27 ก.ค. 2021 เวลา 02:39 • ความคิดเห็น
เด็กฝึกงาน
จากการที่ผมทำงานมาหลายปีพอสมควร พอถึงเวลาช่วงหนึ่งของชีวิตที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลส่วนงานด้านการบริหารเพิ่มขึ้น และหนึ่งในหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบก็คือ การดูแลนิสิตนักศึกษาฝึกงาน ขอเรียกว่า เด็กฝึกงาน แล้วกันนะครับ
ก่อน covid จะมีเด็กฝึกงานที่ต้องมาอยู่ในการดูแลราว 3 เดือน ประมาณปีละ 3-6 คน ปีที่มีน้อยที่สุด แค่คนเดียว อันนี้คงเป็นนโยบายของแต่ละบริษัทที่จะกำหนดคุณสมบัติของเด็กฝึกงาน รวมถึงระยะเวลาในการฝึกงาน อีกทั้งนโยบายของสถานศึกษาของเด็กฝึกงานนั้นด้วย ว่าจะกำหนดเวลาในการฝึกงานนานเท่าใด ซึ่งมีรายละเอียดมากมาย อีกอย่างผมก็ไม่ได้สัมผัสเด็กฝึกงานจากทุกสถาบัน จึงขอเล่าเรื่องตัวเองสมัยเป็นเด็กฝึกงานเมื่อ หลายๆ ปีที่แล้ว
สมัยผมยังเรียนอยู่จะต้องฝึกงาน 3 เดือน มีเพื่อนร่วมรุ่นได้ไปฝึกงานด้วยกันรวมทั้งหมด 5 คน และต้องไปทำทางขึ้นลงตรงแฟชั่น ไอส์แลนด์ ตอนนั้นเมื่อเกือบ 30 ปีที่แล้ว เรียกได้ว่า บ้านนอกสุดๆ ผมเองยังนึกไม่ออกเลยว่าเดินทางไปอย่างไร เพราะตลอดเวลา 3 เดือนนั้น ผมคลับคล้ายว่า ไม่ได้ออกไปไหนเลย เนื่องจาก ตรงไซต์งานที่กำหนดให้พัก เป็นตู้คอนเทนเนอร์ ตู้หนึ่ง อยู่รวมกันทั้ง 5 หน่อนี่แหละ แต่เป็นชายล้วนปัญหาก็ไม่เยอะมากเท่าไหร่
รุ่นพี่ที่ดูแลผมตอนนั้นเป็นผู้หญิงด้วย ผมเจอครั้งล่าสุด เมื่อสัก 3 ปีก่อน แกยังว่าจำผมได้ แต่ที่อยากเล่าให้ฟังคือ รุ่นพี่คนนี้แหละ ที่เปลี่ยนแปลงผมไปอย่างสิ้นเชิง
จริงๆ ตัวผมเองชอบคอมพิวเตอร์มากๆ ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ซึ่งสมัยนั้นโรงเรียนได้มีการอบรมคอมพิวเตอร์ แต่ว่าค่าเรียนที่มากในสมัยนั้น ผมไม่กล้าขอทางบ้าน เพราะทราบว่าไม่มีแน่ ได้แต่อาศัยเพื่อนๆ ที่ลงเรียนด้วย พาเข้าห้องไปนั่งเล่นเกมส์ ในช่วงกลางวันที่ไม่มีเรียน
พอมาสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ซึ่งเพื่อนที่พอมีเงิน ทางบ้านอาจให้คอมพิวเตอร์มาใช้งาน ซึ่งส่วนใหญ่ก็อยู่ที่หอพักนั่นแหละ หรือบางคนอาศัยที่บ้านตัวเองก็มีอยู่ที่บ้าน ผมก็อาศัยเครื่องคอมฯ ของภาควิชาหรือของที่คณะ ซึ่งทั้งสองที่ ใช้ระบบปฏิบัติการ UNIX ซึ่งผมไม่เข้าใจการทำงานอะไรเท่าไหร่ เนื่องจากถือได้ว่าใช้งานได้ยากพอสมควร เพราะเราต้องพิมพ์คำสั่งเพื่อให้คอมพิวเตอร์ทำงานให้
กลับมาเรื่องที่ฝึกงานก่อนดีกว่าครับ ตอนนั้นที่ออฟฟิศจะมีคอมพิวเตอร์ซึ่งถือว่าเยอะพอสมควร แม้ว่าจะไม่ได้มีให้ทุกคน จำได้ว่าเป็นยี่ห้อ Powell ทุกเครื่อง (ลองค้นข้อมูลดู พบว่าตอนนี้แทบไม่ได้ออกคอมพิวเตอร์หรือโน๊ตบุ๊ครุ่นใหม่ๆ มาหลายปีแล้ว)
