สวัสดีเพื่อนๆทุกคนงับ
เราคือผู้ไม่เคยสนใจสิ่งแวดล้อมรอบข้าง หรือผู้คนวุ่นวายรอบกาย มักจะปลีกตัวออกมาวาดรูปคนเดียวอยู่บ่อยๆ
บ่ายโมงวันศุกร์ ท้องฟ้านิ่งเงียบ สายลมพัดเบา เรากำลังเดินไปห้องศิลปะ เพื่อจะไปเรียนวิชานี้ แต่เราไม่ได้เดินไปพร้อมกับเพื่อนๆ เราเดินออกไปคนแทบจะสุดท้ายของห้อง ซึ่งในระหว่างทางที่เดิน เราเห็นกลุ่มเด็กเล็ก ไม่มั่นใจว่าเป็นเด็กประถมหรือมัธยมด้วยความที่โรงเรียนของเราแยกตึกกันระดับช่วงชั้นศึกษา
เรามองดูเด็กกลุ่มนั้นวิ่งเล่นกัน เป็นเด็กผู้หญิง 3 คน พอเค้าวิ่งเล่นกันเสร็จ ตามประสาเด็กเหนื่อยจากการวิ่งเล่นก็คงไม่พ้นที่จะหิวน้ำ เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เดินไปซื้อน้ำมา 1 แก้ว จังหวะนี้ทำให้ฉันได้เปิดโลกกว้างกับอะไรบางอย่าง
( บทสนทนาระหว่างเด็กสองคน )
เด็กคนที่ 1 : เธอๆ เราหิวน้ำขอกินน้ำหน่อยได้มั้ย
เด็กคนที่ 2 : ไม่ !!! อยากกินก็ไปซื้อเองดิ
เด็กคนที่ 1 : เงินเราไม่พออะ
เด็กคนที่ 2 : ก็รู้
หลังจากนั้น เราก็มองดูว่าเด็กคนที่ 1 จะทำอย่างไร และป้าคนขายน้ำจะทำอย่างไร
เรามองเข้าไปในร้านค้า เห็นคุณป้าคุยเล่นกับเด็กเรียนโตแบบเรา ให้น้ำฟรีโดยไม่คิดเงิน ใช้ตามอง เรามองว่าคุณป้าคนนี้ใจดีจัง กับเด็กตัวเล็กคงให้ได้สบาย แอบยิ้มกริ่ม
เด็กคนที่ 1 : คุณป้าคะ หนูขอซื้อน้ำ 1 แก้วค่ะ
คุณป้า : ได้เลยค่ะหนู
เด็กคนที่ 1 : ค่อยๆล้วงเงินนับในกระเป๋า มีเงินอยู่ 4 บาทพร้อมกับมองหน้าคุณป้า และแบมือให้คุณป้าดู แล้วพูดว่า หนูมีเงินไม่พอค่ะคุณป้า หนูหิวน้ำมากเลยค่ะ
คุณป้า : ไม่ได้ค่ะหนู มีเงินไม่พอซื้อไม่ได้นะคะ
เรา : พอได้เห็นเหตุการณ์แบบนั้น ทำให้เราช็อคและสะเทือนใจเข้าอย่างรุนแรง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าเรา เรารับไม่ได้ เราเลยเดินเข้าไปหาคุณป้าแล้วบอกว่า เดี๋ยวขอจ่ายให้เด็กคนนี้เองครับ เราจ่ายเงินพร้อมกับพาเด็กคนนั้นเดินออกมาแล้วพูดกับน้องว่า
เรา : ฟังพี่นะครับ คนแบบพี่ไม่ได้มีกันทุกคน ไม่ได้ใจดีแบบพี่ทุกคน หนูสัญญากับพี่ได้มั้ยว่าถ้าใครให้อะไร ชวนไปไหนที่ไม่ใช่พ่อแม่ ห้ามรับห้ามไปเด็ดขาด และตัวหนูต้องเตรียมความพร้อม ถ้าหิวน้ำต้องเก็บเงินไว้ซื้อน้ำด้วยนะครับ แล้วถ้าน้องมีอะไรที่ต้องการความช่วยเหลือ ให้ไปหาพี่ที่ตึก...ห้อง...พี่ชื่อ... โอเคมั้ย สัญญานะครับ
เด็กคนที่ 1 : สัญญาค่ะพี่ ( เกี่ยวก้อยกัน )
ทำไมเราถึงต้องพูดกับน้องแบบนั้นน่ะเหรอ เพราะคนไม่ดีมีเยอะ ลักพาตัวเด็กหลอกล่อเด็ก เราไม่อยากให้น้องเข้าใจว่า ทุกคนเป็นคนดีหมด เรากลัวน้องจะเข้าใจผิดในสิ่งที่เราทำให้เขา ทำให้เขามองว่าคนที่ให้ทุกคนเป็นคนดี ซึ่งบางคนให้เพื่อหวังสิ่งตอบแทนที่ไม่ดี ( ฝากถึงเด็กๆด้วยงับ)
ไม่น่าเชื่อเลย ระยะเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาที ทำให้เราได้เห็นอะไรหลายๆอย่าง
เช่น เด็กที่เป็นเพื่อนกันเล่นด้วยกัน แต่แบ่งปันเรื่องเล็กๆน้อยให้เพื่อนไม่ได้เลย
คุณป้าที่ให้ของฟรีแต่กับเด็กที่สนิทกัน
เด็กน้อยไร้เดียงสาที่ถูกปฎิเสธจากทุกคน
เรานึกภาพไม่ออกเลย ว่าถ้าวันนั้นเราไม่เดินไปเจอ จิตใจของเด็กคนที่ 1 จะเป็นยังไง จะผิดหวังหรือเกิดภาวะซึมเศร้ามั้ย แต่ก็ดีใจที่ได้เจอ ได้ให้ และได้สอนเขา
สิ่งต่างๆมองด้วยตาไม่ได้จริงๆ ต้องลงไปใช้ใจสัมผัสและสื่อสาร ถึงจะเข้าใจความเป็นจริง ถึงแม้ความเป็นจริงนั้นจะโหดร้ายหรือดี แต่ตัวเราเองทำให้มันกลายเป็นเรื่องที่ดีได้ เพียงแต่อย่าเก็บสิ่งที่ไม่ดีเข้ามาในใจ ไม่มีประโยชน์และยังทำลายความสุขของเราอีกต่างหาก
ใช้ตามอง ใช้ใจสัมผัส
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
