#เล่าหนัง - My Girl (1991) - หัวใจกระเตาะ จะไม่โดดเดี่ยว. 🥺
⚠️ บทความนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาสำคัญของหนัง / การสปอย
>> เเฟนฉัน เวอร์ชั่น ฮอลลีวูด !!! ได้มีโอกาสดูหนังเรื่องนี้ก็รู้สึกชอบ ไม่คิดว่าจะซึ้งเเบบนี้ ได้เห็นชีวิต ความรักน่ารักๆในวัยเด็กของตัวละคร
.
.
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
.
.
เริ่มเรื่องมาในปีค.ศ. 1972 หนังเล่าถึงเด็กสาววัย 11 ขวบคนหนึ่ง ชื่อว่า “เวด้า” เธอถูกเลี้ยงดูมาโดยคุณย่า เพราะเเม่ของเธอเสียไปตั้งเเต่เวด้ายังเด็ก เธอกำลังเล่าเกี่ยวกับโรคประจำตัวหลายๆอย่างของเธอ เธอหันไปบอกพ่อว่า เธอกำลังเป็นมะเร็งเต้านม เเต่พ่อก็ไม่สนใจ
เเละในวันนั้น เวด้าได้ชวนเพื่อนๆให้มาดูศพในโลง เพราะบ้านของเขาทำงานเกี่ยวกับการรับจัดงานศพ
เพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อว่า “โธมัส เจ” (ผมจะขอเรียกว่า เจ ละกัน) ก็ขอไม่เอาด้วย เมื่อเวด้าเปิดโลงศพขึ้นมา ปรากฏว่าก็ไม่เห็นจะมีศพใคร เเต่เธอก็พูดขึ้นมาว่า “เป็นเเบบนี้ตลอดเลย ศพชอบคิดว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่”
เเละ เธอก็เปิดประตูห้อง และโชว์ว่าศพที่หายไปนั้นมันมานั่งอยู่บนเก้าอี้โยกในห้อง เเล้วก็โยกไปมา พวกเพื่อนๆที่เหลือก็ตกใจมาก เเล้วรีบเผ่นทันที
เเล้วซักพัก เวด้าก็เดินไปกอดศพที่นั่งโยกเยกอยู่นั่น ที่จริงเเล้ว มันไม่ใช่ศพ เเต่เป็นคุณย่าของเวด้าที่ป่วยเป็นอัลไซเมอร์
เเละในวันหนึ่ง ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมาที่บ้าน เธอชื่อว่า “เชลลี่” พ่อของเวด้าจ้างเธอให้มาเเต่งหน้าคน เเต่พอเธอรู้ตัวว่าจะต้องมาเเต่งหน้าให้ศพ ก็ทำเอาเหวอไปซักเเปป
หลังจากนั้น เวด้าเเละเจได้ขี่จักรยานไปหาหมอที่คลินิกด้วยกัน เพราะเวด้าคิดว่าตัวเองป่วยหนักเเละกำลังจะตาย เจนั้นรอเธออยู่ด้านนอก เเต่พอหมอตรวจ หมอก็เเน่ใจว่า เธออาการปกติดี
จากนั้น เวด้าเเละเจก็ขี่จักรยานไปเรื่อยๆจนไปเจออาจารย์บิกซ์เลอร์ที่เป็นคนสอนหนังสือที่โรงเรียน อาจารย์บิกซ์เลอร์บอกว่า เขากำลังจะเปิดสอนการเขียนบทกวีในปิดเทอมนี้ เเต่ค่าเรียนนั้นเเพงหน่อย
จากนั้น ทั้งคู่ก็กลับบ้านไป เวด้านั่งยิ้มอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก เพราะเวด้าเเอบปิ๊งอาจารย์บิกซ์เลอร์ เเละวันนี้ เธอก็ได้ไปเจออาจารบิกซ์เลอร์มา
