บทที่๒๖.
บันทึกบทสุดท้าย
1 มกราคม 2558
ลูกๆอวยพรปีใหม่หลานมิ้นท์กับหลานนัฎมาสวัสดีปีใหม่โอ๋หลานย่ามาลาไปรัสเซีย
ซื้อข้าวต้มปลาแซลมอนมา
ให้กิน เด็กที่ศูนย์ให้ของขวัญ
วันอังคารที่ 6 มกราคม 2558
โอ๋คงอยู่บนเครื่องบินฝาเมฆข้ามเมฆบนฟ้า แม่กินข้าวเช้า
อาหารญี่ปุ่นแหม่มซื้อมาให้ดื่มแบรนด์ ป้าหนุ่ยเอาไก่ย่างมาตอนบ่ายข้าวเหนียวมะม่วง Spice แล้วพากันไปทำงานหลาน 2 คนก็ออกไปทำงานแม่ฟังเทปปีใหม่อัดไว้เมื่ออายุ 60ปี :คิดถึงตอนส่งโอ๋ไปโรงเรียน บางทีเจ้าโซดา แฟนต้าแป๊บซี่หลายตัวร้องขัดจังหวะต้องเลิกอัดรออัดตอนกลางคืนเพลงไทยเดิม จำได้
ปีใหม่บ้านเรา
โอ๋กลับจากโรงเรียนจะต้องมาทอดไข่ อุ่นข้าวแกงจืดเพราะยังไม่มีคนรับใช้ นั่งกินข้าวกันสองคนอิ่มแล้วออกไปข้างนอกบ้านมีเพื่อนเขาเล่นดนตรีบ้านเพื่อนในซอย 8:00 น โทรมานอนอยู่ข้างล่างแม่นอนห้องพระแม่เดินไปส่ง ร.ร. ข้ามถนนไปวัดศรีเอี่ยมบางวันส่งแล้วเดินกลับบ้านรถยังไม่มา ก็กลับเองพอขึ้นมัธยมไปเรียนที่โรงเรียนราชวินิตบางพลีหลายกิโลเมตรกลับเย็น "โอ๋อยู่กับแม่บ้าง" ชอบช่วยเหลือเพื่อนบ้านตอนน้ำท่วมต้องนั่งต้นกล้วยทำเป็นแพไปปากซอยลำบากมากต้องส่งถุงพลาสติกเดินย่ำน้ำถือรองเท้า แม่ต้องไปทำธุรกิจเย็นเขาก็มาคอยรับเข้าบ้านน้ำท่วมหมด หน้าฝนแม่กางร่มมาส่งขึ้นรถโรงเรียนที่เกษมบัณฑิตวิทยาลัย
เขาเรียนเรื่อยๆ
เขาก็เรียนเรื่อยๆ
ที่บ้านเลี้ยงหมามากต้องจ้างคนทำความสะอาดบ้านนี้กินอิ่มสบายแต่เมื่อมีหมา นางเย็น
คนรับใช้ก็ลากลับชัยภูมิ อาแหม่มเขาเปิดร้านอาหารเขาให้ไปช่วยทำกิจการดี เขาซื้อรถให้ขับไปทำงานและรับส่งแม่:พอดีรับส่งพรรคพวกเสียนี่ เด็กหนุ่มทำให้ทุกอย่างเขาจะไม่เห็นความลำบากมัธยัสถ์นะจึงไม่มีความยั้งคิดใช้เงินฟุ่มเฟือยไประยะหนึ่งจึงคิดได้ไปเปิดร้านตัดผมก็เสียเงินไม่ดูทำเลลูกน้องไม่เอาไหนดีนะที่เรียนวิชาธุรกิจเขาเอาตัวรอดได้เพราะอดทนแม่ดีใจโอทำงานแม้จะไม่รุ่งมากก็ไม่เคยทำความเดือดร้อนให้
จูเนียร์
นังผักกาด แตงกวา
