นครศรีธรรมราช ตามพรลิงค์
2525-2564/1982-2021
🎉3️⃣9️⃣ปี#เส้นทางช่างศิลป์
เมืองประวัติศาสตร์ พระธาตุทองคำ
ชื่นฉ่ำธรรมชาติ แร่ธาตุอุดม
เครื่องถมสามกษัตริย์ มากวัดมากศิลป์
ครบสิ้นกุ้งปู
คำขวัญส่งเสริมการท่องเที่ยวประจำจังหวัดนครศรีธรรมราช
จังหวัดนครศรีธรรมราช หรือ 洛坤府 Luò kūn fǔ ลก คุง ฮู่ ในสำเนียงแต้จิ๋ว
ในระหว่างช่วงปี 2527-2535 ผู้เขียนมาเยือนเมืองคอนอยู่หลายครั้งทั้งในนามช่างศิลป์แอร์โรว์และไนกี้ ตั้งแต่สมัยห้างลักกี้ยังยิ่งใหญ่ยืนหนึ่ง แวดล้อมด้วยห้างร้านต่างๆมากมาย ทั้ง ห้างสหไทย ห้างพาต้า ห้างพัฒนา ฯลฯ
แต่วันนี้จะเล่าเฉพาะทริปที่มาในนามช่างศิลป์แอร์โรว์(2527-2529) กับงานใหญ่ระดับจังหวัดที่ ห้างลักกี้ ดีพาร์ทเม้นท์สโตร์ คืองาน
Trade in for Charity
หรือ
แลกเสื้อเพื่อการกุศล
โดยการนำเสื้อเก่ายี่ห้อใดก็ได้มาแลกซื้อเสื้อแอร์โรว์ในราคาพิเศษ จัดตามห้างในหัวเมืองใหญ่ๆ หัวหน้าได้มอบหมายให้รุ่นใหญ่ระดับปรมาจารย์ คุณสง่า หรือพี่ง่า ของน้องๆเป็นผู้นำทัพ
ห้างลัคกี้ดีพาร์ทเมนท์สโตร์ ปัจจุบันปิดกิจการไปตั้งแต่ต้นปี 62 ที่มาภาพ Google Map
ภาพปัจจุบันของห้างสหไทย ที่มาภาพ Google Map
งานนี้เป็นงานใหญ่ของแอร์โรว์เราจึงมากันครึ่งค่อนแผนก ขามาจองรถไฟตู้นอนปรับอากาศ เต็มเพดานพิกัดในการมีสิทธิ์เบิกค่าพาหนะเดินทาง รถไฟเที่ยวเวลา 19.30 น.ถึงนครฯ 10.35 น. ระหว่างทางช่วงเช้าก่อนถึงนครฯรถไฟเสียเวลาจอดรอหลีก ที่..
สถานีชุมทางทุ่งสง
หรือ
童颂 Tóng sòng ท้ง สง
ในสำเนียงแต้จิ๋ว
พวกเราจึงลงไปหาอะไรกิน เพราะของบนรถไฟในตอนนั้น ขึ้นชื่อเรื่องราคาแพงและไม่ค่อยอร่อย มาเจอร้านข้าวแกงข้างสถานีฯมีกับข้าวหลากหลาย เหมือนคนกระหายมาเจอโอเอซิส กลางทะเลทราย พวกเรากินกันด้วยความหิว ทั้งอร่อย ทั้งต้องรีบ กลัวตกรถไฟ ก่อนเดินทางต่ออีกเพียงชั่วโมงเศษ รถไฟก็เข้าเทียบชานชลาสถานีปลายทาง เราเข้าพักที่โรงแรมมณเฑียร ที่อยู่ติดกับสถานีรถไฟนครศรีธรรมราช ซึ่งตอนนั้นยังเป็นโรงแรมเปิดใหม่ได้ไม่นานหรูหราพอสมควร และด้วยทำเลที่ตั้งใจกลางเมือง ใกล้ห้างลักกี้สถานที่ที่จะมาทำงาน
*เลยโรงแรมมณเฑียรไปเล็กน้อย มีตลาดใกล้คิวรถแท็กซี่ระหว่างจังหวัด มีร้านข้าวหมกไก่อร่อยมากอยู่เจ้านึง เป็นที่ฝากท้องทุกครั้งที่ผู้เขียนมาทำงานที่นี่
สถานีชุมทางทุ่งสง ขอบคุณภาพประกอบจาก FB : โครงสร้างพื้นฐาน ประเทศไทย
สถานีรถไฟนครศรีธรรมราช ที่มาภาพ Google Map
ภาพปัจจุบันของโรงแรมมณเฑียร ที่มาภาพ Google Map