เเละในช่วงอาหารมื้อค่ำในวันนั้น เชลลี่ก็เริ่มรู้สึกเเปลกประหลาดกับครอบครัวนี้ เพราะในโต๊ะกินข้าว เเต่ละคนเอาเเต่คุยเรื่องงานศพ ส่วนคุณย่าของเวด้าก็เอาเเต่ร้องเพลง
เเละ เวด้าได้นอนลงไปที่พื้น เธอบอกกับเชลลี่ว่า ต่อมลูกหมากของเธอทำงานผิดปกติ เธอต้องเเย่เเน่ๆเลย เเละ เวด้าก็เเกล้งสลบไป
ตัดมาที่เช้าวันรุ่งขึ้น เวด้าก็มานั่งเล่นกับเจที่หน้าบ้าน เวด้าชอบเล่นกับเจ เพราะเจเป็นคนฉลาด เธอชอบอยู่กับคนฉลาดๆเเบบเจ
เวด้าได้ลองไปขอเงินจากพ่อ เพื่อนำไปเรียนการเขียนบทกวีกับอาจารย์บิกซ์เลอร์ เเต่พ่อก็ปฏิเสธโดยทันที
ในวันนั้น เวด้าเผลอทำลูกบาสตกลงไปในห้องใต้ดินที่มีศพนอนอยู่ เธอวิ่งลงไปเพื่อจะไปเก็บ พอเชลลี่เห็นว่าประตูไปห้องใต้ดินเปิดอยู่ ก็เลยปิดเเละล็อกประตูไป เวด้าเห็นศพก็กลัวมาก รีบวิ่งขึ้นไป เเต่ประตูก็ล็อกอยู่ เธอจึงตะโกนขอความช่วยเหลือ
เเต่ไม่มีใครมาเปิดประตูให้ซักที เธอกลัวมาก เธอนั่งลงเเล้วร้องเพลงเสียงดังลั่นเพื่อกลบความกลัว เเละเชลลี่ก็มาช่วยไว้ เชลลี่พยายามเล่าสิ่งนี้ให้พ่อเวด้าฟัง เเต่เขาก็ไม่สนใจ เเละบอกเชลลี่ว่า อย่ามายุ่งเรื่องครอบครัวของเขา
เช้าวันต่อมา เวด้าเเละเจเห็นเชลลี่ขับรถบ้าน ทั้งคู่ตื่นเต้นอยากเข้าไปดูรถบ้าน จึงขอเชลลี่เข้าไปเดินดูหน่อย
พอเข้าไปได้ซักพัก เวด้าก็ได้พบกับเงินก้อนหนึ่งที่วางไว้ในโหลคุกกี้ เธอจึงเเอบหยิบเงินก้อนนั้นมาเเบบเนียนๆ เเละเอาไปจ่ายค่าเรียนบทกวี ทีนี้เวด้าก็ได้เรียนกับอาจารย์ที่เเอบชอบสมใจเเล้ว
พ่อเวด้าได้ขอโทษเชลลี่ที่วันก่อนเขาพูดไม่ดีกับเธอ เเละเล่าให้เชลลี่ฟังว่า หลังจากภรรยาเขาตาย ย่าก็เปนคนดูเเลเวด้ามาตลอด เเต่โรคอัลไซเมอร์ของย่าตอนนี้ก็เเย่ลงขึ้นทุกวัน
เขาเลยคิดว่า อาการเเปลกๆเเต่ละอย่างของเวด้าน่าจะมาจากคุณย่า เเละคิดว่าอีกซักพักเวด้าก็คงกลับมาเป็นปกติ
ดูเหมือนว่าตอนนี้ เชลลี่กับพ่อของเวด้าจะเเอบชอบกันซะเเล้ว ในวันนั้น พ่อของเวด้าได้ชวนเชลลี่ไปเล่นบิงโกที่โบสถ์
เขาสองคนเเค่จะไปเล่นบิงโก เเต่กลับเเต่งตัวซะหล่อสวยกันมาก เวด้าที่เห็นก็คิดว่ามันเเปลกๆ เวด้าได้ชวนเจ ให้ไปตามดูพ่อของเขา
พอเล่นบิงโกกันเสร็จ พ่อของเวด้า เเละ เชลลี่ ก็เดินเข้าไปในรถบ้าน ทั้งคู่คุยกันซักพัก เเละได้จูบกัน เเละพ่อของเวด้าก็เดินออกมา โดยที่เวด้าเเอบจ้องมองอยู่
หลังจากนั้น เวด้าก็เริ่มโมโหในความสัมพันธ์ของพ่อ เเละ เชลลี่ ในวันนั้น พ่อเวด้าเอาเเต่คุยกันกับเชลลี่อย่างสนุกสนาน โดยไม่สนใจเวด้าเลย
