมทั้งการปฏิรูปที่ดิน การทำให้เป็นฆราวาส และการปลดปล่อยสตรี คาดไว้ว่า "ภายในหนึ่งปี จะไม่มีใครไปมัสยิดในอัฟกานิสถาน"
แต่การปฏิรูปที่รุนแรงของ Taraki กลับต้องพบกับฟันเฟืองครั้งใหญ่
ผู้นำศาสนา หัวหน้าเผ่า และมุสลิมผู้เคร่งศาสนาได้ปะทุการต่อต้านอย่างดุเดือดทั่วอัฟกานิสถาน Taraki ปราบปรามอย่างรุนแรง กักขัง และกระทั่งประหารชีวิตผู้ไม่เห็นด้วยในวงกว้าง
หนึ่งปีต่อมา ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2522
พรรคประชาธิปัตย์ได้ต่อสู้กัน และบุคคลที่สองของพรรคประชาธิปัตย์คือ อามิน ได้สังหาร ทารากิและขึ้นสู่อำนาจแทน
อามินพยายามปรับปรุงความสัมพันธ์กับผู้นำศาสนาและผู้นำเผ่า แต่ก็ประสบความสำเร็จเพียงเล็กน้อย
อัฟกานิสถานตกอยู่ในสภาพเกือบอนาธิปไตย ในเวลาเดียวกัน ความสัมพันธ์ระหว่างอามินกับสหภาพโซเวียตก็เริ่มเสื่อมลง
จนกระทั่งในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2522 สหภาพโซเวียตได้ส่งกองกำลังไปยังอัฟกานิสถานที่วุ่นวาย กองทัพโซเวียตได้สังหารอามินซึ่งพวกเขาไม่ชอบใจ และแทนที่ด้วย Kalmel หุ่นกระบอกของพวกเขา ในไม่ช้า กองทัพโซเวียตก็เข้าควบคุมเมืองใหญ่ในอัฟกานิสถานจนได้...
สหภาพโซเวียตรู้สึกว่าชัยชนะอยู่ในสายตา แต่สหภาพโซเวียตไม่ทราบว่า เรื่องนี้กลับอยู่ไกลจากการพิชิตอัฟกานิสถาน
ตรงกันข้าม นี่คือจุดเริ่มต้นของBlack Hole
สหภาพโซเวียตสามารถควบคุมเมือง อุตสาหกรรม และเส้นทางคมนาคม
ของอัฟกานิสถานได้ แต่ไม่สามารถครอบครองชนเผ่าในชนบทจำนวน 20,000 เผ่าของอัฟกานิสถาน และไม่สามารถเข้าควบคุมได้ ชาวบ้านมุสลิม เติบโตขึ้นมาในถิ่นทุรกันดารที่ยากลำบาก
ที่สำคัญ ความเป็นอิสลามมีความเหนียวแน่นมากกว่าลัทธิคอมมิวนิสต์
หลังจากการรุกรานอัฟกานิสถาน ประธานาธิบดีสหรัฐฯ Carter ได้พูดในทีวีทันทีเพื่อประณามสหภาพโซเวียต คาร์เตอร์กล่าวว่าการรุกรานอัฟกานิสถานของสหภาพโซเวียต "เป็นความพยายามของรัฐบาลที่ไม่เชื่อว่ามีพระเจ้าที่จะพิชิตประชาชนอิสลามอิสระ"
ความฉลาดของ คาร์เตอร์ ที่เขาไม่ได้ใช้คำว่า "ประชาธิปไตย" หรือ "สิทธิมนุษยชน" ที่สหรัฐอเมริกาใช้ในเวทีระหว่างประเทศมาตลอด เพราะเขารู้ดีว่า คนอัฟกานิสถานส่วนใหญ่ไม่มีสำนึกใน "สิทธิมนุษยชน" และ "ประชาธิปไตย"
"อิสลาม" เป็นคำศักดิ์สิทธิ์ในอัฟกานิสถาน
ในไม่ช้า ชนบทของอัฟกานิสถานก็เริ่มทำสงครามกองโจรกับสหภาพโซเวียต
กองโจรเรียกตัวเองว่า "มูจาฮิดีน"
