Blockdit Logo (Mobile)
The Brain Club
•
14 ส.ค. 2021 เวลา 11:40 • ประวัติศาสตร์
#46 The Brain Club : History ช้างเพชฌฆาต
" การประหารชีวิต " คือโทษสูงสุดสำหรับผู้กระทำผิดร้ายแรง หากมองย้อนกลับไปในบันทึกประวัติศาสตร์โลก เรามักจะพบวิธีการประหารสุดเหี้ยมโหดมากมาย
แต่ละอันล้วนโหดร้ายเกินกว่าที่พวกเราจะเข้าใจได้ โดยหนึ่งในรูปแบบที่น่ากลัวที่สุดคือการยืมมือสัตว์ป่ามาเป็นผู้ตัดสินฎีกาแทนมนุษย์
ในบทความนี้มีเรื่องราวความเลือดสาด จึงขอเตือนถึงความรุนแรงภายในเนื้อหา โปรดใช้วิจารณญาณ มองว่าเรื่องนี้คือสัจธรรมจากหน้าประวัติศาสตร์ที่ตายไปนานแล้ว
ตั้งแต่ยุคกลางเรื่อยมาจนถึงปลายศตวรรษที่ 19 มีการนำช้างมารับบทเป็นเพชฌฆาตที่รู้จักกันในชื่อ " กุนกาเรา (Gunga Rao) "
มันคือการประหารชีวิตนักโทษกลางที่สาธารณะโดยใช้ช้าง ซึ่งได้รับกระแสนิยมเป็นอย่างมากในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
โดยดินแดนที่ขึ้นชื่อเรื่องความโหดคือ " อินเดีย " แดนภารตะเจ้าเดิมที่มีบันทึกการนำช้างมาสังหารนักโทษมากที่สุด
วิธีการประหารจะจับนักโทษมัดให้อยู่ในท่าแน่นิ่ง ไร้ทางสู้ ไร้ทางหนี ให้นอนรอความตายท่ามกลางสายตาชาวบ้านนับร้อยที่มามุงดูอย่างใกล้ชิด
ช้างจะทำการบดขยี้นักโทษจนตาย โดยการใช้เท้าขนาดใหญ่เหยียบกดบริเวณลำตัว ศีรษะ และหน้าท้อง ไม่มีทางที่มนุษย์จะรับน้ำหนักไหว
นักโทษที่โดนช้างประหารนั้นมีหลายข้อหา ไล่ตั้งแต่ทหารฝ่ายศัตรูที่แพ้สงคราม อาชญากร ผู้หลบเลี่ยงภาษี โจรขโมยของ และอื่นๆ
หลักฐานที่น่าเชื่อถือมากเป็นอันดับต้นๆ คือบันทึกของชาวต่างชาติที่ได้ย่างเท้าเข้าไปสำรวจดินแดนภารตะ
เขามีนามว่า " หลุยส์ รูสเซเลต์ (Louis Rousselet) " นักเขียนชาวฝรั่งเศสที่เคยเห็นการประหารชีวิตโดยช้างเพชฌฆาตเต็มสองตา
เขาบรรยายในงานเขียนไว้ว่า นักโทษจะต้องพบกับความเจ็บปวดที่น่าสยดสยองในแบบที่ไม่มีใครคาดถึง
พวกเขาจะโดนบังคับให้แนบศีรษะบนแท่นที่ออกแบบมาเพื่อรองรับน้ำหนักมหาศาลของช้างที่กำลังจะตัดลมหายใจสุดท้ายของพวกเขาให้ดับลง
เรื่องราวของกุนกาเรานั้นมีการบันทึกลงในหน้าประวัติศาสตร์เสมอมา อีกหนึ่งบันทึกที่น่าสนใจเป็นของ " อิล บาตตูตา (Ibn Battuta) " นักวิชาการ
ชาวโมร็อกโกคืออีกหนึ่งคนที่เคยเห็นเหตุการณ์ของจริง เขามักกล่าวถึงจักรพรรดิพระองค์หนึ่งที่ชื่นชอบการกุนกาเราเป็นอย่างมาก
" การกระทืบบริเวณลำตัวโดยตรงเป็นวิธีประหารโดยทั่วไปที่แพร่หลาย แต่ที่น่ากลัวคือมันยังมีวิธีการทรมานนักโทษก่อนสังหารด้วย
นั้นคือการฝึกฝนช้างบางตัวเป็นพิเศษให้มันทำการฟันนักโทษให้บาดเจ็บก่อน โดยการใช้ใบมีดที่ติดเสริมบริเวณงา "
นอกจากอินเดีย ในประเทศเพื่อนบ้านใกล้เคียงอย่างศรีลังกาก็มีวัฒนธรรมการสังหารรูปแบบนี้เช่นกัน มีตำนานกล่าวขานถึงการที่ช้างเพชฌฆาตใช้งาอันแหลมคมของทิ่มแทงนักโทษจนตาย
คราวนี้กลับมาใกล้ตัวเราสักหน่อย เพราะในประเทศไทยเองก็เคยมีเรื่องราวที่พูดถึงช้างเพชฌฆาตเช่นกัน ชะตากรรมของนักโทษจะลงเอยด้วยการถูกจับโยนเหวี่ยงทิ้งไปมาเหมือนกับลูกบอล หลังจากต้องทนพิษบาดแผลได้ไม่นานก็จะถูกช้างเหยียบย่ำจนตาย
ส่วนเวียดนามเองก็มีการมัดนักโทษไว้กับต้นเสาอย่างแน่นหนา ก่อนจะปล่อยให้ช้างเดินมาบดขยี้ในภายหลัง
คำถามที่น่าสนใจคือ เพราะเหตุใดจึงเลือกช้างมารับบทเพชฌฆาต ?
