#เลี้ยงลูกด้วยหัวใจความเป็นแม่
แม่ของผมเกิดที่จังหวัดชลบุรี ราวๆ ปี 2483
ผมใช้คำว่า “ราวๆ” เพราะไม่มีใครรู้วันเดือนและปีที่แน่ชัด
ท่านเกิดมาในครอบครัวคนจีนที่มีแต่ลูกชาย โดยมีท่าน
เป็นลูกสาวเพียงคนเดียว
ท่านต้องทำหน้าที่ช่วยดูแล เลี้ยงดูพี่น้องคนอื่นๆใน
ครอบครัว เป็นผู้ช่วยคนสำคัญของอาม่า ในการเป็นแม่บ้าน
เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ เพียงคนเดียว ในครอบครัวใหญ่ที่เต็มไป
ด้วยผู้ชายและการยกย่องเชิดชูเพศชายเหนือกว่าเพศหญิง
ท่านไม่ได้เรียนรู้หนังสือ แต่ต้องเรียนรู้จากธรรมชาติรอบตัว
ท่านต้องทำงานบ้าน ในขณะที่พี่น้องคนอื่นๆไปโรงเรียน
ท่านต้องทำหน้าที่เสมือน”แม่” ตั้งแต่ยังเป็นเด็กหญิง จนกระทั่งเข้าสู่วัยสาว
จนกระทั่งได้พบกับพ่อของผม
แม่ของผมไม่เคยอ่านหนังสือ ไม่เคยสอบเข้า ไม่เคยกวดวิชา
และไม่เคยเข้าเรียนในระบบอย่างเป็นทางการ ท่านจึงไม่รู้หนังสือ
แต่ท่านก็สามารถเข้าใจเรื่องราวรอบตัว อาชีพการงานของทุก
คนในครอบครัว และสามารถจดจำสิ่งต่างๆได้แม่นยำกว่าทุกคน
ท่านไม่เคยต้องเข้าอบรมก่อนการตั้งครรภ์ ท่านไม่เคยต้อง
เข้าคอร์สอบรมการเลี้ยงลูก ท่านไม่ได้เลี้ยงลูกตามมาตรฐานของ “คุณแม่คุณภาพ” หรือ คุณแม่ดีเด่นที่มีการประกาศผลกันทุกๆปี
ท่านไม่ได้ทำตามและล่วงรู้ในมาตรฐานของคนอื่น ท่านแค่ทำตาม
มาตรฐานของตัวเอง ในสิ่งที่ตัวเองเป็นและเห็นว่าสมควร
เมื่อเห็นว่าการเลี้ยงดูลูกแบบเดิมๆในครอบครัวคนจีน ยังมี
บางสิ่งที่ยังไม่ดีพอ ท่านก็ปรับปรุงและแก้ไข สนับสนุนเรื่องที่ลูก
ต้องการ โดยเฉพาะด้านการเรียน
ท่านเลี้ยงลูกห้าคน โดยสนับสนุนด้านการเรียนอย่างเต็มที่
ถึงแม้ฐานะทางการเงินไม่เอื้ออำนวย ถึงแม้จะไม่รู้หนังสือสักตัว
แม่ของผมกลับเลี้ยงลูกให้จบการศึกษาตามที่ลูกทุกคนต้องการ
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้ เพราะท่านมองไปยังสิ่งที่คนอื่นทำ และ
เห็นว่าบางอย่างยังทำให้ดีได้มากกว่านั้น แม้ท่านจะไม่เคยถูกสอนว่าต้องทำอย่างไร
ผมเชื่อว่าการไม่เคยถูกสอนนี่เองที่เป็นจุดแข็งของท่าน
แม่ของผมไม่รู้หนังสือ ไม่เคยไปโรงเรียน ไม่เคยมีใครสอน
วิธีที่ถูกต้องในการทำสิ่งต่างๆให้ท่าน ท่านต้องขวนขวายหาความรู้เอง
ท่านต้องแยกแยะว่าสิ่งใดเข้าท่าและไม่เข้าท่า
ท่านไม่ใช่ผลผลิตจากโรงงานการศึกษาที่มีคนคอยบอกอย่างชัดเจนว่าอะไรที่ทำได้และไม่ได้
ขีดจำกัดคืออะไร
สิ่งใดยอมรับได้และไม่ได้
การเลี้ยงลูกนั้นเกี่ยวข้องกับการรับฟัง ตั้งคำถาม สังเกต และเรียนรู้ถึงวิถีทางในการทำสิ่งต่างๆ และการดูแลอย่างใส่ใจ
แต่คุณจะทำแบบนั้นไม่ได้หากคุณไม่ได้รับฟัง ไม่ได้ตั้งคำถาม ไม่ได้สังเกต ไม่ได้เรียนรู้จากลูกๆของคุณ
หรือคุณเอาแต่พร่ำสอนตามที่คนอื่นคาดหวังให้เป็น
ในโลกวิชาการไม่มีโอกาสเหมือนในโลกแห่งความเป็นจริง
ในโลกแห่งความเป็นจริงไม่มีครูมาคอยให้คะแนนคุณ
ไม่มีรายการของสิ่งที่ต้องทำ
ไม่มีกฏเกณฑ์ตายตัวให้ท่องจำ
จะมีก็แต่ครอบครัวที่มีความสุขในแบบของตัวเอง
นั่นคือครอบครัวในชีวิตจริง
คุณต้องเรียนรู้ที่จะเป็นแม่ที่ดูแลลูก ด้วยหัวใจ
การเลี้ยงลูกโดยไม่ต้องมีบทเรียนมาคอยกำหนด แต่มีหัวใจที่เข้มแข็งต่างหากที่ทำให้ครอบครัวมีความสุข
หรือที่เรียกว่า “เลี้ยงลูกด้วยหัวใจความเป็นแม่” นั่นเอง
การเลี้ยงลูกโดยไม่ต้องมีบทเรียนมาคอยกำหนด แต่มีหัวใจที่เข้มแข็งต่างหากที่ทำให้ครอบครัวมีความสุข
#เลี้ยงลูกด้วยสติ
#mindfulparentingthailand
.
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
