7-12 เกือบจะเป็นเซเว่นอีเลฟเว่นแล้ว แต่ว่ามันไม่ใช่ มันคือจานอีกหกใบเป็นส่วนที่เหลือจากทั้งหมด 12 ใบ
เหล่าจานใบ
ครึ่งหลังมาคิดว่าจะวาดลายละเอียดให้มากขึ้น แต่ปากกาหัวมันใหญ่ไปหน่อยเลยว่าละเอียดมากไม่ได้เท่าที่คิด แต่ก็มีหัวที่เล็กกว่า มันก็วาดลงไปได้แต่มันเห็นไม่ค่อยชัดเท่าที่คิดไว้ จริงๆ หัวใหญ่วาดได้สนุกกว่า มีอีกปัญหาหนึ่งที่จะชอบเป็นวาดทับกันมากก็ไม่ได้ หัวปากกามันจะไปขูดสีที่ระบายไว้แล้วถึงมันจะแห้งแล้วก็เถอะนะ เอาละไปดูจานต่อไปกัน
ใบเจ็ด ไม่คิดเลยว่าชายชราผมสีแดงจะออกตามหาจิตวิญญาณในวัยใกล้ฝั่ง เพียงแค่นั่งมองคลื่นไหวเคลื่อนบนผิวน้ำในทะเลใกล้บ้าน กลางเดินทางดูเหมือนจะได้พบเจอ สิ่งที่ชายชราผมแดงได้เจอ แมวไร้ขาทั้งสี่ดูแล้วคล้ายกับตัวหนอน ในการเคลื่อนตัวไปที่ใดมักจะ กลิ้งไปบ้าง กระโดดไปบ้าง กระดืบไปบ้าง ดูแล้วแมวตัวนี้ดูแล้วไม่ทุกข์เลย รอยยิ้มประทับตราอยู่ที่ริมฝีปากเสมอ และแววตาก็ไม่ทุกข์เลยแม้แต่หน่อย ส่วนนั้นก็ได้ทำให้ชายชราผมแดงได้พบเจอ ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าตัวอะไรดี ตัวสีน้ำเงินมีขนสีขาวและสวมรองเท้าสีแดง
ใบหน้าที่ดูเศร้าของมันดูแล้วเหมือนชายชราผมแดงได้ยืนจ้องมองตัวเองอยู่ตรงหน้ากระจก ภาพสะท้อนที่แตกต่างแต่เป็นสิ่งเดียวกัน เจ้าตัวสีน้ำเงินรองเท้าสีแดงผู้มีใบหน้าเศร้าโศกและชายชราผู้มีผมสีแดงกับใบหน้าโกรธา นั่นสะท้อนให้ชายชราผมแดงได้รู้ตัวได้มองเห็น การเดินทางของชีวิตที่ใกล้ดับมอด ตัวหนอนในรังไหม คนประหลาดในต้นไม้ที่เหี่ยวเฉา วิญญาณและจิตสิ่งเหล่านั้นทำให้ชายชราผมแดงได้รู้สึกถึงตัวเองที่กำลังนอนหลับบนแพที่กำลังลุกไหม้บนผิวน้ำไหวกลางทะเลสาป สิ่งสุดท้ายเหลือเพียงรอยยิ้มที่ประทับตราที่ริมฝีปากและการขอบคุณผู้ที่มาส่งตน
ใบแปด ฉันอยากได้นกสองตัวนั้นก่อนใครๆ หาผู้ได้หามาได้ ฉันจะมอบทองคำสูงเท่ากับศีรษะของคนผู้นั้น เสียงประกาศกระจายไปทั่วทั้งประเทศ เพียงเท่านี้การไล่ล่าก็เริ่มขึ้น และเพียงทองคำสูงเท่าหัวก็ได้ฆ่ากันไปแล้วกี่ชีวิต ผู้คนทำเพื่อรางวัลนั้นอย่างบ้าคลั่ง พื้นหญ้าสีเขียวและดอกไม้สีสันงดงามทุกอย่างอาบไปด้วยสีโลหิต ไม่รู้เลยว่านั่นคือหนึ่งในความบันเทิงของสตรีผู้ละโมบและลุ่มหลง เพียงแค่โยนรางวัลและประกาศให้หานกที่ไม่มีอยู่จริง แค่เท่านี้สตรีผู้นี้ก็ได้ดูความละโมบของผู้คนอย่างสนุกสนานอยู่ที่ระเบียง และนั่งจิบน้ำชาอุ่นกำลังดีกับเหล่าผู้รับใช้ที่ไม่รู้ตัวไม่รู้ตนอย่างมีความสุข
ใบเก้า ชายใบหน้าสีชมพูที่ต้องฝ่าฟันอุปสรรคทั้ง 88 อุปสรรค หลังจากที่ไปสวมชุดเกราะนักรบเข้าให้ ชุดเกราะนั้นได้ถูกผลึกหลังม่านน้ำตกโดยมีมนุษย์ที่มีศีรษะเป็นสัตว์ มนุษย์หัวสัตว์ได้เล่าทุกอย่างให้กับชายใบหน้าชมพูฟัง อุปสรรคนั้นจะช่วยโลกและมนุษย์ที่กำลังตกต่ำไปในห้วงกิเลส ข้าไม่ได้ให้เจ้าไปสั่งสอนผู้คน แต่ข้าให้เจ้าไปจัดการกิเลสที่ก่อเป็นตัวเป็นตนที่เกิดจากจิตใจที่ตกต่ำลงของมนุษย์ การเดินทางของเจ้ามันจะสั่งสอนผู้คนเอง อุปสรรคทั้ง 88 นี้ข้าต้องรบกวนเจ้าแล้ว หน้าที่นี้ของข้าได้จบลงแล้ว ทุกอย่างที่เจ้าต้องใช้อยู่กับชายผู้มีตำราผู้นี้ ข้าต้องไปแล้ว ลาก่อนผู้รับช่วงต่อ ข้าขอบคุณท่าน