กองโจรญิฮาดในอัฟกานิสถานได้รับการสนับสนุนจากเพื่อนบ้านชาวมุสลิมในปากีสถานทันที จากนั้นปากีสถานก็ขอความช่วยเหลือจากสหรัฐฯ (ฮั่นแน่ๆๆๆ)
สหรัฐอเมริกาเริ่มวางแผนที่จะให้ความช่วยเหลือกองโจรอัฟกันผ่านปากีสถานด้วยคำสั่งหนึ่งล้านคน แต่ไม่นานหลังจากนั้น สหรัฐฯ ตัดสินใจมอบเงินช่วยเหลือให้กับนักรบญิฮาดชาวอัฟกันปีละ 750 ล้าน (ซึ่งความช่วยเหลือทางทหารของสหรัฐฯ ทั้งหมดต่ออัฟกานิสถานอยู่ที่ 9 พันล้าน และมันเป็นปฏิบัติการลับที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของสหรัฐอเมริกา )
แล้วการเปลี่ยนแปลงมหัศจรรย์นี้เกิดขึ้นได้อย่างไร? เรื่องนี้ผมคงต้องพูดถึงเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่ง และ การก่อกำเนิด "ปฏิบัติการพายุเฮอริเคน".....
ผู้หญิงคนนี้ชื่อ Joanne Helene
Joanne เป็นนักสังคมสงเคราะห์ที่มีชื่อเสียงใน เท็กซัส สหรัฐอเมริกา เธอติดต่อกับนักธุรกิจ คนดัง และนักการเมืองผู้มั่งคั่งมากมายในเท็กซัสทั่วทั้งสหรัฐอเมริกาและต่างประเทศ
ในปี 2513 Joanne ได้พบกับ Zia Haq เผด็จการทหารของปากีสถาน และทั้งสองได้ประคารมกันอย่างดุเดือด
หลังจากที่สหภาพโซเวียตบุกอัฟกานิสถาน ปากีสถานสนับสนุนกองโจรอัฟกานิสถานมูจาฮิดีนอย่างเต็มที่ เหตุผลหนึ่งคือปากีสถานเป็นประเทศมุสลิมด้วย
อีกเหตุผลที่สำคัญกว่าคือปากีสถานเกลียดสหภาพโซเวียต เพราะปากีสถานและอินเดียมีข้อพิพาทเกี่ยวกับแคชเมียร์และประเด็นอื่นๆ และสหภาพโซเวียตกำลังเผชิญหน้ากับอินเดีย ดังนั้นปากีสถานจึงสนับสนุนกองโจรอัฟกันต่อสหภาพโซเวียต
เป็นไปได้ว่าตามคำร้องขอของ Zia Huck ทำให้ Joanne เริ่มส่งเสริมความช่วยเหลือทางทหารขนาดใหญ่แก่กลุ่มญิฮาดชาวอัฟกันในสหรัฐอเมริกา กิจกรรมที่เข้มแข็งของวิลสันในการเมืองอเมริกันมีส่วนทำให้เกิดเหตุการณ์สำคัญที่เปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ด้วยเช่นกัน
โจแอนน์ ก็ลาก ชาร์ลี วิลสัน (Charlie Wilson) ซึ่งเป็นผู้แทนพรรคประชาธิปัตย์
โอ้..ลืมไป ผมขอกล่าวถึงที่มาของวิลสันซักนิดส์นึง วิลสันเป็นลูกชาวนา หลังจากจบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย เขาเข้าเรียนที่ U.S. Naval Academy เมื่อวิลสันยังเรียนอยู่ เขาไม่ปฏิบัติตามกฎของโรงเรียนและกลายเป็นคนมีชื่อเสียง เขากลายเป็นบัณฑิตที่แย่ที่สุดเป็นอันดับสองในประวัติศาสตร์โรงเรียน
หลังจากเกษียณจากกองทัพ เขาอุทิศตนเพื่อการเลือกตั้งและได้รับเลือกเป็นสมาชิกสภาคองเกรสด้วยความสามารถพิเศษของเขา วิลสัน รู้จักเพื่อนดี เขามีเพื่อนทั้งพรรคเดโมแครตและรีพับลิกัน นิสัยของวิลสันนั้น..โรแมนติกโดยธรรมชาติ ดื่มและเสพยา หญิงสาวสวยทุกคืน ชื่อเสียงค่อนไปทางเพลย์บอย และจบที่ถูกกล่าวหาว่าใช้โคเคนอย่างผิดกฎหมาย โดย จูเลียนี อัยการที่กำลังทำการสืบสวนอยู่
วิลสันแทบไม่รู้เรื่องภูมิศาสตร์ของเอเชียกลางและประวัติศาสตร์มุสลิมเลย โจแอนน์ ให้วิลสันฟังการล็อบบี้ของเธอ Joanne จัดให้ Wilson พบกับประธานาธิบดี Zia Huck ของปากีสถาน วิลสันจึงร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ซีไอเอ กัส เอฟโรโคโตส และนำไปสู่ "ปฏิบัติการพายุเฮอริเคน" ของสหรัฐฯ เพื่อจัดหาอาวุธที่ซับซ้อนและทรงพลังที่สุดให้กับนักรบญิฮาดชาวอัฟกัน
Charlie Wilson เสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวายเมื่ออายุ 76 ปี บนหลุมศพของเขาถูกจารึกไว้ "นี่คือชาร์ลี 'ประธานาธิบดีของปากีสถาน เขาอธิบายได้ว่าทำไมอัฟกานิสถาน ถึงแพ้ สหภาพโซเวียต"
ชาร์ลีวิลสันเสียชีวิตในปี 2553 เขาร่วมเป็นสักขีพยานการโจมตีของผู้ก่อการร้าย 9/11และสงครามของสหรัฐฯกับอัฟกานิสถาน เรื่องราวในอัฟกานิสถานของชาร์ลี วิลสันและโจแอนน์ถูก ดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ฮอลลีวูดเรื่อง "Charlie Wilson 's War" ที่นำแสดงโดยทอม แฮงค์และจูเลีย โรเบิร์ตส์ผู้โด่งดัง
ตั้งแต่นั้นมา อัฟกานิสถานได้รับอาวุธที่ทันสมัยที่สุดจำนวนมากอย่างต่อเนื่องจาก
สหรัฐอเมริกา รวมถึงขีปนาวุธป้องกันภัยทางอากาศแบบพกพา FIM-92 ของ Raytheon อาวุธไฮเทคนี้ใช้รังสีอินฟราเรดเพื่อตรวจจับเครื่องบินและควบคุมได้เพียงคนเดียว ในสงครามอะโสะ ขีปนาวุธเหล็กouhได้ทำลายเฮลิคอปเตอร์โซเวียตจำนวนนับไม่ถ้วน
นอกจากขีปนาวุธพื้นสู่อากาศแล้ว สหรัฐอเมริกายังสนับสนุนทุ่นระเบิดต่อต้านรถถังจำนวนมากในอัฟกานิสถานด้วย ทุ่นระเบิดเป็นอาวุธที่ดีในการสู้รบแบบกองโจร ไม่เพียง แต่สร้างความเสียหายอย่างหนักให้กับกองทหารโซเวียตเท่านั้น แต่ยังทำให้ทหารโซเวียตที่สูญเสียแขนและขาของพวกเขากลับไปยังแผ่นดินเกิดซึ่งส่งผลกระทบอย่างมากต่อขวัญc]tกำลังใจของสหภาพโซเวียตทั้งหมด
อย่างไรก็ตาม สงครามกับทุ่นระเบิด 10 ปีกับสหภาพโซเวียตได้เปลี่ยนชาวอัฟกันให้เป็นมือทุ่นระเบิดมืออาชีพ ทหารอเมริกันหลายคนที่เสียชีวิตและบาดเจ็บในอัฟกานิสถานก็มีสาเหตุมาจากทุ่นระเบิด และทุ่นระเบิดก็สังหารพลเรือนชาวอัฟกันจำนวนมาก
