“ภัยพิบัติเชอร์โนบิล (Chernobyl Disaster)”
ในวันที่ 26 เมษายน ค.ศ.1986 (พ.ศ.2529) ได้เกิดอุบัติเหตุร้ายแรงในโรงไฟฟ้านิวเคลียร์เชอร์โนบิล (Chernobyl) ในประเทศยูเครน
การทดสอบในโรงไฟฟ้าเกิดผิดพลาด ทำให้เกิดการระเบิด และทำให้หลังคาของเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ ซึ่งมีน้ำหนักกว่า 1,000 ตัน ปลิวกระเด็นออกไป ทำให้เกิดการรั่วไหลของสารกัมมันตรังสี ซึ่งสารกัมมันตรังสีเหล่านั้นมีความร้ายแรงกว่ากัมมันตรังสีของระเบิดปรมาณูที่ปล่อยลงยังฮิโรชิม่า ประเทศญี่ปุ่น เมื่อปีค.ศ.1945 (พ.ศ.2488) กว่า 400 เท่า
มีคนงานเสียชีวิตจากเหตุการณ์ระเบิดจำนวนสองคน และภายในไม่ถึงหนึ่งเดือน ก็มีผู้เสียชีวิตอีกอย่างน้อย 28 คน จากการสัมผัสกับสารกัมมันตรังสี และมีคนอีกนับพันที่ภายหลังมีปัญหาด้านสุขภาพ อันเป็นผลจากการสัมผัสกัมมันตรังสี
เหตุการณ์นี้ไม่เพียงทำให้เกิดกระแสความตื่นกลัวพลังงานนิวเคลียร์ แต่ยังทำให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์รัฐบาลโซเวียตในด้านต่างๆ
จากเหตุการณ์นี้ ทำให้ภายหลัง สหภาพโซเวียตต้องใช้เงินนับพันล้านดอลลาร์ในการเก็บกวาด ทำความสะอาดและเคลียร์พื้นที่ และทำให้ประเทศต้องสูญเสียแหล่งพลังงานสำคัญ
สำหรับโรงไฟฟ้านิวเคลียร์เชอร์โนบิล (Chernobyl) เป็นโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ที่ตั้งอยู่ทางเหนือของยูเครน โดยในบริเวณไม่ไกลจากเชอร์โนบิล ก็เป็นที่ตั้งของเมืองปริปยัต (Pripyat)
ปริปยัตเป็นเมืองเล็กๆ ตั้งอยู่ไม่ห่างจากเชอร์โนบิล โดยเมืองนี้เป็นเมืองที่สร้างขึ้นสำหรับเหล่าคนงานของเชอร์โนบิลและครอบครัวของคนงาน
ปริปยัต (Pripyat)
โรงไฟฟ้านิวเคลียร์เชอร์โนบิล ได้ถูกก่อสร้างเมื่อปีค.ศ.1977 (พ.ศ.2520) และภายในปีค.ศ.1983 (พ.ศ.2526) ก็ได้มีการติดตั้งเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ในโรงไฟฟ้าไปแล้วถึงสี่เครื่อง ก่อนจะมีการติดตั้งอีกสองเครื่องในเวลาต่อมา
ในวันที่ 26 เมษายน ค.ศ.1986 (พ.ศ.2529) เวลา 1:23 น. ได้มีการทดสอบระบบระบายความร้อนด้วยน้ำในกรณีฉุกเฉิน
แต่ภายในเวลาไม่กี่วินาที ก็ได้เกิดความผิดปกติในเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ตัวที่ 4 เกิดเป็นไอน้ำจำนวนมากออกมาจากตัวเครื่อง