ใบสิบ ใต้แสงจันทร์สีเงินการรอคอยปลาแหวกว่ายเปิดประตูเชื่อมมิติที่กั้นขวาง ความรักของแสงจันทร์และเงามืด ไม่มีรักใดจะพบกันยากเท่านี้ กาลเวลาที่ไร้จุดสิ้นสุด แสงอรุณมิอาจส่องให้ไปถึง มีเพียงบทกลอนความรู้สึกที่ฝากกลางวันและกลางคืนช่วยส่งให้ ข้าจะรอเจ้าจนกว่าดอกไม้แสงจันทร์จะเติบโต ข้าจะรอเจ้าจนกว่ามัจฉาจะแหวกว่ายวนกลับมายังที่แห่งนี้อีกครั้ง ภายใต้ความมืดมิดนี้ข้าอบอุ่นได้เพียงเพราะข้าคิดถึงเจ้า ข้าอยากพบเจ้า และถึงแม้จะได้พบเจอเจ้าเพียงแค่ชั่วเทียนไข ถึงแม้จะรอเจ้ามาแล้วนับหมื่นปี เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่ข้าจะอบอุ่นอีกครั้งเพื่อรอพบเจอเจ้า
ใบเอ็ด สนุกมั้ยในโลกนี้ ตนนับสิบๆ ถามเด็กน้อยผู้มาใหม่ เด็กน้อยหันไปตอบสนุกมากเลย ดูสิ่งมีอะไรให้ทำเยอะแยะไปหมด สีสันก็สวยงาม ขนมก็อร่อยมาก พวกท่านมาเล่นกับข้ามั้ย ข้าเห็นพวกท่านเอาแต่ยืนดูข้าเล่นอยู่คนเดียว แต่ว่า ทำไมพวกท่านถึงดูสงบและนิ่งกันละทำไม พวกข้าทุกตนลืมไปแล้วว่าของพวกนี้คืออะไร มีหลายผู้คนแล้วที่หลงเข้ามา ณ ที่แห่งนี้ และดูเหมือนว่าจะมีบางคนกลับไปได้และกลับไปไม่ได้ พวกเราทุกตนก็ไม่รู้ว่าใครมาก่อนกันรู้แต่เพียงว่าพวกเรามีจำนวนที่มากขึ้น และมีอีกสิ่งหนึ่งที่พวกเราทุกตนรู้สึกเหมือนกัน เหมือนกับว่าพวกเราได้ใช้ความสุขหมดไปในโลกนี้แล้ว หรือว่าเพราะแบบนั้นนะที่ทำให้เราออกไปจากที่นี้ไม่ได้อีก อ้า ใช่แล้ว นึกออกแล้ว พวกข้าทุกตนเป็นผู้บอกผู้เตือนให้แก่ผู้หลงทางเข้ามา
เด็กน้อยเอย เจ้าอย่างมีอีกหลายที่ เจ้ายังมีอีกหลายอย่างที่เจ้าจะได้ทำในโลกโน้น เก็บความสุขนี้ไว้ใช้กับโลกของเจ้า เด็กน้อยเอย ทางนั้นคือทางออก จำเอาไว้ว่าค่อยๆ ใช้ความสุขที่มี เพราะสิ่งนั้นจะไม่หมดไปจากตัวของเจ้า หากเจ้าค่อยๆ ใช้มัน
ใบสิบสอง ผู้คนกำลังอดอยาก อาหารที่มีค่ามากกว่าเงินตรา ทุกอย่างนั้นถูกปีศาจปักษาละโมบในอำนาจขโมยไปยังรังของมัน และไม่มีผู้ใดสามารถต่อกรกับมันได้ ผู้คนล้มตายดั่งใบไม้ร่วง พินาศ คำตะโกนมาจากชายผู้หนึ่งที่ออกมาจากโคลนตม ไม่รู้เพราะอะไรถึงทำให้ชายผู้นั้นมีร่างกายเป็นสีน้ำเงินทั้งตัว คำพูดนั้นไม่มีใครรู้ถึงความหมาย มีเพียงคำพูดก่อนจะไปปราบปีศาจปักษาตัวนั้น
ข้าจะเอาผืนฟ้า ผืนดิน ผืนหญ้า ลำธารแม่น้ำและอากาศมาคืนให้ แต่ว่า มีเพียงสิ่งหนึ่งที่ข้าจะขอจากพวกท่าน หลังจากที่ทุกอย่างได้กลับคืน จงดูกิเลสในตัวของพวกท่านให้ดี จงมีสติ ความเมตตาต่อชีวิตและธรรมชาติ หากไม่เช่นนั้นปักษาปีศาจก็จะกลับมาอีกครั้ง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