ระหว่างปี 2553 ถึง 2563 พลเรือน 21,637 รายถูกสังหารหรือได้รับบาดเจ็บจากกับระเบิดในอัฟกานิสถานภายใต้การควบคุมของสหรัฐอเมริกา
แต่...การแก้แค้นของสหภาพโซเวียตในอัฟกานิสถานนั้นโหดร้ายพอๆ กัน
พวกเขาวางระเบิดพรม เผาอาคารที่พักอาศัย และทำลายปศุสัตว์ แต่นักรบญิฮาดผู้กล้าหาญไม่ยอมแพ้ พวกเขากล่าวว่า "ในโลกอิสลาม ญิฮาดเป็นความรับผิดชอบ อิสลามต้องการให้เราญิฮาดจนลมหายใจสุดท้าย เราแข็งแกร่งกว่าศัตรู และอัลลอฮ์กำลังช่วยเรา"
ใช่ ญิฮาดชาวอัฟกันแข็งแกร่งกว่ากองทัพโซเวียตโดยทั่วๆไป จริงๆ ในปี 2532 สิบปีหลังจากการรุกรานอัฟกานิสถาน มีฮาอิล กอร์บาชอฟ (Mikhail Gorbachev) ได้ประกาศการถอนตัวครั้งสุดท้ายของสหภาพโซเวียต
การถอนทหารโซเวียตเป็นชัยชนะ ของอัฟกานิสถานและยังเป็นชัยชนะของปากีสถาน ซาอุดีอาระเบีย และสหรัฐอเมริกาอีกด้วยที่สนับสนุนกองโจรอัฟกันเป็นเวลาสิบปี สหรัฐอเมริกายังได้ลิ้มรสของการแก้แค้น
อัฟกานิสถานกลายเป็นเวียดนามของสหภาพโซเวียต
อย่างไรก็ตาม สำหรับอัฟกานิสถาน การถอนกองกำลังโซเวียตออกเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของภัยพิบัติที่ร้ายแรงกว่านั้น
นักรบญิฮาดชาวอัฟกันเป็นเพียงชาวบ้านในบางเผ่าเท่านั้น หลายคนไม่มีการศึกษาอื่นนอกจากการอ่านอัลกุรอาน พวกเขาอาจจะเก่งเรื่องสงครามกองโจร แต่พวกเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการจัดการประเทศ
ที่สำคัญกว่านั้น ประเทศที่กระจัดกระจายเป็นภูเขาแห่งนี้มีชนเผ่าขนาดใหญ่และขนาดเล็กจำนวนมาก และชนเผ่านี้เต็มไปด้วยความไม่พอใจ การต่อสู้ และแม้กระทั่งความรุนแรงอยู่เสมอ
ไม่นานหลังจากนั้น นักรบญิฮาดจากทุกสาขาอาชีพได้เข้าต่อสู้กัน ส่งให้อัฟกานิสถานเข้าสู่สงครามกลางเมือง
สงครามกลางเมืองในอัฟกานิสถานกินเวลาห้าปี อาจเป็นช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดในประวัติศาสตร์ของประเทศนี้
ในช่วงสิบปีของ สงครามโซเวียต-อัฟกานิสถาน คาบูลซึ่งเป็นเมืองหลวงของอัฟกานิสถานภายใต้การควบคุมของสหภาพโซเวียต โดยพื้นฐานแล้วเป็นเมืองที่ปลอดภัยและปกติ มันเป็นเพราะการต่อสู้ของ2เสือใหญ่ โดยเอาสงครามกองโจรภูเขาเป็นหลัก
ประชากรของคาบูลเพิ่มขึ้นจาก 500,000 เป็น 1.5 ล้านคนในสิบปี และผู้คนจำนวนมากที่ย้ายไปคาบูลเป็นชาวบ้านที่หนีสงคราม ในเวลานั้น คาบูลสามารถทำงานและซื้อของได้ตามปกติ และ 40% ของคนที่ทำงานเป็นผู้หญิง ทางร้านมีสินค้านำเข้าจากต่างประเทศ
หลังจากที่กองโจรญิฮาดเข้ามาในเมือง พวกเขาทำลายคาบูลอย่างสมบูรณ์
