#จันทร์เจ้าขาตอนพิเศษ,
#มะตีฮะผกันคยี,
#บทที่2ตอนที่15
(7/8/2021)
สวัสดีครับ เพื่อนๆ,
คืนนี้ขออนุญาตลงจันทร์เจ้าขาตอนพิเศษขององค์หญิงผกันคยี ให้เพื่อนๆได้อ่านกันอย่างเพลิดเพลิน นะครับ ❤️🥛🎹🌟
สุขสันต์วันเสาร์นะครับทุกคน😇❤️🎹
ความเดิมตอนที่แล้ว:
ในระหว่างที่องค์หญิงผกันคยี และอู้พาเฒ่าได้ ก้าวเข้าสู่เขตอารามหลวง วัดป่ะโก่นั้น..
มะกะต่อว์ ก็ได้ฟื้นคืนสติ
ชี้บอกให้เศรษฐีมะกะดู ผู้เป็นบิดา หันไปมองโกเซยะหนุ่ม ที่กำลังย่องหนี..
เศรษฐีมะกะดู จึงประกาศจะให้รางวัลทองคำจำนวนมาก แก่ผู้ที่สามารถจับโกเซยะ และไก่มะตีฮะ มามอบให้ตน..
ลูกสมุน ของเศรษฐีมะกะดู และชาวบ้าน ที่อยู่รอบบริเวณนั้น จึงวิ่งกรูกันเข้ามาแย่งชิง จับไก่มะตีฮะ และโกเซยะ..อย่างชุลมุนวุ่นวาย..
แต่ด้วยคำสัตย์ สัญญาที่
โกเซยะ ได้ให้ไว้กับ โบตูระศิษย์ผู้พี่ของตนไว้ ว่า..
ห้ามใช้วิชาของสำนัก ทำร้ายประชาชนผู้บริสุทธิ์ และเพื่อนร่วมชาติ..
โกเซยะจึงได้แต่เพียงหลบหลีก ปัดป้อง..และรักษาสัจวาจาที่สัญญาไว้กับโบตูระ..
ยิ่งกว่ารักษาชีพของตน
ในเวลานั้นโกเซยะ และไก่มะตีฮะ..จึงโดนรุมทำร้าย จนสะบักสะบอม..
..
..
จากภาพที่ปรากฏตรงหน้านั้น..องค์หญิงผกันคยี จึงมีรับสั่งให้อู้พาเฒ่า ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ โกเซยะ..
และถึงแม้ อู้พาเฒ่า จะขานสอนพระคาถาอันลึกล้ำ ที่จะสามารถกำจัดเภทภัย และทำลายเหล่าศัตรูให้กับโกเซยะ..
แต่โกเซยะ ก็ยังยืนยันที่จะยืนหยัดรักษาวาจาสัตย์ ที่มอบไว้ให้กับโบตูระ..
ที่จะไม่ทำร้ายชาวบ้านผู้บริสุทธิ์..ยิ่งกว่ารักษาชีวิตของตน..
ที่สุดแล้ว องค์หญิงผกันคยี จึงทรงตรัสทางจิต.. ขอให้โกเซยะสัญญากับพระองค์ว่า..
โกเซยะจะรักษาชีวิต ให้รอดผ่านเภทภัยในครั้งนี้
เพื่อกลับมาเป็น ผู้อารักขาส่วนพระองค์ ในภายภาคหน้า..
..
..
และในที่สุด โกเซยะ ก็ได้ให้สัจวาจา สัญญากับพระกรขององค์หญิง ผู้ที่ตัวเขามิอาจทราบพระนามที่แท้จริงของพระองค์ได้..
และข้อพระกร ที่โกเซยะได้เคยคว้า ไว้ครั้งหนึ่งนั้น ..
กลับตราตรึงอยู่ในหัวใจและจะอยู่ในความทรงจำของเขา..
โกเซยะจึง ขอทูลเรียกพระนาม ขององค์หญิงผู้ที่ตัวเขาให้คำสัตย์สาบานว่า ..
“คุณ..หนู..กร..”
..
องค์หญิงผกันคยี ทรงอนุญาตให้โกเซยะ ประกาศสัจวาจากับพระองค์ในนาม ตามที่ประสงค์..
ขณะเดียวกันองค์หญิงผกันคยี ก็ได้ทรงเรียกขานนามใหม่ของโกเซยะ ..
ผู้ที่จะมาติดตามเป็นผู้อารักขาส่วนพระองค์ในภายภาคหน้า ว่า “สมิงไพร”
..