บิลโรงแรมมณเฑียร ทุกครั้งที่พักนอกจากทางโรงแรมจะออกบิลค่าที่พักปกติให้แล้ว ทางเราจะขอบิลเปล่าเผื่อบิลจริงหายไว้ด้วย เนื่องจากเวลาเดินสายจัดร้านในแต่ละภาค จะใช้เวลาเกินสัปดาห์ถึงเกือบเดือน ยุคสมัยทำงานที่แอร์โรว์ ถ้าบิลหายจริงๆเวลาเคลียร์เงินสำรอง ยังพอมีที่พึ่งจากเพื่อนพ้องพี่น้องช่างศิลป์ในแผนกอื่น เช่น วาโก้ เพี้ยซ เรนฟลาวเวอร์ ฯลฯ เพราะตอนนั้น ไอซีซี คือแหล่งรวมของแบรนด์ และช่างศิลป์ชั้นนำ
รถตู้อำนวยความสะดวกให้กับแขกที่มาพักที่จะเดินทางไปยังจุดหมายอื่น โดยรถตู้จะมารับที่โรงแรมไม่ต้องไปที่คิวรถ ปกติเวลามาเดินสายภาคใต้ตอนล่าง จากนครฯ จะเดินทางต่อไปยังหาดใหญ่ จ.สงขลา *ภาพตั๋วโดยสารรถตู้เป็นการเดินทางในยุคช่างศิลป์ไนกี้ คนละทริปกับเนื้อเรื่องครับ
ระหว่างเดินจากโรงแรมที่พัก มาตามถนนเนรมิตร เพื่อจะไปทำงานที่ห้างลักกี้ฯ ผ่านห้างพัฒนา ซึ่งขณะนั้นจะมีขายพวกเครื่องสำอางอยู่หน้าร้านด้วย มีเสียงทักจากน้อง BA (Beauty Advisor) พนักงานแนะนำเครื่องสำอางสาวสวยของ Tell Me ว่าเคยเจอผู้เขียนที่เชียงราย รู้สึกดีใจที่น้องเขาจำเราได้ จึงยืนพูดคุยกันสักพัก รู้สึกต้องชะตาและเข้าใจหัวอกของอาชีพที่ต้องเดินทางตั้งแต่เหนือจดใต้ เช่นเดียวกัน
เลยได้นัดเจอกันเช้าวันรุ่งขึ้นก่อนห้างเปิด ไปเดินเล่นกันแต่เช้ามืด ชาวบ้านยังตักบาตรกันอยู่เลย ทีแรกตั้งใจกันว่าจะเดินไปที่วัดมหาธาตุฯ แต่ระยะทางค่อนข้างไกล เกรงจะกลับมาไม่ทันเวลางาน จึงเดินเล่นและหาอะไรกินกันในตัวเมืองแถวนั้น
แค่นี้โลกทั้งใบ
ก็เหลือแค่เราสองคน
แต่หลังจากนั้นด้วยเงื่อนไขการติดต่อ ระยะทางและหน้าที่การงาน ทำให้ขาดการติดต่อไปตั้งแต่วันนั้น ภาพในวันที่เดินกุมมือกันที่เมืองคอน ยังแจ่มชัดอยู่ในความทรงจำเสมอ
ภาพปัจจุบันของห้างพัฒนา ที่มาภาพ Google Map
และแล้วก็ถึงวันกลับ ด้วยความชะล่าใจ ไม่ได้จองตั๋วรถไฟสำหรับขากลับ บันเทิงเลยครับทีนี้ ตู้นอนทั้งพัดลมทั้งแอร์เต็มทุกที่นั่ง ต้องกลับรถไฟชั้น 3 ด้วย
ระยะทางเกือบ 800 กม.
และระยะเวลาไม่น้อยกว่า 17 ชม.เชื่อมั้ยครับพวกเราต้องเอากระดาษ นสพ.ปูนอนตามทางเดินของข้อต่อขบวนรถไฟ ใครจะคาดคิดว่า ขามา มาอย่างราชาแสนสะดวกสบาย
แต่..แต่ ขากลับ นอนพื้นทางเดินต่างจากขามาราวฟ้ากับเหว ฮ่าๆๆ อยากจะหัวเราะให้กับชะตากรรม จะโทษหัวหน้าทีมก็สงสารแก เพราะพี่ง่าเองก็อาวุโสมากแล้ว เดินทางทำงานมามากจนหลังไม่ค่อยดี ก็ยังต้องมานอนพื้นรถไฟที่โยกไปเยกมากับพวกเราด้วย เดินทางกลับรถไฟเที่ยว 15.00 น.กำหนดถึงกรุงเทพประมาณ 06.00 น.