ผมจำได้ว่าผมไปหารุ่นพี่คนนั้นแล้วถามว่าการต้องคำนวณเยอะๆ นี่เราทำอย่างไรที่ไม่ต้องใช้ LOTUS123 ซึ่งเป็นโปรแกรม spreadsheet ยอดนิยม เราจะทำไงได้ครับพี่ เพราะตอนนั้นงานที่ผมได้รับมอบหมายช่วงฝึกงาน คือ คีย์ข้อมูลเข้าโปรแกรม Lotus123 นี่แหละ
ด้วยความที่เอ็นดูผม รุ่นพี่คนนั้นบอกว่า จริงๆ แล้ว ความเห็นแกคิดว่าอนาคตแล้ว Lotus น่าจะไปไม่รอด เพราะสมัยนั้นเริ่มมี MS Windows ใช้แล้ว แถม Microsoft ก็มีโปรแกรมตัวหนึ่งที่ทำงานใน Windows ชื่อ MS Excel ตอนนั้นเป็นเวอร์ชั่น 5.0 ส่วน MS Word เป็นเวอร์ชั่น 6.0 ซึ่งมีทั้งขายแยกเป็นแต่ละโปรแกรม หรือซื้อรวมกันเป็นชุด MS Office ก็ได้ แกถามผมว่าสนใจ Excel จริงไหม เพราะพี่คงไม่มีเวลามาสอน เพราะกำลังเรียนรู้เหมือนกัน แต่ถ้าสนใจจริงจะให้ยืมหนังสือเล่มหนึ่งที่ซื้อมาแล้ว แต่อ่านยังไม่จบและช่วงนี้งานยุ่งมาก จะให้ยืมไปอ่านก่อน แต่ .....
เป็นภาษาอังกฤษ !!!
ผมอึ้งไปพักใหญ่ เพราะว่า คอมพิวเตอร์ก็ไม่ใช่จะดีเท่าไหร่ แถมมาเจอตำราภาษาอังกฤษอีก จะรอดไหม รุ่นพี่คงสังเกตุความกังวลของผมออก เลยบอกว่า อย่าไปสนใจเรื่องตัวภาษามาก เพราะถ้าอยากเก่งจริง ต้องลองทำด้วย อ่านหนังสืออย่างเดียวไม่เข้าใจหรอก เพราะฉะนั้นน้องต้องมาลองฝึกใช้งานตามเนื้อหาของหนังสือนี้ด้วย มาใช้เครื่องพี่หลังเลิกงานได้
ผมก็เลยตัดสินใจว่า
เอาวะ เป็นไงเป็นกัน
แต่การตัดสินใจนี้ ผมต้องหมกอยู่ที่ออฟฟิศหลังเลิกงานแทบทุกวัน แต่ตอนนั้นจะไปไหนแถวๆ นั้นก็ยากพอสมควร เลยคิดว่าดีเหมือนกัน ไหนๆ ตอนเย็นก็แทบไม่มีอะไรทำ ทีวีก็ไม่ค่อยมีรายการอะไรให้ดูเท่าไหร่ ก็เลยบอกรุ่นพี่ไปว่า งั้นผมขอยืมจนถึงกำหนดฝึกงานเลยนะครับ
รอยยิ้มน้อยๆ บนหน้ารุ่นพี่นั้น บอกผมได้วันนั้นได้ว่า แกรู้สึกดีใจที่ผมเลือกทำแบบนี้ แต่สิ่งสำคัญที่สุด คือ ผมเข้าใจคอมพิวเตอร์และภาษาอังกฤษเพิ่มขึ้นกว่าเดิมมหาศาล แต่ถามว่าเก่งไหม ก็ไม่เก่งมาก แต่ Excel ที่ได้ความรู้ตอนนั้นทำให้ผมหลงรักไปโดยไม่รู้ตัว พร้อมกันนี้ทำให้ผมประยุกต์เอาไปใช้งานในชีวิตการทำงานได้หลายหน
แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือ กำแพงภาษาอังกฤษ ที่สูงมากของผมต่ำลงจนบางครั้งผมสามารถผ่านมันไปได้ แม้บางหนจะทุลักทุเลพอได้
ทุกวันนี้งานที่ทำอยู่ก็ทำให้ผมยุ่งเกี่ยวกับ Excel อยู่พอสมควร ถือโอกาสนี้ขอบคุณรุ่นพี่คนนั้นด้วย ไม่คิดว่าแกจะมาอ่านเพราะหลังจากนั้นทราบว่าแกเปลี่ยนสายงานไปปลูกผัก เพาะเห็ด ไม่ได้ทำงานสายวิศวกรรมแล้ว ขอบคุณพี่จริงๆ ครับ
โฆษณา