ตอนทำธุรกิจเต็นท์ให้เช่าเริ่มเมื่อประมาณ 15 ปีครับ ปกติก็ชอบสวดมนต์ไหว้พระมาตลอด แต่ไม่ค่อยมีเวลาได้ศึกษาธรรม(ปริยัติ)เลย มารู้ตอนหลังสิ่งที่เราปฏิบัติอยู่ทุกวันคือธรรมทั้งนั้น มีงานศพที่เรานำลูกน้องไปทำงานเอาศพใส่โลงและพิธีกรรมอื่น เห็นแล้วสังเวชใจมาก เด็ก คนหนุ่มสาว แก่ เฒ่า คนรวย คนจน สวย หล่อ ขี้เหร่ ตายทั้งนั้น เหม็นด้วย เวลาเผาก็ไม่ได้แยกเมรุเผา เหนื่อยจนชอค เพราะความโลภรับงานไว้เยอะ โดนหามส่งรพ. จนเกิดมีสติว่าเราทำเพื่ออะไร สนองกิเลสตัณหา แค่นั้นหรือ หรือว่าเพื่อมาทำความดี แล้วรู้วันตายไหม ไม่รู้ ชีวิตมันอยู่แค่ปลายจมูก หายใจเข้าแล้วไม่หายใจออกก็ตาย หายใจออกแล้วไม่หายใจเข้าก็ตาย ตอนนี้ผมพยามทำความดีในปัจจุบัน อยู่กับปัจจุบัน เชื่อว่าหากทำปัจจุบันให้ดีที่สุดแล้วไม่จำเป็นต้องกังวลถึงอนาคต กรรม(การกระทำ: ดีหรือชั่ว)คือตัวกำหนด จะตายสาเหตุไหน เมื่อไร ที่ไหน ช่างมัน