เหตุผลหลายคนอาจจะพอเดาได้ นั้นเป็นเพราะผู้คนในภูมิภาคเรามีวิถีชีวิตที่ใกล้ชิดกับช้าง เพราะช้างเป็นสัตว์ที่ตัวใหญ่แข็งแรง มีไหวพริบฉลาดเฉลียว สามารถฝึกสอนให้เชื่องสำหรับใช้ต่อสู้ในสงคราม
กุนกาเราคือเรื่องโหดเหี้ยม ทำให้หลายคนมีมุมมองว่ามันคือส่วนหนึ่งของการแสดงอำนาจในการครอบครองราชอาณาจักรขององค์จักรพรรดิ ที่สามารถกำหนดชีวิต และความตายได้เพียงแค่ปลายนิ้วโดยการควบคุมสัตว์บกที่ใหญที่สุดในโลก
กุนกาเราสิ้นสุดลงในยุคล่าอาณานิคม เมื่อจักรวรรดิอังกฤษอันเกรียงไกรได้บุกมาเยือนดินแดนในภูมิภาคแถบนี้
ในปัจจุบัน ช้างก็ยังคงถูกฝึกเพื่อความบันเทิงที่หลากหลาย ส่วนใหญ่เป็นแหล่งท่องเที่ยวในละครสัตว์สมัยใหม่ทั่วโลก
หรือถ้าหากตามเขตชนบทอันห่างไกลที่เต็มไปด้วยความเขียวชอุ่มของสวนไร่ ก็คงพบเจอปัญหาช้างป่าออกมาเดินโลดแล่นไปมาให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง
ส่วนตัวผู้เขียนมีบ้านสวนในต่างจังหวัด เคยเจอช้างตัวเป็นๆ เดินมาเยี่ยมหน้าบ้าน จึงเข้าใจความอันตรายในสัญชาติญาณดิบของสัตว์ป่า ที่ต่างจากภาพจำที่เราเคยเห็นในหนัง
สุดท้ายนี้ทางผู้เขียนมองว่าวัฒนธรรมมีรากเง้ามาจากวิถีชีวิต เนื่องจากประเทศในภูมิภาคเรามีช้างเป็นสัตว์ประจำถิ่น การสู้รบในสมรภูมิสุดเดือดก็ล้วนมีช้างเป็นหนึ่งในขุนพลสำคัญแทบทั้งสิ้น
ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ฝรั่งจากยุโรปมาเห็นจะรู้สึกประหลาดใจ และรู้สึกหวาดกลัวว่าทำไมผู้คนในแถบนี้ถึงใช้งานช้างโหดร้ายแบบนี้
แต่ถ้าลองกลับกัน หากยุโรปมีช้างแพร่หลายเหมือนบ้านเรา พวกเขาก็ต้องนำช้างมาใช้ประโยชน์ในยามสงคราม บางทีอาจถึงขั้นใช้ช้างมาปลิดชีพศัตรูเหมือนบ้านเราเลยก็เป็นได้
เนื้อหา
📌 เรียบเรียงโดย : สโมสรสมอง
** กรุณาแชร์ต่อ ห้ามคัดลอกบทความไปเผยแพร่ซ้ำ
📗อ่านบน Facebook : เพจสโมสรสมอง

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา