ไม่ได้คิดไปเองค่ะ ฮอร์โมนตัวนี้คือฮอร์โมนความรักหรือฮอร์โมนผูกพัน มันจะหลั่งเวลามีเพศสัมพันธ์เสร็จ หลังในแม่เวลาที่แม่คลอดลูก ให้นมลูก และหลั่งได้แม้แต่ได้ยินคำว่า "รัก" "เป็นห่วง" จากคนที่เรารักหรือคนที่เรารู้สึกดีค่ะ เราคิดว่าของเราหลั่งตอนที่มองตาสัตว์เลี้ยงด้วยซ้ำค่ะ ฮอร์โมนตัวนี้คือตัวที่ิอยากให้เรามีครอบครัว สร้างความสัมพันธ์ขึ้นมา ถ้าขาดตัวนี้มันก็เหมือนกับอยู่บนโลกนี้คนเดียว
เราเคยรู้สึกแบบนี้ค่ะ แต่ไม่จำเป็นต้องหาอาหารเสริมอะไรเลย สิ่งที่เราเคยทำเราไม่ได้ไปวิ่งหาคนรัก ตามหาคนที่ชอบ แต่เราก้าวออกจากห้องไปทำประโยชน์ให้คนอื่นค่ะ หลักการก็คือ "เมื่อเราทำให้คนอื่นรู้สึกดี เราก็จะรู้สึกดีกับตัวเอง" มันสามารถเกิดความรู้สึกผูกพันเล็กๆขึ้นมาได้ค่ะ เช่น ไปให้อาหารปลา ไปให้อาหารสุนัขจร ไปเป็นอาสาสมัคร แม้แต่จูงคนแก่ข้ามถนน ช่วยหมาข้ามถนนก็ทำมาแล้วค่ะ เราทำเรื่อยๆจนมันรู้สึกดีขึ้น บางทีพ่อค้าแม่ค้า วินมอเตอร์ไซค์ที่เจอกันทุกวันทักทายเราก็มีความสุขแล้วค่ะ เพราะคิดว่าเราไม่ได้เป็นญาติ ไม่ได้เป็นเพื่อนกัน เราเป็นแค่เพื่อนมนุษย์ด้วยกันเมื่อเห็นกันก็ทักทายแสดงว่าเราก็ยังอยู่ในสายตาเค้า มันคิดว่าเออเราไม่ได้อยู่โลกนี้คนเดียวนะ ถ้าเราเป็นอะไร หายไปไหนพวกเขาก็ยังพูดถึงเราบ้างแน่ๆ อะไรที่คิดว่าดีแม้คนข้างๆมองว่าบ้าแต่ถ้าเราทำแล้วรู้สึกดีก็ทำค่ะ แม้แต่เก็บขยะที่หล่นอยู่ข้างทาง โลกมันสดใสขึ้นมาทีละนิดๆ เพราะสิ่งที่เราช่วยและจะช่วยในอนาคต คือเดิมพันที่จะทำให้เราอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป
สำหรับตัวเองจะมองหาความรักความผูกพันที่เป็นคู่ครองหรือครอบครัวก็ได้ค่ะ แต่สำหรับเราเป็นพวกสัตว์น้อยๆ กับคนรอบข้างก็พอแล้วที่จะสร้างออกซิโทนินค่ะ (เพราะนิสัยส่วนตัวไม่ชอบวิ่งตามใคร จะต้องเจ็บอีกถ้าเค้าไม่รัก 5555 )
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
