#kanamjumika
เช้าวันนี้ตื่นขึ้นมา...อยู่ๆก็มีความรู้สึกอยากย้อนเวลากลับไปนั่งเรียนหนังสือกับเพื่อนๆในรั้วมหาวิทยาลัย...ฉันในตอนนั้นมีความสุขมากกว่าปัจจุบัน...ฉันตอนนั้นได้แต่คิดวางแผนอนาคตว่าต้องได้งานทำ...แต่พอมาถึงตอนนี้...ไม่มีแม้แต่งาน
หดหู่น่ะ.....เราเคยคิดน่ะ.....ที่เราไม่มีงานเราไม่มีความสามารถใช่ไหม? เราเองก็ตอบไม่ได้ เราไม่เคยผ่านประสบการณ์การทำงานมาเลย
ตอนที่ยังเรียนอยู่อะไรๆมันก็ดีน่ะ พูดถึงอนาคตได้เห็นภาพมากมาย....แต่พอเรียนจบมาจริงๆ แน่นอนว่าอาจจะมีคนที่มีความรู้สึกกลัวกังวล กับการเริ่มต้นใหม่แน่นอน เราเองก็เช่นกัน!! เรากลัวมาก
เราไปสมัครงานมาหลายที แต่ไม่ผ่าน
ใช่เราท้อน่ะ เราได้รู้จักตัวเองมากขึ้น มันเหมือนบทเรียนสู้ชีวิตต่อไป
เรามานั่งหาคำตอบ 8 เดือนแล้วน่ะ ที่ไม่ได้ทำงาน งานรับจ้างฟรีแลนซ์ก็ไม่มี เงินในบัญชีก็ลดลง คอมตอนนี้พังแล้วมีเพียงมือถือ....เราใช้เวลา 9 เดือน กับการหางานจนตอนเริ่มไม่หางานแล้ว เราชอบวาดรูปชอบออกแบน่ะแต่ไม่ได้ชอบกราฟิก ชอบคิดชอบเขียน แต่รู้อะไหม
นี้เป็นบทเรียนอีกบทหนึ่งที่สอนให้เรารู้จักคำว่าพอหรือไปต่อ
ถ้าเราพอ...มันไม่ได้หมายความว่าเราแพ้ แต่มันหมายความว่าให้เราเลือกทางอื่นทำอย่างอื่นไปก่อน ตอนที่เรียนกับตอนเรียนจบความคิดเรามันต่างกันมากเลยน่ะ มีความฝันอย่างเดียวคงไม่ได้แล้วล่ะ มีจังหวะ มีโอกาส มันถึงไปด้วยได้ แต่พอตอนนี้เงินเราหมดไปกับการเดินทาง ทำให้ต้องพอ
คนเรามันต้องสู้มันต้องดินรนต้องอดทนเพื่อสักวันที่เราจะไปถึงฝัน แล้วเมื่อไรล่ะ
คำถามบ้างคำถามมักไม่มีคำตอบหรือมีคำตอบแต่ไม่กล้าตอบ
เรื่องราวชีวิตในแต่ละช่วงชีวิตของอายุ มันผ่านอะไรมามากมายเลยน่ะ
นี้เราผ่านเรื่องราวชีวิตมา 25 ปีแล้ว
เราไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้มันจะเป็นยังไงต่อ ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไร
รู้แค่ตอนนี้กำลังทำไรอยู่เท่านั้นเอง. ขอบคุณที่เข้ามาอ่านน่ะ.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