"ผมกลับมาหาแม่ห่วงใยให้เงินไปหาหมอแม่พักได้แล้วนะ ตอนเราไปเที่ยวสวิตเซอร์แลนด์ ออสเตรีย เยอรมันเดินทางโอ๋เดินหลงที่แถวบ้านโมสาร์ทอ้าวหายไปไหนไม่รอแล้วขากลับเขายืนรอตรงสะพานข้ามแม่น้ำจะไปขึ้นรถเกือบละสิ ! 40ปี เพิ่งจะจากกันไกลสุดปีนี้เองรัสเซียจะหนาวจัด มาเอาโค้ท อาเขาจัดให้ 2 ตัวกระเป๋าใบใหญ่อวยพรให้ลูกโชคดีแม่ก็อยู่คนเดียวเหมือนเดิมคิดว่าวันหนึ่งก็ต้องกลับมา
นั่งเครื่องสวิสแอร์ข้างหลังแป๋วน้องสาวป้อม
สวิส ปีนั้นอากาศหนาว
บ้านโมสาร์ท
เทือกเขาแอลป์
ถ่ายรูป ร.ร.ที่พัก
ย่าเลี้ยง เอ๋ แม่เขาอุ้มมาตั้งแต่ห่อผ้าขาวมาจากโรงพยาบาลศิริราช ป้า และอาช่วยกันเลี้ยงป้อนนมอาบน้ำแต่งตัวปู่ก็ซื้อมุ้งครอบที่นอนทุกคนรักโอ๋เขาหัวเราะเสียงดังไม่งอแงเลี้ยงง่ายไม่เจ็บป่วย
โอ๋ เพิ่งไม่ถึงเดือน
ย่าพาขึ้นรถเมล์ตอนอายุ 2 ขวบไปปลูกบ้านบางแคกับแม่กลับบ้าน ห้าโมง ก็ไปกันร่วมเดือนบ้านพึ่งเสร็จน้ำท่วมเดินมาดูปลาบนสะพานสนามหญ้าร้องเรียก"แม่ปลาเห็ด ปลาเข็ม ลูกจะเดินเล่นหญ้า เล่นทรายไม่พ้นเจ้าพี่เลี้ยงดูแลกลางคืนนอนที่ห้องพระดูพระจันทร์ ดูผ่าน ห้องเป็นกระจกพระจันทร์มีรูปเป็นวง เดือนหงายส่องสว่างปิดไฟบ้าน 2 ชั้นต้องคอยระวังบันไดหลายขั้นมีราวตอนเช้าชอบจะลอดรั้วไปสวนยายย้อยใหญ่มีส้มโอ มะม่วงหมาตามเป็นพรวนไม่ต้องห่วงสวนเป็นลานไม่เลอะเดินกลับมาบ้านหิวพี่เลี้ยงก็ป้อนข้าวริมตลิ่งเป็นต้นกระถินเป็นรั้วโอ๋เดินไม่ระวังวันหนึ่งเสียงร้องดังเกาะกิ่งกระถินไว้แม่รีบวิ่งไปอุ้มขึ้นมาร้องไห้นาน ตอนมาไม่เคยเห็นเดินไปริมคลองอีกหลังบ้านเป็นคูไม่ใช่คลองไปเรียนที่โรงเรียนปากซอยบางพลี- แม่ทำงาน คนใช้ก็ลืมเขาก็นั่งเล่นอยู่ครูเอาอาหารมาป้อนต่างคนก็ไปคนละทาง
เมื่อปู่เสียเราก็ย้ายจากบ้านสะพานควายถาวรมาอยู่บ้านสวนใหญ่โต 2 ชั้นมีระเบียงรอบด้านหลังบ้านเป็นสวนกว้างกลางคืนย่าต้องเป็นยามตอนดึก หัวค่ำนอนหลับข้างบ้านติดกันคงช่วยอะไรไม่ได้โรงงาน เราอยู่กันแม่ลูกผู้หญิงอากาศบ้านสวนสบายเพราะที่บ้านปลูกผักสนามหน้าบ้านลานผักบุ้งมะละกอเต็มไม่ต้องซื้อผักมีทุกอย่างแต่ซื้อมะพร้าวกะทิลูกละ 15 บาทกินหายากซื้อน้ำใช้รถคันละ 200 บาทหน้าฝนจึงจะเล่นน้ำฝนลองน้ำใส่ตุ่มกันบ้านย่าโดดเดี่ยว วันดีคืนดีมีคนมาขายถ่านเข้ามาดูลาดราว เอะ!เมื่อวานเพิ่งไปซื้อ แปลกหน้ามาบ่อยน่ากลัวอยู่ไม่ได้แล้วแม้นจะเสียดาย ต้อยขายไป ปลูกเองอย่างดี