ไอน้ำนั้นระเบิด และทำให้หลังคาของเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์กระเด็นออกไปจากตัวเครื่อง ทำให้สารกัมมันตภาพรังสีจำนวนมหาศาลรั่วไหล รวมทั้งเศษชิ้นส่วนต่างๆ ที่ปนเปื้อนกัมมันตรังสี
จากนั้นอีกราวสองถึงสามนาที ก็ได้เกิดระเบิดขึ้นอีกครั้ง โดยคราวนี้ ได้เกิดเพลิงไหม้ที่หลังคาของเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ตัวที่ 3 ทำให้โรงงานได้รับความเสียหาย
ก่อนหน้านั้นได้มีการปิดระบบความปลอดภัยอัตโนมัติ ทำให้เมื่อเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้นมา ระบบจึงไม่ทำงาน และก่อความเสียหายจำนวนมาก
หน่วยดับเพลิงรีบมุ่งมายังจุดเกิดเหตุในทันที และเหล่านักดับเพลิงก็ต้องสู้กับเปลวเพลิงโดยไม่มีเครื่องป้องกันกัมมันตรังสี ทำให้ในเวลาต่อมา นักดับเพลิงหลายรายเสียชีวิตเนื่องจากได้รับกัมมันตรังสี
ในเวลา 5:00 น. ของวันต่อมา ได้มีการปิดเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ตัวที่ 3 และอีก 24 ชั่วโมงต่อมา จึงมีการปิดเครื่องที่ 1 และเครื่องที่ 2
ช่วงบ่ายวันที่ 26 เมษายน ค.ศ.1986 (พ.ศ.2529) รัฐบาลได้ส่งกำลังทหารมาช่วยในการดับเพลิง โดยมีการฉีดน้ำเข้าไปยังเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ที่ระเบิด และกว่าจะดับไฟที่ไหม้ได้ทั้งหมด ก็ต้องใช้เวลากว่าสองสัปดาห์
ทางด้านเมืองปริปยัต ซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับเชอร์โนบิล ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ประชาชนยังคงใช้ชีวิตตามปกติ และลางร้ายว่าจะเกิดหายนะตามมา ก็แทบจะไม่มีเลย
ในวันต่อมา คือวันที่ 27 เมษายน ค.ศ.1986 (พ.ศ.2529) รัฐบาลจึงเริ่มทำการอพยพประชาชนในเมืองปริปยัต ซึ่งมีผู้คนอาศัยอยู่กว่า 50,000 หลังคาเรือน
รัฐบาลได้บอกแก่ชาวเมืองว่าการอพยพนี้จะเป็นการอพยพชั่วคราว ใช้เวลาเพียงไม่กี่วัน ชาวเมืองจึงไม่ได้นำทรัพย์สินติดตัวไปด้วยมากนัก โดยไม่รู้เลยว่า ไม่สามารถกลับมาที่นี่ได้อีกแล้ว
รัฐบาลโซเวียตก็ไม่ได้แจ้งเรื่องหายนะนี้แก่นานาชาติในทันที โดยยังคงเงียบ จนรัฐบาลสวีเดนได้ขอให้โซเวียตอธิบาย ว่าทำไมเจ้าหน้าที่โรงงานนิวเคลียร์ในกรุงสต็อกโฮล์ม ถึงได้ตรวจพบสารกัมมันตรังสีที่สูงผิดปกติ
อีกสามวันต่อมา ได้มีงานเฉลิมฉลองวันแรงงานของโซเวียต มีงานฉลองตามเมืองต่างๆ ตามปกติ ถึงแม้ว่ากัมมันตรังสีจะยังคงรั่วไหลออกมาจากโรงไฟฟ้าเชอร์โนบิลก็ตาม
