การรับข้อมูลแล้วตัดสินใจเชื่อทันทีโดยขาดการระมัดระวังสังเกต ทำให้ผู้ศึกษาจิตวิญญาณส่วนใหญ่ยังวนอยู่กับชีวิตอันเป็นทุกข์และความหลงตนที่เพิ่มขึ้น
อันเป็นผลสืบทอดมาจากคำสอนในอดีตที่เป็นผลิตผลของความกลัวและการแบ่งแยกมนุษย์ออกจากกันด้วยวรรณะทั้งรูปภายนอกและจิตใจภายใน
ซึ่งเป็นผู้สร้างสังคมชีวิตแห่งกรอบกฏเกณฑ์ แห่งการปฏิเสธความรัก แห่งการกลัวบาป แห่งการตัดสินพิพากษากรรมของตนและผู้อื่น และที่สุด..แห่งความกลัวการมีชีวิตในสังสารวัฏ
นั่นเพราะยังไม่พบตัวตนที่แท้จริงของตนเอง และขาดความเข้าใจถึงกระบวนการวิวัฒน์ และความหมายของมายาสมมติที่เราเป็นผู้สร้างด้วยเจตจำนงแห่งเสรีภาพ
ทั้งนี้"วิจารณญาณ"คือความรู้ในการวินิจฉัยสิ่งถูกผิดตามเหตุผลซึ่งเกิดจากการใช้ "ตรรกะ" อันเป็นศาสตร์การใช้ความคิดหลายๆชั้น เพื่อให้เกิดการสรุปที่สมเหตุสมผลในการเชื่อมโยงนามธรรมเข้ากับรูปธรรม
"ศาสนา"เหมือนกับที่เรามาแสวงหาปัญญาจากการถามผู้ที่ไม่มีแต่เราเชื่อว่าเขามี
ขณะที่"ปรัชญา"คือการเรียนรู้ที่จะเชื่อในความคิดของตนเองจากการที่เราไม่เคยเชื่อ
เราไม่ได้ตื่นรู้ขึ้น จนกว่าที่เราจะรู้ว่าที่เคยเชื่อมานั้นยังไม่ถูก และเราจะคิดไม่ได้จนกว่าที่จะเลิกเชื่อทั้งหมดนั้นเสียก่อน
หนทางของการบรรลุปัญญานั้นไม่สำคัญเท่ากับความกล้าที่จะเลือกเชื่อความคิดของตัวเอง.
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