วันรุ่งขึ้น เวด้าได้ไปหาหมอเพื่อรับการตรวจร่างกายอีกครั้ง เเต่ผลตรวจก็ปกติดีเช่นเคย ซึ่งจริงๆเเล้ว เวด้าเหมือนจะเป็นโรค”คิดไปเองว่าตัวเองป่วย” เธอเห็นใครป่วย เห็นใครตาย ก็จะชอบรู้สึกเจ็บป่วย เเบบคนๆนั้น
นางพยาบาลถามเจว่า ทำไมเวด้าถึงชอบมาให้หมอตรวจอยู่บ่อยๆ เจก็ตอบว่า “เพราะเวด้าคิดว่าตัวเองกำลังจะตาย เธอกลัวคนตายในบ้านมาก ถ้าเอาชนะมันไม่ได้ ก็ไปเป็นพวกเดียวกับมันซะเลย”
วันต่อมา พ่อได้บอกเวด้าว่า เขากับเชลลี่กำลังจะเเต่งงานกัน ทำให้เวด้าหงุดหงิดมาก
เธอชวนเจไปขี่จักรยานเล่น เเล้วเล่าให้เจฟังว่าพ่อกับเชลลี่กำลังจะเเต่งงานกัน เธอโมโหมาก้ เธอกลัวว่าพ่อจะรักเเละใส่ใจเชลลี่มากกว่า เธอได้ชวนเจหนีออกจากบ้าน
ในวันรุ่งขึ้น เวด้าก็เเอบไปเห็นพ่อกำลังยืนจู๋จี๋กับเชลลี่ ทำให้เธอหงุดหงิดอีกเเล้ว เวด้าเเละเจได้ไปนั่งริมทะเลสาบ ที่ที่พวกเขาชอบไปนั่งเล่นกัน
เวด้าถามเจว่า”ทำไมโตไปต้องเเต่งงานด้วย เเต่ถ้าต้องเเต่งจริงๆ ฉันจะเเต่งกับอาจารย์บิกซ์เลอร์” เจก็ตอบกลับว่า ”ไม่ได้หรอก ไม่งั้นอาจารย์จะให้เธอเกรดสี่ทุกวิชา มันไม่เเฟร์”
นั่งคุยกันไปมา อยู่ๆก็มาคุยกันเรื่องการจูบกันซะงั้น ทั้งคู่อยากรู้ว่าเวลาจูบกันมันจะรู้สึกยังไง ก็เลยลองจูบกัน เมื่อริมฝีปากของทั้งคู่มาชนกัน ทำให้ทั้งคู่เขินกันมากๆ เเละเดินกลับบ้านกันไปแบบเงียบๆ
เจได้ถามเวด้าว่า “เธอจะนึกถึงฉันมั้ย ถ้าไม่ได้เเต่งงานกับอาจารย์บิกซ์เลอร์” เวด้าก็ได้หันมายิ้มเเละบอกว่า “ก็น่าจะได้อยู่”
ในวันรุ่งขึ้น เจก็ได้เดินไปบริเวณที่เขาเเละเวด้าชอบไปเล่นกัน เขาพยายามจะหาเเหวนของเวด้าที่มันหล่นไปตรงรังผึ้ง เจคิดว่ารังผึ้งนั้นมันไม่มีผึ้งเเล้ว ก็เลยไปหาในรังผึ้งดู เเละทันใดนั้น ฝูงผึ้งมากมายจากรังผึ้งก็บินมารุมต่อยเจ
พ่อของเวด้าได้รู้ข่าวที่เจโดนผึ้งต่อย ก็รีบเอาไปบอกเวด้า เวด้าก็ยิ้มเเละบอกว่า เธอบอกเขาเเล้วว่าอย่าไปแหย่รังผึ้ง พรุ่งนี้เธอจะไปดุเขาเอง
เเต่พ่อก็ตอบกลับไปว่า “ไม่ได้หรอก เพราะเจเเพ้ผึ้งมาก ตอนนี้หน่ะ เขาเสียชีวิตไปแล้ว” ทำให้เวด้าเสียใจมาก เธอรีบไปหาหมอ เเละบอกหมอว่า เธอหายใจไม่ออก เธอกำลังจะตาย
เชลลี่ได้บอกให้พ่อไปปลอบเวด้าหน่อย เเต่พ่อเวด้าก็ไม่รู้จะปลอบยังไง เชลลี่ได้บอกพ่อเวด้าว่า “บางทีการทำงานกับคนตาย มันอาจทำให้คุณลืมคนที่ยังอยู่ เราต้องเป็นห่วงคนที่ยังอยู่ โดยเฉพาะ เวด้า ลูกสาวของคุณ”