พวกญิฮาดใช้จรวดเข้าทำลาย และหลายคนที่ถูกจรวดสังหารนั้นเป็นพลเรือน
ในช่วงสงครามกลางเมือง พลเรือน 30,000 คนในกรุงคาบูลถูกสังหาร เมื่อสิ้นสุดสงครามกลางเมือง คาบูลส่วนใหญ่ก็พังทลาย และทั้งเมืองไม่มีไฟฟ้าหรือน้ำประปาใช้
และในการต่อสู้ระยะประชิดในอัฟกานิสถาน กองกำลังอันทรงพลังก็ปรากฏตัวขึ้น.... ตอลิบาน.....
ออ..ผมต้องอธิบายกันก่อน คำว่า"ตอลิบาน" หมายถึง "นักเรียน" ในภาษา Pashto เพราะสมาชิกส่วนใหญ่เป็นนักเรียนของโรงเรียนอิสลามในค่ายผู้ลี้ภัยในอัฟกานิสถาน หลังจากสงครามโซเวียต-อาหรับเริ่มขึ้น ผู้ลี้ภัยจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาในปากีสถาน ผู้ลี้ภัยส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง เด็ก และผู้สูงอายุ ชายหนุ่มและวัยกลางคนอยู่ในอัฟกานิสถานเพื่อต่อสู้กับกองโจรกับสหภาพโซเวียต
ด้วยเงินที่จ่ายโดยซาอุดิอาระเบีย องค์กรอิสลามแห่งปากีสถานได้เปิดโรงเรียนอิสลามสองพันแห่งในค่ายผู้ลี้ภัย นอกจากการเทศนาเกี่ยวกับศาสนาอิสลามสุดโต่งของวะฮาบีแล้ว โรงเรียนยังสอนทักษะทางทหารอีกด้วย และนี่คือสถานที่ที่นักรบญิฮาดอิสลามได้รับการฝึกฝนอย่างสุดขั้ว
สำหรับเด็กเหล่านี้ที่ไม่มีพ่อและเติบโตขึ้นมาในค่ายผู้ลี้ภัย โรงเรียนอิสลามกลายเป็นทั้งครูและพ่อของพวกเขา
ในปี 2533 นักเรียนโรงเรียนอิสลามเหล่านี้ซึ่งเติบโตขึ้นมาเป็นกลุ่มตอลิบาน
ในช่วงเริ่มต้นของการก่อตั้ง กลุ่มตอลิบานมีประชากรทั้งหมดเพียง 800 คน
แต่เมื่อเปรียบเทียบกับบรรพบุรุษของพวกเขาในสงครามกองโจรในชนบท กลุ่มตอลิบานไม่เพียงแต่กล้าหาญแต่ยังมีวินัยอีกด้วย มันจึงเป็นผลให้กลุ่มตอลิบานพัฒนาอย่างรวดเร็ว
ภายในสองปีครึ่ง กลุ่มตอลิบานก็เอาชนะกองโจรญิฮาดไปได้หลายคน
ในปี พ.ศ. 2539 กลุ่มตอลิบานได้ก่อตั้งกองอำนาจแห่งชาติในอัฟกานิสถานและเปลี่ยนชื่ออย่างเป็นทางการเป็นรัฐอิสลามแห่งอัฟกานิสถาน
ชาวอัฟกันที่ทุกข์ทรมานจากความโกลาหลของสงครามกลางเมือง กลับเริ่มต้อนรับการปกครองของตอลิบาน ระหว่างสงครามกลางเมือง กองโจรเผา ฆ่า ปล้น และกลุ่มตอลิบานเป็นกลุ่มที่ใช้บทลงโทษที่รุนแรงที่สุด ตั้งแต่เรื่องการขโมยของ จนไปถึงการตัดมือ ฆ่าผู้คน และตัดศีรษะ
อย่างไรก็ตาม ไม่นานหลังจากนั้น อัฟกานิสถานก็เห็นได้ชัดว่ากลุ่มตอลิบานเป็นปีศาจตัวใหญ่ ตอลิบานบังคับใช้อย่างเข้มงวดศีลในอัฟกานิสถานและกำหนดกดขี่ ชื่นชอบcruelestกับผู้หญิงในโลก ผู้หญิงไม่เพียง แต่ต้องสวมผ้าคลุมศีรษะเท่านั้น แต่ยังต้องสวมหน้ากากด้วย
กลุ่มตอลิบานกีดกันสตรีทุกคนมีสิทธิไปโรงเรียนและทำงาน ก่อนการปกครองของตอลิบาน ครูโรงเรียนประถมศึกษามากกว่าครึ่งในอัฟกานิสถานเป็นผู้หญิง หลังจากที่กลุ่มตอลิบานสั่งห้ามผู้หญิงทำงาน โรงเรียนประถมจำนวนมากถูกปิดและเด็กจำนวนมากไม่ได้เรียนหนังสือ
ในเวลาเดียวกัน การปกครองของตอลิบานที่เยือกเย็นไม่ได้นำมาซึ่งการพัฒนาทางเศรษฐกิจ อัฟกานิสถานทั้งประเทศตกอยู่ในความมืดมิดยิ่งกว่าในยุคกลาง
ดูเหมือนว่าโลกจะลืมอัฟกานิสถานไปแล้วในเวลานี้
สงครามเย็นสิ้นสุดลงและสหภาพโซเวียตก็ไม่มีอยู่อีกต่อไป
ในปี 2533 สหรัฐอเมริกาก็ได้ต่อสู้กับสงครามอ่าว( Gulf War) ชื่อรหัสทางทหารว่า ปฏิบัติการโล่ทะเลทราย (Operation Desert Shield)เป็นครั้งแรกซึ่งประสบความสำเร็จเป็นอย่างมากและได้ขจัดความอับอายของสงครามเวียดนามออกไป มีอีกหลายสิ่งหลายอย่าง ทำให้มีคนไม่มากที่จะมาสนใจอัฟกานิสถานอีกต่อไป
อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์สำคัญทำให้อัฟกานิสถานกลับมาเป็นศูนย์กลางของโลกอีกครั้งเมื่อ....
ในปี 2544 การโจมตีของผู้ก่อการร้าย 9/11 ในสหรัฐอเมริกาได้คร่าชีวิตผู้คนไปเกือบ 3,000 คน นี่เป็นการระเบิดครั้งใหญ่ที่สุดของสหรัฐฯ จากฝีมือของคนต่างประเทศในประวัติศาสตร์กว่า 200 ปี
ผู้ก่อเหตุ 9/11 คือ บิน ลาเดน และกองกำลังก่อการร้ายของเขา บินลาเดนเข้าร่วมในการต่อต้านโดยสมัครใจของอัฟกานิสถานต่อสหภาพโซเวียตในช่วงปีแรก ๆ ของเขา และร่วมกับอาสาสมัครต่อต้านโซเวียตสุดขั้วอื่น ๆ ที่นับถือศาสนาอิสลาม เขาได้ก่อตั้งอัลกออิดะห์ขึ้น หลังจากที่สหภาพโซเวียตถอนตัว ฐานยังคงพัฒนาต่อไปและกลายเป็นองค์กรก่อการร้ายอิสลามสุดโต่ง ไม่นานหลังจากเหตุการณ์ 9/11 สหรัฐฯ บุกอัฟกานิสถาน เพราะเนื่องจากกลุ่มตอลิบานในอัฟกานิสถานยืนยันปฏิเสธที่จะมอบตัวบินลาเดนที่ลี้ภัย
กองกำลังสหรัฐฯ เข้าควบคุมสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว โดยกลุ่มตอลิบานหนีออกจากคาบูล และบิน ลาเดนก็หลบซ่อนตัว (ต่อมาในปี 2554 สหรัฐฯ ก็สังหารโอซามา บิน ลาเดนในปากีสถาน)
จากนั้นกองทหารอเมริกันก็เข้ายึดครองอัฟกานิสถานเป็นเวลา 20 ปี สหรัฐฯ ช่วยอัฟกานิสถานจัดการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตยหลายครั้ง รวมถึงยกเลิกกฎหมายตาลีบันที่โหดร้ายหลายฉบับ และส่งเด็กสาวกลับไปโรงเรียน
สหรัฐปลดปล่อยอัฟกานิสถาน ได้จริงๆหรือ?