..
#บริเวณภายในงานพิธีของมะซานดาและโบตูระ,
เวลานี้โบตูระ..ที่อยู่ในชุดเจ้าบ่าว ..ผ้าเนื้อดี..สีขาว
เสื้อคอตั้ง แขนยาว.. และมีเสื้อคลุม..ไต้โป่งคลุมทับ อีกชั้น..
ช่างดูสงบและงามสง่ายิ่งนัก..
มือขวาของโบตูระ จับมือเจ้าสาวมะซานดา อย่างมั่นคง..
และในระหว่างที่ ทั้งคู่กำลังเดินเข้าสู่บริเวณปะรำพิธี ด้านหน้าเรือน..นั้น
โบตูระก็รู้สึกใจหวิว..
หวั่นไหวคล้ายกับการตกจากที่สูง จนต้องหยุดเดิน ..ย่อตัวลงคุกเข่าพื้น และยกมือขึ้นมากุมที่หัวใจ..
“..โกเซยะ..”
โบตูระ รำพึงกับตัวเอง แล้วเงยหน้าขึ้นมองหน้ามะซานดา ..พร้อมกับเอ่ยขึ้น ว่า..
“ มะซานดา .. พี่..รู้สึกถึงเหตุร้ายบางอย่างได้เกิดขึ้นกับ โกเซยะเสียแล้ว..
เวลานี้ พี่รู้สึกเป็นห่วง โกเซยะ เหลือเกิน..มะซานดา
พี่ควรจะทำเช่นไรดี.. น้องพี่”
มะซานดาหยิบชายผ้าคลุมไหล่ขึ้นมา ซับเหงื่อที่ปรากฏขึ้นเต็มบนใบหน้า ชายที่รัก แล้ว พูดขึ้นว่า..
“ถึงแม้ว่า จะมีเหตุเภทภัยเกิดขึ้นเป็น อุปสรรคแก่
โกเซยะ ผู้เป็นน้องของเรา ทั้งสอง..
แต่หากว่า โกเซยะ ได้ให้คำมั่นสัญญา ไว้แล้วว่า..
จักมาร่วมงานพิธีของเรา..
จะอย่างไรเสีย.. โกเซยะ ก็จักต้องฝ่าฟันอุปสรรคปัญหา..สามารถมาปรากฏในงานพิธีตามสัญญา..
ได้อย่างแน่นอน..เจ้าค่ะ
ท่านพี่ ..เจ้าคะ
ท่านพี่ รู้จักโกเซยะดีเสียยิ่งกว่าตัวน้อง..
แต่เหตุใดจึงขาดความเชื่อในตัวโกเซยะเช่นนี้..นะเจ้าคะ..
ขอจงโปรดลุกขึ้น..แล้วเดินเข้างานพิธี กับน้อง..
ก่อนที่จะเลย ฤกษ์เวลาที่ท่านแม่ ได้กำหนดไว้ เถิดนะเจ้าคะ..”
เมื่อโบตูระ ได้ฟังถ้อยคำของมะซานดา ก็พยักหน้าเข้าใจ..แล้วลุกยืนขึ้นปัดเศษฝุ่นดินทราย..
ก่อนที่จะกลับมาเดินประคองคู่กับมะซานดา เข้าสู่พิธีมงคลประสานมือ (แลทัต-มีงกลา-บแว)
..
..
ในพิธีมงคลประสานมือ..
มะซานดา ได้บรรจงวางมือเหนือบนฝ่ามือของโบตูระ ..
พร้อมกับส่งรอยยิ้มอบอุ่นให้โบตูระ เหมือนเช่นเคยเป็นเสมอมา..
ซึ่งการวางมือในลักษณะนี้หมายถึงการไว้วางใจ มอบชีวิตของตนให้ โบตูระเป็นผู้ครอบครองและดูแล ..
แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นการแฝงความหมายของการที่วางมืออยู่เหนือกว่าโบตูระ คือ การมีอำนาจเหนือกว่า สามีในภายภาคหน้า..
จากนั้น บิดามารดา แลญาติมิตร ก็พากันรดน้ำลงบนมือบ่าวสาวเป็นสักขีพยาน พร้อมสื่อความให้ทั้งสองเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวตัดไม่ขาดดั่งสายน้ำ..
แต่ สายน้ำที่ถูกรด ไหลรินผ่านมือของโบตูระ.. มิอาจทำให้หัวใจที่ร้อนรน วุ่นวาย นั้น สงบลงได้..
