“สนธิสัญญาแวร์ซาย (Treaty of Versailles)”
“สนธิสัญญาแวร์ซาย (Treaty of Versailles)” ซึ่งได้ลงนามที่พระราชวังแวร์ซาย ประเทศฝรั่งเศส ในเดือนมิถุนายน ค.ศ.1919 (พ.ศ.2462) เมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 1 เป็นความตกลงระหว่างฝ่ายสัมพันธมิตร ซึ่งชนะสงคราม กับเยอรมนี ซึ่งเป็นฝ่ายแพ้
สนธิสัญญาฉบับนี้ได้ระบุว่าเยอรมนีเป็นผู้รับผิดชอบในการเกิดขึ้นของสงครามโลกครั้งที่ 1
เยอรมนีต้องจ่ายค่าปฏิกรณ์สงคราม ต้องสูญเสียดินแดนบางส่วน และมีการจำกัดทางการทหารอีกด้วย ซึ่งทำให้เห็นว่า สนธิสัญญาแวร์ซาย ได้ทำให้เยอรมนีอยู่ในฐานะย่ำแย่
ภายหลังจากการลงนาม เยอรมนีก็ประสบปัญหาทั้งทางด้านเศรษฐกิจและสังคม และจุดประกายให้ในเวลาต่อมา “อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ (Adolf Hitler)” และพรรคนาซี (Nazi) เรืองอำนาจ และเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ในอีก 20 ปีต่อมา
เมื่อพูดถึงความเป็นมาของสนธิสัญญาแวร์ซาย ก็ต้องย้อนไปตั้งแต่ปีค.ศ.1918 (พ.ศ.2461)
“วูดโรว วิลสัน (Woodrow Wilson)” ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกาในเวลานั้น ได้กล่าวสุนทรพจน์ต่อสภา ในเดือนมกราคม ค.ศ.1918 (พ.ศ.2461) โดยแสดงวิสัยทัศน์ ชี้ให้เห็นว่าเขาวางแผนไว้ยังไงหลังสงครามจบลง
“หลักการ 14 ข้อ (14 Points)” ของวิลสัน ได้เน้นย้ำถึงความสำคัญของการอยู่ร่วมกัน ท่ามกลางความแตกต่างทางชาติพันธุ์ของชาติต่างๆ ในยุโรป
วูดโรว วิลสัน (Woodrow Wilson)
วิลสันได้เสนอให้มีการจัดตั้งความร่วมมือระหว่างชาติต่างๆ ที่จะทำหน้าที่ไกล่เกลี่ยเมื่อเกิดความขัดแย้งระหว่างประเทศ รวมทั้งให้ความร่วมมือแก่ชาติต่างๆ โดยมีจุดประสงค์เพื่อป้องกันการเกิดสงครามใหญ่เช่นนี้อีกในอนาคต
ต่อมา ความร่วมมือนี้ได้กลายเป็นที่รู้จักในนามของ “องค์การสันนิบาตชาติ (League of Nations)”
สำหรับหลักการทั้ง 14 ข้อ ได้แก่
1.การทูตต้องกระทำอย่างเปิดเผย ไม่มีความลับ
2.ทุกชาติควรมีสิทธิที่จะสำรวจท้องทะเลได้ตามต้องการ
3.ทุกชาติควรมีการค้าเสรี ทำให้กำแพงเศรษฐกิจระหว่างชาติต่างๆ หมดไป
4.ทุกชาติควรจะต้องลดอาวุธ เพื่อความปลอดภัยของสาธารณชน
5.ชาติอาณานิคม ควรได้รับการปกครองอย่างยุติธรรม
6.ฟื้นฟูดินแดนและอิสรภาพของรัสเซีย
7.เบลเยี่ยมควรได้รับอิสรภาพ
8.แคว้นอาลซัส-ลอแรน ควรกลับคืนสู่ฝรั่งเศส และฝรั่งเศสควรได้รับเสรีภาพอย่างสมบูรณ์
9.ควรมีการแบ่งเขตชายแดนอิตาลีให้ชัดเจน
10.ผู้คนที่อาศัยอยู่ในจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี ควรมีสิทธิในการกำหนดอนาคตของตนเอง
11.รัฐบอลข่านควรได้สิทธิในการกำหนดอนาคตของตนเอง รวมทั้งเสรีภาพ
12.ชาวเติร์กและผู้ที่อยู่ใต้การปกครองของตุรกี ควรได้สิทธิในการกำหนดอนาคตของตนเอง
13.โปแลนด์ควรจะเป็นเอกราช
14.ต้องมีการจัดตั้งความร่วมมือระหว่างประเทศ เพื่อไกล่เกลี่ยเวลาเกิดข้อพิพาทระหว่างประเทศ
เมื่อผู้นำเยอรมนีได้ลงนามในสัญญาสงบศึกเมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน ค.ศ.1918 (พ.ศ.2461) ทำให้สงครามโลกครั้งที่ 1 จบลง ผู้นำเยอรมนีก็เชื่อว่าหลักการ 14 ข้อของวิลสัน จะเป็นรากฐานของสนธิสัญญาสันติภาพในอนาคต
แต่พวกเขาคิดผิด
