ขนมปังของพรุ่งนี้ แกงกะหรี่เมื่อวาน หนังสือความทรงจำของความผูกพันและการสูญเสีย
เพราะการจากลามักจะหลงเหลือความทรงจำไว้ให้คนข้างหลังเสมอ นิยายเรื่องนี้ไม่ได้กล่าวถึงการทำอาหารหรือรสชาติของอาหารแต่อย่างใด หากแต่เป็นเรื่องราวของคนกลุ่มหนึ่งที่มีความสัมพันธ์กันแบบยุ่งเหยิงและถูกผูกมัดไว้ด้วยความรงจำที่หลากหลายผ่านการสูญเสียคนรัก ผลงานการเขียนของ ‘คิซาระ อิซึมิ’ นำเสนอห้วงเวลาของการจากไปของชายที่ชื่อว่า ‘คาซึกิ’ ที่จากไปด้วยโรคร้ายก่อนวัยอันควร แต่เขาทิ้งความทรงจำที่ยากจะลืมให้กับคนที่อยู่ข้างหลังเขาให้คอยหวนนึกถึง
‘เท็ตสึโกะ’ ภรรยาของคาซึกิ ผู้ที่มีห้วงความความทรงจำของคาซึกิเยอะอยู่พอควร การสูญเสียโดยไม่ทันเตรียมใจนี้ทำให้เธอเสียสูญและมักจะนึกย้อนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาที่ทั้งสองได้ทำร่วมกันเสมอ และตัวเธอเองก็ไม่คนมาตามจีบเธออีกด้วยและเธอยังคงต้องประคับประคองบ้านของสามี เพราะมี ‘ป๊า’ อยู่ ป๊าคือคุณพ่อของคาซึกิ และคือสมาชิกครอบครัวของคาซึกิเพียงคนเดียวที่หลงเหลืออยู่ ป๊าเป็นนักข่าวพยากรณ์อากาศแต่ก็ไม่สามารถจัดการพายุในใจของตัวเองได้เช่นกัน และตัวของเท็ตสึโกะเองยังไม่สามารถขจัดความเดียวดายและความคิดถึงออกไปได้ เรียกง่ายๆว่า เธอยังไม่มูฟออนจากการจากลาครั้งนี้
ภายในเรื่องยังมีตัวละครอีกมากมายที่ได้ผ่านมาและผ่านไปทั้งในห้วงปัจจุบันและห้วงอดีตความทรงจำของทุกคน การมูฟออนนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย โดยเฉพาะการสูญเสียคนที่รักมากๆไป สิ่งดีๆของนิยายเรื่องนี้คือ การแตกสลาย การรักษา การประกบ และการเดินไปข้างหน้า เรื่องราวดำเนินไปอย่างช้าๆ เปรียบเสมือนดอกไม้ที่จะผลิบานเมื่อสดใสและจะร่วงไปเมื่อถึงเวลาและจะกลับมาสดใสอีกครั้ง เปรียบเสมือชีวิตของมนุษย์ที่ก็มีวันร่วงโรย มีวันหดหู่ มีวันแจ่มใส การดูแลรักษาซึ่งกันและกันเท่านั้นที่จะรักษาความยืนยงของต้นไม้ไว้ได้ หากเราช่วยกันเยียวยาต้นไม้ก็ยังคงหยั่งรากได้ต่อไป เพื่อรอวันผลิบานอีกครั้ง
เช้าตรู่ตอนฟ้าสาง บนถนนลาดยางมีพระภิกษุเดินเรียงกันเป็นแถว ต่างก็สวมจีวรผืนเดียวและเดินเท้าเปล่า เป็นภาพที่มองเห็นจากในรถแท็กซี่ ขณะกำลังมุ่งหน้าไปสนามบิน ตอนที่ไปเที่ยงจังหวัดภูเก็ต ในภาพนั้นขณะที่พระภิกษุต่างพึมพำท่องบทสวดมนต์กันอย่างตั้งอกตั้งใจพลางก้าวเดินไปข้างหน้า คาซึกิได้พึมพำออกมาว่า “อ๊ะ อย่างนี้นี่เอง...”
“ทุกคนต่างก็เดินหน้าไปหาดวงตะวันที่กำลังขึ้น”
สองปีให้หลัง คาซึกิอยู่ในห้องคนไข้บอกว่า “การมีชีวิตอยู่ ก็คือการมุ่งเดินหน้าไปหาดวงตะวันที่กำลังขึ้นสินะ”
คุณพอจะเข้าใจความหมายเหล่านี้ไหม เพราะคนเรามีเป้าหมายในชีวิตไม่เหมือนกันแต่สิ่งที่ทุกคนทำคือการก้าวไปข้างหน้า เพราะคงไม่มีใครหันหลังกลับไปแก้ไขอดีตได้อีก
ในเรื่องนี้ยังมีเรื่องราวในค้นหาอีกมากมาย เป็นหนังสือที่บุ๋งอ่านและอบอุ่นหัวใจและอยากแบ่งปันทุกคนให้ได้อ่านเช่นกัน
picture cr. Readery
อย่าลืมกดไลค์ กดแชร์เป็นกำลังใจให้บุ๋งด้วยนะ
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