ดังที่ผมได้เขียนกล่าวไว้ในตอนต้นของบทความนี้ อัฟกานิสถานในปัจจุบันไม่มีอะไรนอกจากฝิ่น การทุจริต ความสิ้นหวัง ความเกลียดชัง และความรุนแรง
ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา สหรัฐฯ ไม่ชนะ และกลุ่มตอลิบานก็ไม่เสียชีวิต
ไม่นานหลังจากไบเดนประกาศถอนตัว เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม เกิดเหตุระเบิดที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงคาบูล ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 80 คน และผู้เสียชีวิตส่วนใหญ่เป็นเด็กสาววัยรุ่น
แล้วอัฟกานิสถานจะได้อะไร?
สงครามกลางเมือง?
ตาลีบันปกครอง?
หรือมัน...แย่กว่านั้น?
"ว่ากันว่าสงครามเย็นที่สหรัฐอเมริกา ชนะสหภาพโซเวียต นั้นไม่มีใครชนะ เราทุกคนแพ้"
สงครามเย็นไม่ได้กลายเป็นความร้อนจากนิวเคลียร์ แต่ในช่วงสงครามเย็น สงครามความร้อนไม่เคยหยุดนิ่ง สงครามร้อนไม่ได้เกิดขึ้นระหว่างสหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียต แต่เป็นการเกิดขึ้นระหว่างตัวแทนของพวกเขาต่างหากตัวอย่างเช่น สงครามในอัฟกานิสถาน
การทำสงครามตัวแทนเป็นหนึ่งในพฤติกรรมที่ป่าเถื่อนที่สุดของมนุษย์ มันป่าเถื่อนกว่าการทำสงครามพื้นเมือง เพราะประเทศที่ก่อสงครามไม่สามารถรู้สึกถึงอันตรายของสงคราม สำหรับคนทั่วไปในสหรัฐอเมริกา สงครามตัวแทนเป็นการต่อสู้ที่ห่างไกลและคลุมเครือ ราวกับว่าชาวอเมริกันที่ไม่ชอบฟุตบอล พวกเขาเพียงแต่ถามเป็นครั้งคราวว่า
"ใครสู้กับใคร"
"อะไร ....มันจบลงแล้วเหรอ?
การสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สอง หลังจากผ่านไปกว่า 70 ปี สงคราม สงครามกลางเมือง และความโกลาหลส่วนใหญ่ในโลกเกิดขึ้นในประเทศกำลังพัฒนาเช่นเดียวกับสงครามอื่น ๆมนุษย์ที่พิการมากขึ้นในสงครามเหล่านี้มักจะเป็นมนุษย์ที่เปราะบาง: คนจน คนชรา ผู้หญิงและเด็ก
และที่น่าสงสารและน่าสมเพชที่สุดอาจเป็นเด็ก ๆเพราะผู้สูงอายุอาจตายในไม่ช้าและจากโลกที่น่าสังเวชนี้ไปและเด็ก ๆ ที่บอบช้ำจากสงครามต้องทนทุกข์เป็นเวลานานหลายปี
ระหว่างสงครามเวียดนาม กองทัพสหรัฐ ใช้เครื่องบินหว่านสารฆ่าพืชและผลผลิตเพื่อฆ่าชาวเวียดนามเหนือด้วยการอดอาหารให้ตาย ชาวเวียดนาม 2.4 ล้านคนได้รับสาร Agent Orange ไม่เพียงแต่เป็นอันตรายต่อสุขภาพของมนุษย์และเป็นสาเหตุของโรคมะเร็งเท่านั้น แต่ยังทำให้ทารกพิการและเสียรูปอีกด้วย ทุกวันนี้ ผู้คนจำนวนมากที่เข้าร่วมในสงครามเวียดนามไม่อยู่ที่นั่นแล้ว แต่ทารกที่พิการเหล่านี้จำนวนมากยังมีชีวิตอยู่ บางคนเกิดมาไม่มีดวงตา...
40 ปีของสงครามในอัฟกานิสถานได้ใช้ทุ่นระเบิดและวัตถุระเบิดมากเกินไป
นอกจากคนที่ถูกฆ่าแล้ว ลองคิดถึงคนที่พิการ โดยเฉพาะเด็กที่พิการในประเทศที่ยากจนสุด ๆ นี้ ชีวิตแบบไหนจะรอพวกเขาอยู่?
แม้แต่เด็กที่มีสุขภาพแข็งแรง แท้จริงแล้วพวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากสงครามด้วยเช่นกัน...
40 ปีแห่งสงครามทำลายล้างประเทศนี้ ไม่มีอะไรในประเทศนี้สิ่งเดียวที่ ร่ำรวยคือความเกลียดชัง,ความเกลียดชังอย่างลึกซึ้งระหว่างชนเผ่า นิกาย พื้นที่ในเมืองและชนบท คนรวยและคนจน แล้วอะไรคือความหวังของเด็กที่เกิดในแผ่นดินนี้ในวันนี้?
...คำตอบของคำถามในอัฟกานิสถานว่ามันอยู่ที่ไหน?
แน่นอนเราไม่ทราบ เราไม่รู้คำตอบ และอาจไม่มีคำตอบสำหรับคำถามนี้
แต่เมื่อเรารู้ว่า...เราไม่รู้คำตอบ เมื่อเราเข้าใจว่าเราไม่มีอำนาจในการเผชิญกับความตาย ความทุกข์ และภัยพิบัติครั้งใหญ่ เราก็ฉลาดขึ้นมาก ดีมากขึ้น และมีน้ำใจมากขึ้น
นอกเหนือจากการตระหนักถึงความอ่อนแอ ความเขลา ความบ้าคลั่ง และความโง่เขลาของตัวเองแล้ว มนุษยชาติไม่มีทางที่สองที่จะหลีกเลี่ยงสงครามและการทำลายล้าง
ทุกประเทศและทุกคนจะผิดพลาดและจำเป็นต้องสะสมประสบการณ์เพื่อแก้ไขให้ถูกต้องก่อนจะก้าวหน้า สิ่งเหล่านี้ต้องการให้ประชาชนได้รับแจ้งและไตร่ตรองการวิจัยในรูปแบบต่างๆ
อย่างน้อยประเทศประชาธิปไตยกำลังก้าวหน้าขึ้น ๆ ลง ๆ ในเรื่องนี้ ในทางตรงกันข้าม ประเทศที่รวมศูนย์หรือหัวรุนแรงจะอวดตัวเอง หลอกประชาชน ควบคุมผู้คนด้วยความคิด เช่นเชื้อชาติและความเกลียดชังและไม่อนุญาตให้มีความคิดที่แตกต่างกัน
นี่คือเหตุผลที่บางประเทศสามารถหมุนไปข้างหน้าได้ แต่บางประเทศสามารถวนเวียนไปมา หรือแม้แต่ทำลายตนเอง
- 35
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