ประชาชนจำนวนมาก แม้แต่ในยูเครนเอง ก็ไม่ได้ตระหนักถึงเหตุร้ายที่เพิ่งเกิดขึ้น และออกจากบ้านเป็นปกติ ทำให้ได้รับกัมมันรังสี ซึ่งจะส่งผลร้ายในภายหลัง
เหตุการณ์เลวร้ายยังคงไม่จบ ซากของโรงไฟฟ้าเชอร์โนบิลยังปล่อยสารปนเปื้อนกัมมันตรังสีออกมาเป็นจำนวนมาก ต่อเนื่องถึง 10 วัน และสารเหล่านั้นก็ลอยปนไปกับอากาศ
กลุ่มเมฆปนเปื้อนกัมมันตรังสีได้ก่อตัว กลายเป็นฝุ่นและเศษเถ้าถ่าน และถูกแรงลมพัดไปยังจุดต่างๆ ทั้งยูเครน เบลารุส รัสเซีย สแกนดิเนเวีย และหลายประเทศในยุโรป ล้วนแต่ได้รับผลกระทบ
รัฐบาลโซเวียตก็ไม่ได้นิ่งเฉย โดยในวันที่ 14 พฤษภาคม ค.ศ.1986 (พ.ศ.2529) รัฐบาลได้สั่งการให้เจ้าหน้าที่นับแสนนาย ทั้งทหาร เจ้าหน้าที่ดับเพลิง รวมทั้งคนงานเหมือง ระดมกำลังกันเก็บกวาดซากของเชอร์โนบิล
เหล่าเจ้าหน้าที่ๆ เข้าไปเคลียร์พื้นที่ในเชอร์โนบิล ก็มักจะไม่ได้รับชุดป้องกัน เนื่องจากมีจำกัด และพวกเขาก็ต้องทำการเก็บกวาดไปตลอดจนถึงปีค.ศ.1989 (พ.ศ.2532)
ในระยะเวลา 206 วัน ได้มีการก่อสร้างโลงขนาดใหญ่เพื่อครอบเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ ป้องกันไม่ให้สารกัมมันตรังสีรั่วไหล
ในปีค.ศ.2010 (พ.ศ.2553) ได้มีการก่อสร้างโลงที่ใหญ่และแข็งแรงกว่าเดิม ครอบเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ โดยสร้างแล้วเสร็จในปีค.ศ.2016 (พ.ศ.2559)
ภายหลังการก่อสร้างเสร็จสมบูรณ์ ระดับสารกัมมันตรังสีในบริเวณใกล้เคียงก็ลดต่ำลงอย่างมาก และคาดการณ์ว่าโลงนี้จะสามารถป้องกันเศษละอองกัมมันตรังสีไปได้ถึง 100 ปีเลยทีเดียว
สำหรับตัวเลขผู้เสียชีวิตนั้น รัฐบาลยูเครนได้แถลงในปีค.ศ.1995 (พ.ศ.2538) ว่ามีผู้เสียชีวิตเนื่องจากสารกัมมันตรังสีของเชอร์โนบิลกว่า 125,000 คน โดยมีรายงานในปีค.ศ.2005 (พ.ศ.2548) ว่าน่าจะมีคนกว่า 9,000 คนที่เสียชีวิตจากโรคมะเร็ง อันเป็นผลจากกัมมันตรังสีจากเชอร์โนบิล
ในทุกวันนี้ พื้นที่ของเชอร์โนบิลก็ยังไม่นับว่าปลอดภัย
ทางการยูเครนได้กล่าวว่าบริเวณรอบๆ เชอร์โนบิลนั้น ยังไม่ปลอดภัยสำหรับมนุษย์ที่จะพักอาศัย ซึ่งรวมถึงเมืองปริปยัตด้วย และกว่ามนุษย์จะสามารถเข้าไปอาศัยอยู่ในพื้นที่แถบนี้ได้ ก็ต้องรอไปกว่า 24,000 ปีเลยทีเดียว
แต่สำหรับโซนที่ปลอดภัย ทางการก็ได้อนุญาตให้เข้าชมได้ โดยในปีค.ศ.2010 (พ.ศ.2553) ได้มีการอนุญาตให้นักท่องเที่ยวเข้าไปชมได้ และเป็นอีกหนึ่งสถานที่ฮิตสำหรับนักท่องเที่ยว
- 36
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