โอ๋ตอนนั้นอ้วนจ่ำม่ำ
ย้ายมาอยู่บางนาแหม่มซื้อให้
โอ๋ไปอยู่กับยายช่วงนึง
บ้านนั้นเขาค้าขายไม่มีคนดูแลลูกหลานเขาก็เยอะ โอ๋ก็ออกไปเล่นกับเพื่อนโดนพลักเข้ากองไฟเพราะไม่มีใครดูพี่ป้าน้าอาเขาออกไปทำธุระกันหมดนะ ไม่นานย่าไปรับกลับมาไม่ใช่สบายต้องรบกับพรรคพวกเจ้าหมา โอ๋เขารับหน้าที่กวาดขี้หมา อาบน้ำเหนื่อยเป็นชั่วโมงที่บ้านยังใช้น้ำบาดาลอยู่ขอไปนานพอดู คนรับใช้ไม่ได้เรื่องต้องทำเองสบายกว่าจ่ายค่าขนมอาหารวันละ 10 บาทให้ไปโรงเรียน
ชอบดูดนิ้ว
ปะแป้งหน้าขาว
ค่าใช้จ่ายอาแหม่มเขาเป็นคนจ่ายให้หมดทั้งค่าเล่าเรียนโรงเรียนเก็บเดือนละ 1000 บาทอาหารกลางวัน 100 บาท ป้าหนุ่ยเขาดูแลค่า อาหาร การกินต้องช่วยเลี้ยงหลานนัฏด้วย ต้มน้ำร้อน เข็นรถทำทุกอย่างไม่ค่อยกินเพราะมีแต่กล้วยน้ำว้า มะม่วงกินอิ่มเต็ม เพื่อนบ้าน เอามาให้ครูของแม่เอามาให้หลายลูกแม่ก็กินข้าวตุ๋นนมเหลือจากหลาน น้ำส้มไม่ยุ่งยากตอนนี้แม่ไม่แข็งแรงต้องกินผักต้มผลไม้ซุปปลา
หลานก็ซนอุ้มอาบน้ำในอ่างหกล้มหัวโนโอ๋ก็ช่วยเลี้ยงลูกเขาชอบซื้อหมั่นโถวกระเพาะปลากุ้งอบเกลือ แพง !แต่อยากให้แม่กับหลานกิน อร่อย แม่ว่าสู้ผักต้มน้ำพริกแกงจืดวุ้นเส้นต้มกระดูกหมูไม่ได้
ช่วยเลี้ยงน้อง
โตแล้วก็ยังอยู่กับแม่แม้นจะทะเลาะกันบ้างบางทีเขาก็พูดว่า"ไม่ใช่แม่สักหน่อย"เพราะพ่อกับแม่เขามาหาเขาก็รู้เราโอ๋อยู่อย่างสบายมานานแม้จะห่างกันไปบ้างบางวัน
อาเขาส่งเรียนจนจบ
ไปเที่ยวสวิสกันทั้งบ้านยกเว้น ป้อมเขายอมเฝ้าบ้านให้
คล้ายวันเกิดแม่เมื่ออายุ 55 ปี พ.ศ.2528 โอ๋มาช่วยเอาขนมใส่ถุง ป้าหุงข้าวผัดกะหล่ำปลีใส่ไข่ไปใส่บาตรพระ 30 องค์ที่ประตูน้ำพระเดินเรียงรายเหลืองอร่ามเหมือนเมื่อตอนแม่เป็นเด็กๆ ค่ำแล้ว 2 ลูกสาวพาไปเลี้ยงที่ร้านอาหาร"คุณหญิง"ที่เอกมัยมีอาหารทะเล ปู กุ้ง ปลาหลานย่า หลานยายพร้อมหน้าแม่เริ่มแก่สังขารโรยโรคร้ายแรงมาเยือนปวดไหล่แขนขาแม้นจะเหนื่อยแต่ก็มีความสุข
แม่เริ่มไอเจ็บหน้าอก นัดแดงไปรักษาที่โรงพยาบาลจุฬาของขวัญผ้าไหมชุดชมพูเงิน 1,000 บาท
