**ยาวมาก** ถ้าขี้เกียจ อ่านแค่ 2 บล็อกท้ายพอค่ะ
รีบมั้ยคะ ?
เรามองว่านี่คือจุดเริ่มต้นของบางอย่าง . . .
ม็อบที่ไม่มีแกนนำ ไม่มียุทธวิธี ไม่มีเงินประกันตัวด้วย
เราอายุ 29 ปี เราเคยดีใจกับรัฐประหาร 49
เพื่อพบว่าเมื่อโตขึ้น ความดีใจนั้น คือ เรื่องอัปยศของชีวิต
เราตั้งคำถาม ค้นหา อ่าน พูดคุย เถียง วิเคราะห์ ฟัง และอ่านข้อมูลทุกชิ้น ยิ่งเป็น 'ข้อมูลต้องห้าม' ยิ่งต้องหามาอ่าน นอกจากความซับซ้อนของการเมือง เราพบว่า 'ชนชั้นกลางไปจนถึงชนชั้นล่าง' เรียนให้สูงทำงานจนตายไปหลายชั่วอายุคน ก็ไม่มีวันรวย
เราไปชุมนุมต้านนิรโทษกรรมครั้งเดียว เพื่อได้รับรู้ว่า ม็อบที่ออกมาในวันแรกๆ คือ ม็อบเสื้อเหลืองเดิม และเป้าหมายไม่จบแค่การยุบสภา มันน่าเจ็บใจ ที่การเอาตัวเองไปคลุกในม็อบ และรับรู้ว่า คนที่มามีเจตนาอื่นตั้งแต่ต้น แต่ทำอะไรไม่ได้ แต่ก็ดีใจที่เรามีเป้าหมายของตัวเอง คือ ยุบสภารับผิดชอบ แล้วเลือกตั้งใหม่
ใช่ ! เป้าหมายแอบแฝงนั้น ยิ่งนาน ยิ่งชัด มันไม่ใช่แค่ไล่ยิ่งลักษณ์ มันคือ การล้มเลือกตั้ง สร้างทางตัน และเรียกทหารออกมา เพื่อขีดเขียนกติกาอย่างไรก็ได้ที่ให้ฝ่าย "อนุรักษ์นิยม" ชนะ
แบบสอบถามว่อนในกลุ่มข้าราชการมากมาย ในทำนองที่ว่า คสช. จะมีพรรคการเมืองแล้วลงเลือกตั้ง นายกคนนอก ถ้าเป็นคนดี ก็มีความชอบธรรม สิ่งนี้ว่อนอยู่หลายเดือน ก่อนเกิดพลังประชารัฐ ... และการเลือกตั้งที่โสโครกที่สุดเท่าที่เกิดมาจะเจอได้
กาลเวลาผ่าน "อำนาจรัฐ" ปิดกั้นสิ่งต่างๆ ไม่ได้อีกแล้ว propaganda แบบเดิมใช้ไม่ได้ ทำแบบใหม่ เด็กก็ยังรู้ทัน เด็กพวกนี้โตมากับเทคโนโลยี และ parody เก่ง
เรามีช่วงชีวิตที่คนเรียกร้องการแก้ไข 112 โดนบุกต่อยในรั้วมหาลัย นักศึกษาคนหนึ่งออกแคมเปญจ์อะไรก็มีแต่คนมาด่า และเมื่อเราทำรายงานหน้าชั้นในประเด็นๆหนึ่ง ผู้สัมภาษณ์มีทั้งกล้าพูดและไม่กล้า
มาถึงตอนนี้เวลาผ่านไปเท่ากับการครอบงำของกลุ่มอำนาจที่รัฐบาบปัจจุบันทำตัวเป็นเครื่องเซ่นบูชา ข้อเรียกร้องพวกนั้นถูกพูดถึง ทุกคนเริ่มเห็นด้วย เด็กๆ เริ่มเรียกร้อง และ parody การมีอยู่ของสิ่งบิดเบี้ยวในสังคม มีหลายคนเข้าไปขอโทษนักศึกษาผู้ลี้ภัยที่ฝรั่งเศส
สิ่งที่ทำเมื่อหลายปีก่อน ทั้งโปสเตอร์ parody การสาดสีเทเลือด ที่ตอนนั้นดูรุนแรงมากเหมือนโลกแตก ตอนนี้มองกลับไปมันก็แค่เส้นสันติวิธีระดับล่าง การชุมนุมของม็อบในวันนี้ ไม่มีผู้นำเป็นชิ้นเป็นอัน ม็อบพวกนี้ก็แค่คนที่เลือกใช้การต่อสู้สันติวิธีในระดับสูงขึ้น ก็แค่พวกที่ออกมาบอกว่า เราไม่อดทนกันระบบแบบนี้ต่อไป เพราะท้ายสุดแล้ว การอดทนต่อไป ชนชั้นกลางจนถึงระดับล่าง นอกจากไม่มีวันยกคุณภาพชีวิตได้ พวกนี้ก็จะหมดไป เพราะหายจนหรอ เปล่า เพราะตายไปหมดไงล่ะ
เราร่ายมายาว แค่จะบอกว่า นี่มันแค่ปีเดียวเองนะ คุณก็เริ่มพากันเบื่อ กับเรื่องนี้เพดานความอดทนคุณต่ำมากๆ แต่กับระบบที่มันกดพวกคุณอยู่มามากกว่า 60 ปี ทำไมคุณอดทนกันได้เป็นรุ่นต่อรุ่น คนที่มีอำนาจบริหารและมองโลกล้าหลังพวกนี้ เขาโตมาในยุคไหน คุณลองไปเปิดวิกิพีเดีย แล้วเทียบรัฐบาลตอนนั้นสิ แล้วคุณจะรู้ว่า พวกเขาคือมรดกของอะไร และสืบทอดความคิดแบบไหนมา
รีบมั้ยคะ...
เรายังมีเด็กๆ และคนวัยหนุ่มสาวอีกมากที่ไม่ได้มาร่วมม็อบ แต่นั่นไม่ได้แปลว่าเขากำลังอดทน บางคนเลือกที่จะเลิกอดทนแล้วไปอยู่ประเทศอื่นที่มีทรัพยากรคอย support มากกว่า สวัสดิการดีกว่าในราคาที่ต้องจ่ายไม่ต่างกัน บางคนเลืออกที่จะเผยแพร่แนวคิด และบางคนเลือกออกมาม็อบเพื่อส่งเสียง
อายุเท่าไหร่แล้วคะ ? รีบมั้ย?
อย่ารีบเลยค่ะ
เพราะเราอาจจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิต เพื่อคอยดูว่าจุดจบจะเป็นแบบไหน ...
มันไม่ใช่การต่อสู้วนลูปอีกแล้ว การต่อสู้ของคนพวกนี้มันได้ฝังบางสิ่งไว้ในใจของคนหลายคนแล้ว ยิ่งอำนาจบางอย่างและเครื่องเซ่นของอำนาจนั้นทำตัวใหญ่กว่าประชาชนมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งฝังบางสิ่งลงไปในใจคนมากเท่านั้น
อย่ารีบถามหาจุดจบเลยค่ะ
ถามตัวเองดีกว่าว่า
คุณทนกับระบบแบบนี้กันไปได้ยังไง
ใช้เวลาทั้งชีวิตของเรา เพื่อดูฟันเฟืองเวลาที่หมุนเถอะค่ะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
