โซตัส, ไม่ได้มีแค่ในรั้วมหาวิทยาลัย, แต่อยู่ในแทบทุกการใช้ชีวิตของคุณ
ผมคิดอยู่นานมาก ว่าผมควรจะลงเรื่องนี้ดีไหม ผมควรแสดงความเห็นในเรื่องนี้ดีหรือเปล่า? เพราะนี่เป็นจุดที่อ่อนไหวมากสำหรับใครหลายคน คำว่า Sotus ในที่นี้ ผมไม่ได้พูดแค่การรับน้องของมหาวิทยาลัย แต่พูดรวมไปถึงการทำงานด้วย
อย่างแรกเลย คำว่า Sotus ย่อมาจาก
Seniority หรือความอาวุโส
Order หรือ ระเบียบ
Tradition หรือ ประเพณี
Unity หรือ ความเป็นหนึ่งเดียว
Spirit หรือ จิตวิญญาณ
ถ้าพูดถึงการรับน้องของมหาวิทยาลัย หลายคนคงมีความเห็นที่คล้ายคลึงหรือตรงกัน นั่นคือไม่ควร ไม่ควรใช้ความรุนแรง ไม่ควรใช้ความเป็นพี่มาข่มน้อง และไม่ควรบังคับให้ต้องทำตามระเบียบทั้งหมด โดยที่เมื่อเลิกประชุมเชียร์หรือจบการรับน้อง ค่อยสามารถใส่อะไรก็ได้
นั่นไม่เรียกว่าระเบียบ นั่นไม่เรียกว่าความเป็นหนึ่งเดียว
อย่างที่คุณเห็นว่าตัวระบบโซตัส ดูเผินๆ เหมือนจะดี มีการเคารพผู้อาวุโส มีระเบียบ ประเพณี จิตวิญญาณ ความเป็นหนึ่งเดียว แต่หากมองลึกลงไปแล้ว สิ่งที่เหมือนจะดูดีนี้แหละ ที่เป็นต้นตนแห่งความเหลื่อมล้ำและการพัฒนาที่ล้าช้าของสังคมไทย เราลองมาดูกันเป็นข้อๆ เลยก็ได้ครับ
S
Seniority การเคารพต่อผู้อาวุโส ถ้าในการรับน้อง เห็นได้อย่างดีคือการที่เราต้องไหว้รุ่นพี่ บางที่ต้องทำทุกครั้งเมื่อเดินผ่าน เราจึงเกิดคำถามกันว่า แล้วถ้ารุ่นพี่ทำตัวไม่น่าเคารพล่ะ? เราควรไหว้ไหม เราควรแสดงความเคารพไหม มีหลากหลายความเห็นในจุดนี้
และนอกรั้วมหาลัย ในส่วนของการทำงาน ระบบอาวุโส ระบบเจ้าขุนมูลนาย ถือว่าเห็นได้มากที่สุด และเห็นชัดเจนที่สุด
ผมขอยืนยัน ผมไม่ได้คิดว่าการเคารพผู้อาวุโสเป็นสิ่งที่ผิดจริงๆ
แต่ผมคิดว่า เราควรเคารพทุกคน ไม่ว่าจะมาก่อนหรือมาหลังก็ตาม
ไม่ใช่แค่อาวุโส แต่เป็นทุกคน และคนที่อาวุโส ก็ควรเคารพทั้งคนที่อาวุโสกว่า หรือน้อยกว่าอย่างเท่าเทียม
การแบ่งชนชั้นมันเกิดขึ้น โดยเริ่มจากจุดนี้ หากเราบอกว่าเราต้องการความเท่าเทียม เราต้องการความยุติธรรม เราควรเริ่มจากสร้างความยุติธรรมให้กับตนเองและคนรอบข้างก่อน โดยการมองว่า เขาก็เป็นใครสักคนที่เป็นมนุษย์เหมือนเรา ควรได้รับการปฎิบัติอย่างเท่าเทียม
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่การเคารพ แต่อยู่ที่การไม่มีสิทธิ์มีเสียง หรือถึงมีก็ถูกปัดทิ้งอย่างไม่ใยดี ปัญหาอยู่ที่การต่อว่าผู้น้อยอย่างรุนแรง ปัญหาอยู่ที่การไม่รับฟังเสียงนั้นเพราะเห็นว่าเรามีประสบการณ์มากกว่า
ต่างคนต่างความคิด ต่างสมัยก็ต่างยุค สิ่งที่ว่าใช้แล้วดีในอดีต อาจไม่ใช่ในปัจจุบัน
อย่าเคารพแต่เพียงรุ่นพี่ แต่เคารพรุ่นน้องด้วย
อย่าเคารพแต่เพียงผู้อาวุโส แต่เคารพตัวคุณเอง และทุกคนที่อยู่รอบตัวคุณ
ผู้อาวุโสมากประสบการณ์ เก่งกาจในแบบหนึ่ง ผู้อ่อนประสบการณ์กว่า เขาก็เก่งกาจไปในอีกแบบ
อย่าฟังเขา หรือไม่เถียง เพียงเพราะเขาแก่กว่า
อย่าดูแคลนเขา หรือต่อว่า เพียงเพราะเขาเด็กกว่า
แต่ขอให้ฟัง เพราะเราเห็นว่าเขาเป็นผู้มีความรู้ เป็นผู้ที่ควรค่าแก่การฟัง
หากจะดูแคลน ให้ย้อนกลับมามองที่ตนเอง ว่าตัวเราก็เคยอยู่ในจุดนี้ไม่ใช่หรือ
