แล้วก็บ้านเมืองเค้าถ้าเด็กสนใจอะไรมากๆเค้าก็จะสนับสนุนค่ะ เด็กบางคนหมกมุ่นกับเรื่องที่ตัวเองชอบทั้งชีวิตกว่าจะประสบความสำเร็จ มีพ่อแม่ให้กำลังใจพูดอะไรสักอย่างให้ลูกกลับไปไฟท์ต่อ บ้างก็มีเพื่อนที่คลั้งไคล้เหมือนกันหัวรั้นเหมือนกันอย่างสตีฟจ็อบ คนบางคนเรียนในโรงเรียนไม่เก่งแต่ดันสร้างประวัติศาสต์ให้โลกอย่าง โทมัส เอดิสัน ส่วนมากคนที่เค้าประสบความสำเร็จได้คือเค้ารู้ว่าเค้าชอบอะไรแล้วทุ่มเทให้กับมันทั้งชีวิตค่ะ ข้อดีคือเค้าเกิดมาในสิ่งที่แวดล้อมที่สร้างเสริมชีวิตเค้า ต่างกับไทยที่กว่าจะรู้ตัวว่าไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองชอบก็อยู่มหาลัยปี2 แล้ว บางคนต้องเสียเวลาปรับทัศนคติตัวเองอีกตั้ง 3,4 ปีและกว่าจะรู้ว่าเราสร้างอนาคตได้ด้วยตัวเองก็ปาไป 25 ปีแล้ว เหลืออีก 5 ปีก็ 30 และต้องหัดรู้จักการมองหาโอกาสด้วย และก็เลือกคบคนให้ถูกด้วยค่ะประเทศไทยเราจะหาเพื่อนที่เชื่อในนำ้มือของตัวเองยาก ยังวิจารณ์ชีวิตคนอื่นอยู่เลยแม้ชีวิตตัวเองยังเอาไม่รอด หาคนที่มีไอเดียสร้างสรรค์และกล้าลุยก็ยากค่ะ เอาอะไรมากทุกวันนี้เติบโตมากับสังคมที่กราบไหว้ต้นไม้บูชานั่นนี่ เปิดข่าวมาก็ไม่มีข่าวสร้างสรรค์เลย มีแต่ข่าวยาเสพติด ข่าวฆ่าตกรรม ข่าวความเชื่อร่างทรง คนไทยเสพอะไรกัน? ไม่แปลกเลยค่ะที่บ้านเมืองจะไม่ได้ก้าวหน้าเพราะสิ่งที่คนไทยเสพมันไม่มีอะไรก้าวหน้าค่ะ แต่คนที่ประสบความสำเร็จในไทยเค้าก็ไม่มายุ่งวุ่นวายชีวิตใครแล้วค่ะ เค้าก็ทำหน้าที่ของเค้าไป ทำเงินไปเงียบๆ เพราะไม่ว่าจะออกมาแนะนำอะไรก็จะได้ยินเพียงแค่ "ก็ชีวิตคุณโชคดี" "ทำไมอยากเป็นไลฟ์โค้ชหรอ?" ดังนั้นอยู่เงียบๆทำเงินให้ตัวเองไปมีความสุขกว่าค่ะ 55555555