ระยะทางมันดูเหมือนหลายพันกิโลสำหรับคนที่ไม่มีที่นั่งอย่างพวกเราแต่ยัง!!
แค่นั้นยังไม่พอ
เชิญพบกับนักร้องขวัญใจคนเดิม
เอ้ย ไม่ใช่
พบกับเคราะห์กรรมที่กระหน่ำพวกเราอีกระลอก เพราะราวๆชั่วโมงเศษ ก็ถึงสถานีชุมทางทุ่งสง มีเสียงประกาศว่า รถไฟจะหยุดเติมน้ำ 20 นาที ไวเท่าความคิดพวกเราทุกคนมองหน้ากันแบบไม่ต้องการคำตอบ ต่างพุ่งตรงไปที่ร้านข้าวแกงแสนอร่อยเจ้าเดิมเหมือนตอนขามา ขณะกำลังรีบโซ้ยแบบแดรกด่วน
ฉับพลัน!! รถไฟออกครับท่านผู้ชม วงแตกละซีทีนี้ ทุกคนรีบวางจานข้าวจ่ายเงินแล้วรีบใส่หลวงพ่อโกยวัดหน้าตั้งตามรถไฟ ปรากฏว่ารถไฟวิ่งไประยะสั้นๆแล้วหยุดครับ พวกเราเลยขึ้นทัน แต่เล่นเอาหอบแบบหายใจแทบไม่ทัน โดยเฉพาะพี่ง่าหัวหน้าทีม ขาแกสั้นกว่าชาวบ้านวิ่งรั้งท้ายแทบจะพลาดขบวนรถ พวกเราดีใจได้ไม่ทันไร พนักงานตรวจตั๋วผู้โดยสาร เดินมาขอตรวจตั๋วในทันที
ถูกต้องครับ!!
ตั๋วหล่นหายระหว่างวิ่งกวดรถไฟ โดนค่าปรับไปคนละ 20 บาท คืนนั้น..กว่าจะก้าวผ่านความทรมานของการเดินทาง 17 ชม.มาได้ คิดว่าชีวิตนี้เราสอบผ่านแล้วครับ นอนกับพื้นที่มีเพียงกระดาษ นสพ.ปูรองนอนกับพื้นข้อต่อรถไฟที่โยกไปเยกมา ต้องคอยหลบคนที่เดินผ่านไปมาระหว่างโบกี้ ใหนจะต้องคอยลุกขึ้นเวลาเจ้าหน้าที่รถไฟเดินตรวจอีก คิดว่าทริปนี้คงเป็นการเดินทางไกลที่ลำบากที่สุดในชีวิต
กลับถึงกรุงเทพด้วยอาการสะบักสะบอมกันถ้วนทั่วหน้า แต่ชีวิตที่มีสีสันกับวันวานที่หวานชื่น เรียกรอยยิ้มของเราได้ทุกครั้งกับประสบการณ์การทำงานที่ไม่มีวันลืมเลือน ขอบคุณพี่ๆเพื่อนๆทุกท่านที่มีอดีตดีๆร่วมกัน
ขอบคุณทุกท่านสำหรับการติดตาม มาลุ้นกันว่าทริปหน้า เส้นทางช่างศิลป์ จะพาทุกท่านท่องไปในอดีต ณ จังหวัดใด
หมายเหตุ : เรื่องราวต่างๆมาจากชีวิตจริง หากพาดพิงถึงใครหรือข้อมูลผิดพลาดคลาดเคลื่อน ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ผู้เขียนมิได้มีเจตนาอื่นใด นอกจากเล่าย้อนอดีตความทรงจำที่เคยตระเวนทำงานไปทั่วทุกสารทิศ
เรากลับไปแก้ไขอดีต..ไม่ได้
แต่
เราทำวันนี้ให้ดีที่สุด..ได้
Linxikun
#เส้นทางช่างศิลป์
#ช่างศิลป์แอร์โรว์
#ช่างศิลป์ไนกี้
#ช่างศิลป์ยุคทำมือ
#ช่างศิลป์ในตำนาน
- 10
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