อยากให้รับฟังทุกเสียงให้เท่ากัน ไม่ใช่ลงน้ำหนักไปทางใดทางหนึ่ง นี่คือสิ่งที่อยากจะสื่อทั้งหมดครับ
Ref ตามภาพเลยครับ
O ,T
Order หรือความเป็นระเบียบ ในจุดนี้คงเห็นทั้งระเบียบเครื่องแต่งกาย และระเบียบ ส่วน Tradition คือประเพณี คือสิ่งที่ปฏิบัติกันมาอย่างช้านาน
ประเพณีจะงดงามได้ ระเบียบจะยังคงอยู่ได้ ควรมีการปรับเปลี่ยนให้ไปตามยุคสมัย หากไม้แข็งลองบิดก็คงหัก ไม้อ่อนใช้ดัดทำงานศิลปะจะสวยยิ่งกว่า
ในจุดนี้ผมเห็นว่าระเบียบปฏิบัติสามารถมีได้ และควรมี แต่ไม่ควรมีมากเกินไปจนลดทอนสิทธิ และสิ่งสำคัญคือลดทอนการเติบโตของแต่ละคน กรอบที่สร้างไว้ควรเป็นกรอบที่กว้าง ไม่ใช่กรอบที่แคบดังแม่พิมพ์ที่ต้องการพิมพ์ผู้คนออกมาในรูปแบบเดียว
ความหลากหลายและการเปิดกว้าง เป็นจุดกำเนิดของการพัฒนา เพราะเราจะไม่อยู่กับที่
หากต้องการให้บ้านเมืองพัฒนาจริงๆ อย่างที่หวัง ควรเริ่มจากการรับฟัง ยอมรับ และปรับเปลี่ยนระเบียบให้เหลือในสิ่งที่จำเป็นจริงๆ เพียงไม่ให้ผู้อื่นเดือดร้อน และตัดในส่วนที่เป็นแม่พิมพ์เพียงเพื่อต้องการพิมพ์ให้มนุษย์ที่หลากหลาย บดเบียดอยู่ในรูปแบบเดียวกันก่อนครับ
และประเพณี จะงดงามไปตามกาลเวลาที่เปลี่ยนแปลงเอง
U และ S
U คือ unity คือความสามัคคี เป็นน้ำหนึ่งในเดียวกัน และ S คือ spirit คือจิตใจที่ดีงาม มีสำนึกเสียสละเพื่อส่วนรวม
ทั้งสองอย่างนี้จริงๆ แล้วเป็นสิ่งที่ดีและน่ามี โดยเฉพาะ S แต่สิ่งที่เกิดในการรับน้องของมหาลัย คือการที่เรามาร้องเพลงเดียวกัน ให้ขึ้นพร้อมกัน ลงพร้อมกัน หากใครทำผิดหนึ่งคนจะโดนทั้งหมด เสียงดังพร้อมกัน และเรื่อง S กลับกลายเป็นเราต้องมาทำกิจกรรมทุกคน ไม่ว่าต้องการหรือไม่ก็ตาม
ทั้งสองสิ่งเป็นสิ่งที่ดี แต่สิ่งไม่ดี คือ การบังคับที่มากเกินไปโดยไม่มีเหตุผลครับ
การที่คนเราจะสามัคคีและเป็นหนึ่งเดียวกันได้ เราจะต้องมีบางสิ่งที่คล้ายตาม ไม่ใช่เพียงคำว่า เราต้องสามัคคี และจะทำได้ทันที นั่นเป็นเรื่องที่ยากพอสมควร เช่นเดียวกับการเสียสละเพื่อส่วนรวม นี่เป็นสิ่งที่ดีและควรทำ แต่นั่นอยู่ที่ว่า การเสียสละนั้น ควรค่าแก่การกระทำหรือไม่
Ref : https://board.postjung.com/677756
ทุกคนมี moral ในตัวอยู่แล้ว ไม่มากก็น้อย เพียงจะแสดงออกมาอย่างไรนั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง
Sotus จะระบบที่ดี เมื่ออยู่ถูกที่ ถูกคน ถูกเวลา และใช้อย่างมีเหตุผล ใช้อย่างพอดี
แต่ในตอนนี้ ส่วนใหญ่แล้ว จะทั้งผิดที่ ผิดคน และที่สำคัญ คือผิดเวลา
อยากให้ลองมองย้อนกลับไปดู ว่าสิ่งนี้สร้างผลกระทบ ทั้งทางที่มีประโยชน์และทางตรงข้ามมากเพียงใด
ลองไล่คิดดู ว่าเราได้อะไรบ้าง กับการก้มหัวเคารพผู้ใหญ่อย่างไร้เหตุผล
เราได้อะไรบ้าง กับการแต่งกายอย่างถูกต้องตามระเบียบตลอดเวลา
เราได้อะไร กับการพูดว่าสามัคคี แต่สุดท้าย คุณลองมองในสถานการณ์ปัจจุบัน นี่ไม่ใช่สิ่งที่เป็นจริงเลย
เราควรเคารพ ในคนที่เราเคารพ โดยไม่เลือกอายุ
เราควรทำตามระเบียบ ในสิ่งที่เห็นว่าเหมาะสม และไม่สร้างความเดือดร้อน
เราควรสามัคคี ในเรื่องที่เราเห็นพ้องต้องกันจริงๆ
อยากให้ลองฝากไปคิด ฝากไปดู
ความเท่าเทียมจะเกิดขึ้นได้ ควรเริ่มจากจุดนี้ก่อนครับ
- 19
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