ความกลัดกลุ้ม เป็นห่วงโกเซยะผู้น้อง กลับยิ่งทวีมากขึ้น เมื่อเวลาผ่านไป..
..
ชายผ้าคลุมไหล่ของมะซานดาถูกยกขึ้นเช็ดเม็ดเหงื่อ บนใบหน้าของโบตูระ อีกครั้ง..
ริมฝีปากแห้งผาก อ่อนแรงของโบตูระ.. ขยับพูดเบาๆ อย่างยากเย็น ว่า..
“ขอบ.. ใจ มาก.. น้องพี่”
มะซานดา พยักหน้ายิ้ม ให้โบตูระช้าๆ ..แล้วกุมมือของโบตูระ แน่นขึ้น ก่อนที่จะพูดว่า..
“ขอท่านพี่จงโปรดเงยหน้าขึ้นมองตรงไปข้างหน้าสักนิด เถิดเจ้าค่ะ ..”
โบตูระ ได้ยินดังนั้น..จึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองไปข้างหน้า ..
ภาพที่เห็น..ตรงช่องข้อศอกขวา ของญาติผู้ใหญ่ที่กำลังยืนรดน้ำ..
คือ ภาพโกเซยะหนุ่ม ที่นั่งเอาหลังพิงต้นไม้..อยู่ข้างล่าง ตรงมุมด้านขวาของปะรำพิธี..
ใบหน้าของโกเซยะ เวลานี้ปรากฏรอยม่วงช้ำ กระจายอยู่ทั่ว..
ตาข้างหนึ่งก็ปูดบวม จนเกือบจะปิด
ส่วนตาอีกข้างก็พยายามฝืนส่งยิ้ม ให้พี่ชาย พร้อมกับริมฝีปากบางที่เผยอยิ้มอย่างผิดส่วน..
“แหะ แหะ แหะ..แค่กแค่ก”
เสียงหัวเราะ แผ่วเบาของโกเซยะหนุ่ม ดังขึ้น..
พร้อมกับเสียงไอ ที่คล้ายมีอาการเจ็บปวดภายใน
จากนั้นโกเซยะก็รีบยกปืนยาวของเศรษฐีมะกะดู ขึ้นอวดให้โบตูระ ผู้พี่ของตน
แต่ในส่วนบริเวณมือขวา..
โกเซยะกลับพยายามใช้ลำตัวและปืนยาวบดบัง พยายาม มิให้โบตูระได้เห็น..
แต่เพียงชั่วแวบหนึ่ง..ขณะที่โกเซยะไอติดต่อกันอีกครั้ง
โบตูระ ก็ได้เห็น ไก่มะตีฮะนอนคอพับนิ่ง..ไม่ไหวติงอยู่ในมือขวาของโกเซยะ..
“มะ..ตี..ฮะ”
โบตูระเอ่ยเรียกชื่อนั้น อย่างแผ่วเบาที่สุด..
..
..
โกเซยะกลับรู้สึกลำคอจุกตีบตัน หายใจอย่างยากลำบาก ขึ้นมาทันที เมื่อเห็นริมฝีปากของพี่ชายเอ่ยเรียกชื่อนั้น..
“แหะแหะ แหะ..”
โกเซยะพยายามส่งเสียงหัวเราะขึ้น..
ในขณะที่ก้มลงมองไก่มะตีฮะที่อยู่ในอ้อมแขน..
หยดน้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ อย่างยากลำบาก
ก็ค่อยๆไหลพรั่งพรู ออกมาจากดวงตาทั้งสอง..อย่างมิอาจควบคุมได้..
โกเซยะ ยกแขนซ้ายขึ้นปาดน้ำตา หลายครั้ง ..
ก่อนที่จะกลั้นใจ ลุกขึ้นยืนหันหลังให้พี่ชายของตน..แล้วพูดว่า..
“แหะแหะ.. กระผมขอตัวไปล้างเนื้อตัว ก่อนนะขอรับ ท่านพี่โบตูระ ท่านพี่มะซานดา..
เนื้อตัวกระผมช่างเนื้อตัวเหนียว เหนอะหนะ เหม็นยิ่งนักขอรับ.. แหะ แหะ..ช่างเหม็นจริงๆขอรับ ฮะฮะ ฮะ”
โบตูระ ก้มหน้าลง หลับตา
ด้วยว่าไม่อาจทนมองภาพโกเซยะน้องชาย พร้อมกับไก่มะตีฮะ ในอ้อมแขน..
