ของเราค่อนข้างแย่นิดหน่อยค่ะ มีเพื่อนก็เหมือนไม่มี ทะเลาะกับเพื่อนสนิทจนเลิกคบกัน ครอบครัวก็ไม่เข้าใจในตัวเรา จนต้องขึ้นมาเรียนกับพ่อที่กรุงเทพห่างจากครอบครัวที่ต่างจังหวัด มาคนเดียวเหงาๆเลยค่ะ ทุกอย่างใหม่สำหรับเรามาก เช่น สอบแข่งขันเข้ามหาวิทยาลัยเพราะเราไม่สามารถใช้โค้วต้าของคนในพื้นที่ได้มารอบรับตรง เรียนรู้การนั่งรถเมย์แล้วต่อรถตู้ สายไหนเป็นสายไหน จากเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่งมาเรียนรู้การใช้ชีวิตในกรุงเทพ ส่งตัวเองเรียนโดยการกู้เงินเรียน เพราะครอบครัวเราก็ไม่สามารถsupportตรงนี้ได้ สรุปโดยรวมแล้วชีวิตม.ปลายเป็นช่วงที่แย่ที่สุดในชีวิตเลยค่ะ (มีแต่น้ำทั้งนั้น เหอะๆ)