เวลา
รถเก๋งคันงามของที่บ้าน ซึ่งขับโดยหลานสาว พร้อมกับพี่น้องหกคนนั่งอัดกันมา มุ่งหน้าสู่จังหวํดชัยภูมิ อันเป็นบ้านเกิดของพวกเรา
เท่าที่เห็นสองข้างทางบรรยากาศเปลี่ยนไปทุกครั้งมากน้อยต่างกัน ตามความถี่ของการเดินทาง
ผมได้มีโอกาสกลับไปบ้านที่ต่างจังหวัดหลายๆครั้งในช่วงสามสี่ปีที่ผ่านมา ทุกครั้งที่ได้นั่งรถกลับ มันจะมีความรู้สึกอบอุ่นในใจอย่างบอกไม่ถูก
อาจเป็นเพราะว่าเรา ผูกพัน เพราะเกิด โต และเรียนหนังสือที่นั่น จนวันหนึ่งต้องโยกย้ายเข้ามาเรียนต่อที่เมืองกรุง
และพอได้กลับบ้านที จะมีความรู้สึกดีใจ ตื่นเต้นทุกครั้ง ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้มีอะไรให้น่าตื่นเต้นเลย
กลับกันบรรยากาศรอบๆตัวเรามีแต่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไป คนเฒ่าคนแก่บางคนล้มหายตายจากกันไปก็มี หรือแม้แต่สิ่งของต่างๆที่เราเคยเห็นมาแต่ก่อนเก่า ในสมัยที่เรายังเป็นเด็กก็เริ่มหายไปทีละอย่าง
เพื่อนฝูงสมัยเด็กหายหน้าหายตากันไปตามวิถีทาง สถานที่ท่องเที่ยวหรือมุมผจญภัยในวัยเด็กอย่างพวกเราก็เปลี่ยนไป อย่างกองฟาง ที่เคยปีนเล่นกับเพื่อน ที่ได้มาจากการทำนา ควาย ที่เคยขี่ซึ่งแทบจะมีอยู่ทุกบ้าน ตุ่มดินที่ใส่น้ำฝนหน้าบ้าน สำหรับใครที่ผ่านไปมาสามารถแวะตักดื่มได้ เหล่านี้ก็ไม่มีให้เห็นแล้ว
รั้วบ้านที่ติดกันในสมัยเด็ก ไม่เคยมี มีแต่รั้วธรรมชาติ ปัจจุบันรั้ว เสา กำแพงปูน ถูกสร้างขึ้นมากั้นระหว่างบ้านแต่ละหลัง ผักในสวนหน้าบ้าน อยากได้ก็ตะโกนขอกันง่ายๆ เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้ว
ใช่แล้ว เวลาทำหน้าที่ของมัน มันเดินอย่างค่อยเป็นค่อยไป สรรพสิ่งที่อยู่รอบๆตัวเรา หรือแม้แต่เราเอง ย่อมต้องปรับตัวเแลี่ยนแปลงไปด้วย ตามกาลเวลา
และครั้งนี้ได้มีโอกาสกลับบ้านนอกอีกครั้ง ด้วยเหตุจำเป็นกระทันหัน เลยได้มีจังหวะพบปะ พูดคุยกับบรรดาญาติพี่น้องพี่ป้า น้า อา ที่รู้จักกันมา หลากหลายเรื่องราว
หนึ่งในเรื่องที่ผมสงสัยมานานหลังจากที่คุยกันออกรส เลยถามน้าชายที่สนิทกันว่า ในสมัยน้า เวลาไปเที่ยว ไปจีบสาวหมู่บ้านอื่นนั้น นัดกันที่ไหน แล้วนัดกันยังไง เพราะไม่มีนาฬิกาให้ดูเวลาเลย(สมัยนั้นไม่มีไฟฟ้าด้วย)
ผมได้คำตอบว่า เรื่องสถานที่นั้นไม่ยาก บ้านใครสักคน หรือจุดสำคัญสักที่ อาจจะเป็นกระท่อมกลางทุ่งนาใครก็ได้ ใครไปถึงก่อนก็จุดคบไฟไว้เป็นสัญลักษณ์ เพื่อนตามมาทีหลังจะได้เห็น
เพราะเวลาไปเที่ยวตามบ้านนอก จะต้องเดินทางผ่านทุ่งนา หรือหมู่บ้านอยู่แล้ว แต่รื่อง เวลา นี่สำคัญมาก
ต้องใช้ พระอาทิตย์ ตกดินเป็นเวลานัดหมาย พอพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าถือว่า เป็นเวลาที่จะต้องทำธุระเสร็จแล้วต้องไปเจอกันตามจุดนัดทันที
อาจจะมีการเลทบ้าง แต่ก็ไม่นาน เพราะคนสมัยก่อนตรงเวลา น้าแกเล่ามาพร้อมกับสายตาที่เหม่อมองออกไปเหมือนกำลังใช้ความจำที่มีขุดอดีตซึ่งผ่านมาหลายปี เอาออกมาเล่าให้ผมฟัง พอผมได้ฟังแล้วอมยิ้มกับวิธีการของ วัยรุ่นบ้านนอกยุคน้าจริงๆ
คงเป็นอย่างที่น้าแกเล่ามา ว่าคนสมัยก่อนนั้นตรงเวลามาก หันกลับมามองสมัยเราขนาดมีนาฬิกาอยู่บนข้อมือแทบทุกคน ยังไม่ค่อยตรงเวลากันเลย
ที่สำคัญ' เวลา' ที่มีให้กับคนที่ 'เรารักและรักเรา' เดินผ่านไปเร็วมากจนบางครั้งเราอาจจะละเลยหรือไม่มีเวลานั้นให้กับเขาเหล่านั้นด้วยซ้ำ
cre: pinterest
...สวัสดี....
#เด็กบ้านนอก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
