ทุ ก เ ว ล า
กับคำสัญญาของฉันกับแม่
.. 🍃 .. .. 🍃 ..
วันนี้วันแม่...
ถ้าพูดถึงแม่ มักนึกถึงผู้หญิงเคียงข้างโต๊ะเกือบทุกเวลา ทุกช่วงของห้วงความรู้สึก
ปั่นจักรยานเกี่ยวรั้วลวดหนามล้ม แม่เป็นคนวิ่งมาเอาจักรยานออกจากตัวให้ แล้วพยุงให้ลุกขึ้น
วิ่งเล่นหกล้ม หน้าไถกับถนนลูกรัง หน้าข้างซ้ายถลอกทั้งแถบ เดินปิดหน้ามาหาแม่ แม่บ่นไปทำแผลไป ดูแลจนไม่เหลือรอยแผลเป็น
เล่นสเก็ตบอร์ดชนเฉี่ยวกับรถมอเตอร์ไซด์ที่แล่นมาแบบช้าๆ ได้ยินเสียงแม่ตะโกนมาแต่ไกล
ขี่มอเตอร์ไซค์ออกถนนวันแรก ไปเกี่ยวรถคนอื่นจนล้ม เป็นแผลทั้งขาทั้งแขน แม่รู้... เงียบไปทั้งวัน
สอบตก ต้องไปซ่อม อาจารย์ไม่ให้ซ่อม แม่ไปเอาเรื่องอาจารย์ถึงโรงเรียน
เรียนมหาวิทยาลัย กลัวสอบตก แม่บอก สอบตกก็ซ่อม กลัวอะไร
ขี้เกียจเรียน อยากโดดเรียน แม่ให้โดดเรียนกลับบ้าน
ป่วยมากจนต้องอยู่โรงบาล ลืมตามาเมื่อไหร่ เห็นแม่เฝ้าดูแลทั้งวันทั้งคืน
ถูกใส่ร้ายป้ายสี แม่คือคนที่ยืนหนึ่งเคียงข้างตลอด
ช่วงที่รุ่งที่สุดของการทำงาน แม่คือหนึ่งคนที่ยิ้มยินดีด้วยอย่างแท้จริง
ร้องไห้จะเป็นจะตาย แม่คือคนแรกที่เข้ามากอดแล้วลูบหัว
ช่วงที่ตกต่ำที่สุดของการทำงาน จมดิ่ง ลงเหว คนที่ยื่นมือฉุดขึ้นมาจากเหวคือแม่
ช่วงที่หันหลังให้กับทุกคน ทุกสิ่ง ทุกอย่าง และตั้งใจละทุกอย่างทิ้ง แม่คือคนเข้ามากอด และทวงสัญญาของพวกเรา
"อย่าลืมที่เราสัญญากัน"
ทุกเวลา... มีแต่แม่จริงๆ ค่ะ😆😆
.. 🍃 .. 🍃 ..
สวัสดีวันแม่ค่ะ 💕 มีความสุขทุกคนนะค้าาาา 🙇❤️
ปล. ทุกเวลา... ของโต๊ะกับแม่ ขอส่งกำลังใจให้แพทย์ พยาบาล นักวิจัย บุคลากร ผู้ป่วย และผู้ผจญโควิดทุกคนด้วยนะคะ 🙇💓