ที่กำลังเดินหายเข้าไปท่ามกลางฝูงชนที่กำลังรื่นเริงเฉลิมฉลองในงานพิธีของตนและมะซานดา..
..
..
..
#หนึ่งปีต่อมาในเรือนของโบตูระทหารเอกแห่งราชสำนัก,
ในคืนพระจันทร์เต็มดวง..
โบตูระในชุดทหารแห่งพระเจ้ามินดง เดินอุ้มทารกแรกเกิด ก้าวออกมาจากห้องของตน..อย่างเร่งรีบ..
แล้วจึงตะโกนเรียกหาโกเซยะ น้องชาย ด้วยเสียงอันดัง อย่างตื่นเต้น..แข่งกับเสียงทารกน้อยนั้น ว่า..
“โกเซยะ โกเซยะ..
รีบขึ้นมาหาข้าเถิด รีบขึ้นมาหาข้าเร็วๆ เถิด..”
โกเซยะหนุ่มในชุดข้าราชการพลเรือนฝรั่งเศส กระโดดก้าวขึ้นบนเรือน ของพี่ชาย อย่างทะมัดทะแมง..แล้วจึงเอ่ยถามขึ้นว่า..
“ท่านพี่ เรียกกระผม อย่างนั้นหรือขอรับ..”
โบตูระยิ้มกว้าง แล้วยื่นทารกน้อย พร้อมกับพูดด้วยเสียงอันดัง ว่า..
“ฮ่าฮ่า ฮ่า ใช่แล้วๆ
เจ้าได้หลานสาว แล้วโกเซยะ ฮ่าฮ่า ฮ่า รีบอุ้มเสียสิ
หลานเจ้าจะได้จำเจ้าได้ ฮ่าฮ่าฮ่า..”
โบตูระ หัวเราะอย่างมีความสุข ขณะที่ยื่นส่งทารกน้อย ให้โกเซยะ..
“หลานกระผม มิใช่ลูกเจี๊ยบที่จะจำกระผมได้เมื่อฟักออกจากไข่ นะขอรับ ท่านพี่ ฮะฮะ ฮ่า..
โกเซยะ พูดพลาง ยื่นมือรับทารกน้อยด้วยท่าทาง เก้ๆกัง ในขณะที่ทารกน้อยก็ส่งเสียงร้องดังขึ้นเรื่อยๆ..
โบตูระหัวเราะชอบใจกับท่าทางของน้องชาย ที่ตกใจทำอะไรไม่ถูกกับเสียงร้องของทารก ที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง..
จากนั้นจึงพูดกับน้องชายของตน ว่า..
“ร้องเพลง กล่อมสิ..โกเซยะ
มะตีฮะน้อย ชอบเพลงกล่อมอันห้าวหาญ ของชายชาตรีเช่นพวกเรา อย่างแน่นอน ฮะฮะ ฮ่า”
โกเซยะ เงยหน้าขึ้นส่งยิ้มกว้างให้พี่ชาย แล้วพูดอย่างตะกุกตะกักว่า..
“หลานกระผม ชื่อ มะ..ตี..ฮะ เช่นนั้น หรือ ขอรับ ..
ฮะฮะ ฮะ..
มะ..ตี..ฮะ เช่นนั้นหรือขอรับ ฮะฮะ ฮะ..”
จากนั้นน้ำตาแห่งความปิติของโกเซยะ และโบตูระ
ก็ไหลรินออกมา พร้อมๆกัน
พร้อมกับเสียงหัวเราะ และเสียงเพลงอันดังที่ ร้องเพลงช่วยกันกล่อมทารกน้อยนั้น อย่างพร้อมใจ ดังว่า..
“🎶🎵ไก่มงคลตัวนี้ จะชนะสิบทิศ..
จักพิชิต เงินเดิมพัน..
นำถุงขวัญ ไปหมั้นหมาย
ตะละแม่ซานดา ในบัดนี้เอย..🎵🎶 ฮะฮะ ฮะ”
..
..
..
ทารกน้อยค่อยๆ นิ่งเสียงลงพร้อมกับหลับตา ฟังเสียงเพลงกล่อม อันแปลกประหลาด จากบิดา และบิดาบุญธรรมของตน
แล้วจึงส่งเสียงเบาๆในลำคอน้อยๆ ว่า..
“ฮรื่อออออออออออ....”
..
..
จบบทที่ 2 ตอนที่ 15
ร้อยเรียงจันทร์เจ้าขา
(T.Mon)
7/8/2021
..
..
สวัสดี และขอจบเพียงเท่านี้
ขอบคุณครับ,
..
..
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