เวด้าได้วิ่งไปหาอาจารย์ที่เธอรัก เเละเล่าเรื่องทั้งหมด อาจารย์ก็พยายามปลอบใจ เเต่ทันใดนั้นเอง ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมาหาอาจารย์ เมื่อเวด้ารู้ว่าคนๆนั้นคือคู่หมั้นของอาจารย์ เธอก็เสียใจยิ่งกว่าเดิม เเละวิ่งหนีไป
เวด้าเสียใจเเละคิดถึงเจมาก เธอไปนั่งที่ริมทะเลสาบที่ที่เจชอบไปนั่งเล่น เเละนั่งดูรูปของเจ ทำสิ่งต่างๆที่เจชอบทำ อยู่ซักพัก เเละเธอก็กลับบ้านไป
เธอได้สารภาพกับเชลลี่ว่า เคยขโมยเงินของเชลลี่ไปลงคอร์สเรียน เพราะเธออยากเรียนกับอาจารย์บิกซ์เลอร์มาก เชลลี่ก็ให้อภัยเวด้า
เเละพ่อที่เห็นเวด้ากลับมาเเล้ว ก็เข้ามาคุยกับลูกสาว เวด้าได้ถามพ่อว่า เธอคือสาเหตุที่ทำให้เเม่ตายรึป่าว เธอพึ่งฆ่าเจ เเละ ก็ฆ่าเเม่อีก
พ่อก็ตอบว่า “ไม่ใช่เลย มันไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้นเวด้า” เวด้าได้หยิบรูปภาพของเเม่มาให้พ่อดู พ่อก็ตกใจมาก พ่อได้พยายามลืมเรื่องราวทั้งหมดไป เพราะเขาคิดถึงภรรยามาก
พ่อบอกเวด้าว่า “เวลาที่พ่อเห็นดอกไม้ หรือพระอาทิตย์ตกดินสวยๆที่เเม่ชอบ พ่อจะรู้สึกคิดถึงเเม่ทุกครั้ง” เเละเวด้าก็บอกว่า “เวลาที่หนูไปเล่นที่ริมทะเลสาบ หนูก็คิดถึงเจมากเหมือนกัน”
พ่อเวด้า: “ดีเเล้วล่ะ ความทรงจำเป็นสิ่งที่ดี พ่อขอโทษที่ไม่เคยพูดเรื่องเเม่ให้ลูกฟังเลย พ่ออยากให้ลูกมีความสุขกับโลกปัจจุบัน เเละจะได้ไม่โตมาเป็นไอเเก่ขี้บ่นเเบบพ่อ”
เวด้า: “เป็นไอเเก่ขี้บ่นก็ไม่เลวนะ”
ในวันรุ่งขึ้น ในคาบเรียนการเขียนบทกวีของอาจารย์บิกซ์เลอร์ เวด้าได้อ่านบทความของเธอที่กล่าวถึงเจให้ทุกคนฟัง “ถึงเเม้ว่าความตายจะพรากเขาไป เเต่เขาจะยังอยู่ในใจเสมอ”
เรื่องราวต่างๆนี้ก็ได้ให้บทเรียนกับทั้งพ่อเวด้า เเละ ตัวเวด้า พ่อของเวด้าเข้าใจเเล้วว่า เขาควรจะใส่ใจสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตเขาให้มากๆ ซึ่งก็คือลูกสาวของเขา
เเละการตายของเจ ทำให้เวด้าเข้าใจถึงวงจรชีวิตที่มีทั้งสุขเเละทุกข์ สิ่งที่เราคิดว่าจะอยู่กับเราตลอดไป มันอาจจะจากเราไปตอนไหนก็ได้
เเละหลังจากนั้น เวด้าก็ไม่มีอาการเเปลกๆอีกเลย โรคประจำตัวต่างๆที่เธอชอบคิดว่าตัวเองเป็น ก็ไม่มีอีกเเล้ว เธอเริ่มต้นใช้ชีวิตใหม่ มีความสุขกับชีวิตปัจจุบันมากขึ้น
❤️🥺❤️
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
