เราอยู่ในยุคที่เหมือนต้องเอาตชีวิตรอดไปวันๆ
ไม่มีอนาคต...ไม่มีโอกาส.. ไม่มีทางเลือก
เพราะเราไม่รู้ว่า... พรุ่งนี้จะมีสำหรับเราอีกมั้ย
พรุ่งนี้.. เราจะได้ทำในสิ่งที่อยากทำรึป่าว
พรุ่งนี้... ใครบ้างที่จะต้องเดินไปจากชีวิตเรา
และเราเองจะเจอแจ็คพอตที่ไม่อยากได้วันไหน
เราอยู่ด้วยความหวาดกลัวและความหวาดระแวงกับสิ่งที่มองไม่เห็น... กับสิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบๆ ข้าง และแม้กระทั่งกับการดำเนินขีวิตของเราเอง
ในวันนี้.. ความสุขเหหมือนกลายเป็นบางสิ่งที่อยู่ในความทรงจำอันแสนนานมาแล้ว...
รอยยิ้มที่เราเคยมีให้กัน
ความรัก.. ความห่วงใยที่เราสามารถ่ายทอดผ่านการสัมผัส
มันเหมือนไกลจนเราเอื้อมไม่ถึง
บางคน... ไม่สามารถแม้แต่จะร่ำลาคนรักได้ในวันสุดท้ายของชีวิต
หลายคน.. ถูกทิ้งโดยไร้การเหลียวแล.. บนความหวังที่ไม่เคยมาถึง
เสียงเรียกร้องเพื่อคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น... กลับกลายเป็นเหมือนเพียงสายลมพัดผ่าน
เสียงร้องไห้ที่ดังระงมมากขึ้นทุกวัน ยังคงดังไม่พอที่จะรักษาศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์
เราต้องแลกกับอะไรอีกมากมั้ยในยุคนี้ ที่ค่าของเราเหมือนเป็นแค่ใบไม้ที่ร่วงหล่นไป....
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
