Home Sweet Home ได้กลับบ้านแล้ว เย้!!
เดี๋ยวนะทุกคน,, อย่าเพิ่งเข้าใจผิด คิดเกินเลยไปไหนไกลว่าเราเพิ่งกลับจากการกักตัวที่โรงพยาบาลสนามไหน อย่างไร... ยังค่ะ ยัง เรายังปลอดภัยดีค่ะ..... 🥰🥰
ที่บอกว่าได้กลับบ้านแล้วคือ การได้กลับมานอนที่ห้องเช่าอันเป็นที่รักของตัวเองค่ะเพราะตลอดเวลา 5 วันที่ผ่านมา กินและนอนอยู่ที่ออฟฟิศ ลดการเดินทาง ลดโอกาสรับเชื้อ ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวเองทั้งน้านนนนนนค่ะ (พักนี้เห็นแก่ตัวเองเยอะขึ้น) 🤣🤣....
คิดถึงห้องเช่าใจจะขาดรอน ๆ 😁
เช้านี้ท้องฟ้าแจ่มใส อากาศดีจังค่ะ อาจจะเป็นเพราะตลอดทั้งคืนที่ผ่านมา ท้องฟ้าได้ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนหนำใจไปแล้ว
ท้องฟ้าก็คงเหมือนตัวเรา มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นให้ฟ้าต้องจดจำ ทำความเข้าใจ แต่เมื่อมันมากมาย การได้หลั่งน้ำตาเทลงมาเป็นฝน ก็คงพอจะทำให้ความทุกข์ใจได้ทุเลาเบาบางลง 😁😁
จะไม่บอกว่า "ฟ้าจ๋า อย่าร้องไห้" หากการร้องไห้ในเมื่อคืน ตื่นเช้ามาแล้วฟ้าจะสดใสขนาดนี้ ก็จงร้องไห้ต่อไปเมื่อยามใดที่ความทุข์มันเกินจะทานทน
" ฟ้ า ห ลั ง ฝ น จ ะ ง ด ง า ม เ ส ม อ "
เป็นกำลังใจให้กันและกัน เพื่อเราจะได้อยู่และชื่นชมความงดงามของฟ้าหลังฝนไปด้วยกันยาว ๆ นะคะ ...รักทุกคน❤️❤️
วันนี้ขอลาไปก่อน แล้วพบกันใหม่ในบทความถัดไปค่ะ
---------------------------------------------------------------
เจ้ากระต่ายขี้เซา :
ผู้หลงใหลในการเดินทาง
อยากเป็นนักเขียน และนักเดินทาง จึงออกเดินทางเท่าที่โอกาสจะอำนวย
เขียนเล่าเรื่องราวจากการเดินทาง
และสนุกกับการใช้ชีวิตทุกช่วงเวลา