ตอนเรียนอยู่ปี1 เราอยู่ในสังคมที่มีแต่คนเก่งภาษาอังกฤษ ซึ่งเราเริ่มจากศูนย์ ถือว่าด้อยสุดในนั้น เราฟังภาอังกฤษไม่ได้ พูดไม่ได้ อ่านไม่ค่อยออก แปลไม่ได้เพราะไม่รู้คำศัพท์ เราร้องไห้ทุกวัน ไม่อยากไปเรียนในวิชาที่มีอาจารย์ต่างชาติสอนแต่ต้องฝืนเรียนเพราะไปเรียนไกลบ้าน มันรู้สึกท้อมากๆร้องไห้ทุกคาบ ร้องไห้ทุกคืน ไม่อยากเรียน รู้สึกด้อยทุกครั้งที่มีงานหรือออกไปพูดหน้าชั้นเรียน ปี1เราได้Dทุกวิชา🤣🤣 แย่ไม ตอนนี้ยังรู้เสียใจอยู่เลยที่ทำได้ไม่ดี เราไม่มั่นใจที่จะพูดภาษาอังกฤษเพราะตื่นเต้นและตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องตื่นเต้นทุกครั้งที่ออกไปพูดหน้าห้อง เวลาอยู่คนเดียวหรือฝึกพูดคนเดียวเราทำได้ดีมากๆ เรามั่นใจตัวเอง มีหลายหลายเสียง มีหลายสำเนียง เราพยายามจะฝึกทุกอย่างแล้วนะ แต่ก็ไม่สามารถทำได้เลย เราไม่มั่นใจตัวเอง เรารู้สึกท้อทุกครั้งที่เรียนภาษาอังกฤษ ทั้งที่สายเราต้องเรียนภาษาอังกฤษล้วนๆอะเนาะ มันแย่มากๆสำหรับเรา เราเกรงใจเพื่อนที่ต้องคอยแปลให้เราทุกอย่าง เราอายที่เราโง่ขนาดนี้ จึงเริ่มที่จะพัฒนาตัวเอง เราหาทุกวิธีที่จะฟังออก เราจดคำศัพท์ทุกอย่างที่ไม่รู้ ตอนนี้อยู่ปี4แล้ว มั่นใจว่ามันดีขึ้นมากๆสำหรับเราถ้าเทียบกับปี1 เรามั่นใจขึ้น เพราะเราพยายาม ถึงจะยังไม่ดีมากก็เถอะ สิ่งหนึ่งที่สร้างความมั่นใจและพยายามอดทนต่อปัญหาและคำพูดรอบข้างให้ได้คือตัวเราเอง เราเขียนใส่กำแพงไว้เลยว่า เพื่อตัวเรา เพื่ออนาคตและที่สำคัญคือเพื่อครอบครัว มาเรียนแล้วจะหยุดพัฒนาตัวเองไม่ได้ เราเตือนตัวเองเสมอว่า ไม่ว่าจะเจอปัญหาหรืออุปสรรคอะไรเราต้องมีทางออกและแก้ไขมันได้ทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ ตอนปี1เราเครียด เราท้อที่เรียนไม่ได้ สุดท้ายเราก็หาทางออกให้ตัวเองจนได้ ทุกคนที่เจออุปสรรคไม่มีคำว่าตันหรอกเอาจริง มันแก้ไขปัญหาได้ทุกอย่างถ้าเราเชื่อมั่นและภูมิใจในตัวเอง รักตัวเอง มองทุกอย่างในมุมดีๆ เชื่อว่าจะผ่านทุกอย่างไปได้ ถ้าเราคิดดี มีทัศนคติที่ดี ขยันค้นคว้าหาความรู้ในสิ่งที่เราไม่รู้ คนไม่รู้ไม่ผิด อย่าเก่งต้องขยัน อยากเก่งต้องอดทนและแก้ไขอุปสรรคไปให้ได้ หากเรามีปัญหาให้มองว่ามันเป็นเกมส์ อย่าไปคิดมาก อย่าไปเครียด ตั้งสติแล้วค่อยๆคิดมันช่วยได้จริงๆนะ แม้ว่าตอนนี้จะยังไม่เก่งก็ถือ เราก็จะไม่หยุดพัฒนาตัวเอง สิ่งที่สำคัญคือให้กำลังใจตัวเองเข้าไว้ ยิ้มให้มากๆแค่นั้นเอง 🙂🙂
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