ขึ้น 1 มกราคม 2558 ขึ้น12ค่ำเดือน 12 ปีมะเมียไหว้เทวดาพระภูมิเจ้าที่แม่ธรณีปู่ย่าตายายญาติพ่อแม่ทุกคนที่บนสวรรค์กล้วยหอม ส้มโอ มะม่วง ข้าวไข่ต้ม อาบน้ำสระผมด้วยมะกรูด
ขายกำไร 800 สร้อย 1,500 บาท โทรมาลาไปรัสเซียแม่ให้เสด็จพ่อร. 5 ไฟห้อยปลอดภัยโชคดีนะกลับมานะ
ลูกซื้อปลา หอยจ๊อมาให้แม่กินคงอีกนานจะได้กลับมา 40 ปีแล้วนะไปวัดโพธิ์
แวะซื้อผักสลัด 600 ซื้อจากวังน้ำเขียวปากช่องถวายพระ 200 นิมนต์อาจารย์มารับให้ไหว้แล้วให้แม่ครัว 300 ซื้อปลาทูน้ำพริกถวายพระ 1 โต๊ะทำบุญ 100 บาท
13 พฤษภาคม 2558 ปีมะแมแรม 1 ค่ำเดือน 6
อายุ 85 ปี ตีห้าหนุ่ยลูกสาวพาไปวัดศรีรัตนศาสดาราม ตำบลบางโฉลงหลวงพ่อวิริยังค์นำพระร่วง 200 มารับบิณฑบาตผู้คนมากมายมาพากันตักบาตรองค์ละ 1 ช้อนเดินเรียงถาม"โยมอายุเท่าไหร่" 85 เจ้าค่ะอาจจะมาอยู่ถึงไหมให้ทำสาธุลูกบอก"อย่าให้ข้าวหกนะแม่พระจะเหยียบ" พระอาทิตย์ขึ้นแล้วพระยังเดินหลวงพ่อวิริยังอายุ 92 ปีนี้ยังสบาย(โชคดีที่ปีนั้นเราแม่ลูกได้ทำบุญวันเกิดแม่ร่วมกัน )
18 พฤศจิกายน
อาจารย์ไปแล้ว (คนที่คอยดูแลแม่และที่แม่คอยช่วยเหลือเขาอยู่)เขา ตามแม่นงค์เยาวแม่ของเขาไป:หลับสบายแล้วนะ ทำบุญตอนเพลเลี้ยงพระ 3 องค์ยังแต่งชุดขาวสดชื่นทานข้าวผัดปู แกงส้มมื้อสุดท้ายที่ศาลาวัดคลองปลัดเกลี้ยง: หมดห่วงแม่แล้วนะพรจะได้มีความสุขทำงานเต็มที่มีชีวิตใหม่ "ก่อนไปทำงานที่สวนหลวงต้องอาบน้ำแต่งตัวเอาแม่ขึ้นรถถึงสวนหลวงอุ้มแม่ลงมานั่งบนรถเข็นบนพื้นทางเท้าใต้ร่มไม้ต้นคูนดอกเหลืองอร่ามลมพัดเย็นลูกจะป้อนข้าวให้แม่ดูดน้ำโอเลี้ยงน้ำหวานขนม จะมีคนมาคุยด้วยระหว่างนั่งรอลูกบางทีตอนไปตัดผมแม่ก็เรียก:ไอ้พร ไอ้พรเรียกตลอดทั้งวันบ้างจะย้ายมานั่งใต้ร่มชากุระ เป็นเดือน เป็นปีสุดท้ายแม่เขาก็เอาลูกเขาไปอยู่ด้วยไปวันที่เผาแม่เลย ต่อหน้า ต่อตาพี่เลย
จากนี้ไปไม่เห็นแม่ลูกคู่นี้อีกแล้วจบชีวิต น่ารักไม่เคยเห็นใครอุ้มกอดหอมแม่รักแม่เท่านี้ ลาก่อน
(แม่กำลังใจไม่ดี เพราะเสียเพื่อนรู้ใจไปอีกคน )
รูปนี้ปี2559ที่นายหลวงร.๙เสด็จสวรรรณคต
รูปนี้ถ่ายที่สวนหลวง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
