ในวันที่ได้ข่าวการจากไปของเพื่อนที่เคยเรียนร่วมรุ่นเดียวกันมา ยิ่งทำให้เราเริ่มใจหายมากขึ้น ยิ่งคิดถึงเพื่อนที่เราคิดว่าสนิทกันมาก จนไม่คิดว่าจะมามีวันที่เราจะไม่คุยกันอีก ผิดใจกันโดยเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นเรื่อง แต่มันดันเป็นเรื่อง กระทบจิตใจ เพียงเพราะไม่คิดว่าจะเป็นอะไร ผ่านเรื่องอะไรกันมาก็มากกว่าครึ่งของชีวิต จนมาวันนี้ที่เราผิดใจกันแบบไม่ยอมหันมาคุยกัน แม้จะมีฝ่ายนึงที่ยอมขอโทษแต่อีกฝ่ายไม่ยอมให้อภัย จนปล่อยเวลาผ่านไปเนิ่นนาน จนมาในวันนี้ไม่รู้จะเริ่มกลับมาคุยอะไรกันอีก จนมามีความคิดว่าถ้าสักวันมีคนที่ต้องจากไปก่อน อีกคนที่ยังคงอยู่ จะมานั่งเสียใจ เสียดายเวลาที่ไม่เข้าใจกันมั้ย สุดท้ายความรู้สึกแย่ๆจะติดอยู่ในก้นบึ้งจิตใจคนที่ยังอยู่จนกว่าจะลาจากไป