ต่อมา ได้มีการจัดการประชุมสันติภาพปารีส (Paris Peace Conference) ในวันที่ 18 มกราคม ค.ศ.1919 (พ.ศ.2462) ซึ่งตรงกับวันที่ “จักรพรรดิวิลเฮ็ล์มที่ 1 แห่งเยอรมนี (Wilhelm I, German Emperor)” ขึ้นครองบัลลังก์ ภายหลังจากที่สงครามฝรั่งเศส-ปรัสเซีย (Franco-Prussian War) จบลงในปีค.ศ.1871 (พ.ศ.2414)
ชัยชนะของปรัสเซียในครั้งนี้ ทำให้เยอรมนีกลายเป็นปึกแผ่น และทำให้เยอรมนียึดแคว้นอาลซัส-ลอแรน จากฝรั่งเศส
ในปีค.ศ.1919 (พ.ศ.2462) นี้เอง ฝรั่งเศสยังคงไม่ลืมความพ่ายแพ้ในครั้งนั้น และตั้งใจจะแก้แค้นในรูปแบบของสนธิสัญญาสันติภาพ
สำหรับสี่ผู้นำจากชาติที่ชนะสงคราม นั่นคือ “วูดโรว วิลสัน (Woodrow Wilson)” จากสหรัฐอเมริกา “เดวิด ลอยด์ จอร์จ (David Lloyd George)” จากสหราชอาณาจักร “ฌอร์ฌ เกลม็องโซ (Georges Clemenceau)” แห่งฝรั่งเศส และ “วิตตอริโอ ออร์ลันโด (Vittorio Orlando)” แห่งอิตาลี คือสี่ผู้นำที่มีอำนาจที่สุดในการเจรจาสันติภาพที่ปารีส
สำหรับเยอรมนีและจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี รวมทั้งบัลแกเรียและตุรกี ซึ่งแพ้ในสงคราม ไม่ได้ส่งตัวแทนมาในการประชุมนี้ รวมทั้งรัสเซียเองก็ไม่ได้ส่งตัวแทนมาเช่นกัน
สี่ผู้นำในชาติที่ชนะสงครามนี้ ต่างก็แข่งขันกันเอง โดยเกลม็องโซจากฝรั่งเศส ต้องการจะปกป้องฝรั่งเศสจากการถูกเยอรมนีรุกรานในอนาคต จึงเรียกร้องเงินค่าปฏิกรณ์สงครามเป็นจำนวนสูงลิบ เพื่อทำให้เศรษฐกิจของเยอรมนีนั้นตกต่ำ โอกาสที่เยอรมนีจะมารุกรานจะได้น้อยลงไปด้วย
สี่ผู้นำของชาติที่ชนะ
ส่วนจอร์จจากสหราชอาณาจักร กลับอยากให้ฟื้นฟูเยอรมนี โดยมองว่าเยอรมนีจะเป็นคู่ค้าที่แข็งแกร่งต่อสหราชอาณาจักร
ทางด้านออร์ลันโดจากอิตาลี ก็ต้องการจะขยายอำนาจของอิตาลีออกไป ให้เป็นหนึ่งในมหาอำนาจ และมีบทบาทเคียงคู่กับชาติมหาอำนาจอื่นๆ
ส่วนวิลสัน เขาต้องการที่จะให้โลกเปลี่ยนแปลงตามหลักการทั้ง 14 ข้อ ในขณะที่ชาติอื่นๆ มองว่าวิลสันนั้นไร้เดียงสาและเพ้อฝันเกินไป อีกทั้งหลักการทั้ง 14 ข้อนี้ก็ยากที่จะแปลงเป็นนโยบาย
ท้ายที่สุด เหล่าพันธมิตรยุโรปก็ได้ตกลงที่จะใช้ไม้แข็งกับเยอรมนี โดยบังคับให้เยอรมนีต้องสละดินแดนราว 10% รวมทั้งดินแดนต่างชาติอื่นๆ ที่เยอรมนีครอบครอง
ส่วนข้ออื่นๆ นั้น ก็มีการให้ถอนทหารออกจากบางดินแดน จำกัดจำนวนทหารในกองทัพบกและกองทัพเรือ ไม่อนุญาตให้มีกองทัพอากาศ และให้คาดโทษ “จักรพรรดิวิลเฮ็ล์มที่ 2 แห่งเยอรมนี (Wilhelm II)” และผู้นำชาติอื่นๆ ในฐานะอาชญากรสงคราม
ที่สำคัญที่สุด เยอรมนีต้องยอมรับความผิดฐานเป็นผู้เริ่มต้นสงครามโลกครั้งที่ 1 และต้องจ่ายค่าปฏิกรณ์สงครามจำนวนมหาศาล ชดใช้ค่าเสียหายให้สัมพันธมิตร
สนธิสัญญาแวร์ซาย ได้รับการลงนามในวันที่ 28 มิถุนายน ค.ศ.1919 (พ.ศ.2462) ซึ่งเมื่อห้าปีก่อนนั้น ในวันเดียวกัน “กัฟริโล ปรินซิป (Gavrilo Princip)” ได้ปลงพระชนม์ “อาร์ชดยุกฟรันซ์ แฟร์ดีนันท์ แห่งออสเตรีย (Archduke Franz Ferdinand of Austria)” และพระชายา จุดประกายให้เกิดสงครามตามมา
ถึงแม้ในสนธิสัญญาจะมีบทบัญญัติเรื่องการตั้งองค์การสันนิบาตชาติ ซึ่งมีจุดมุ่งหมายในการรักษาสันติภาพระหว่างประเทศ แต่การกดขี่เยอรมนีอย่างหนักในครั้งนี้ ก็แสดงให้เห็นว่าสันติภาพนั้น คงอยู่ไม่นานนัก
เยอรมนีเองก็โกรธแค้นอย่างหนัก และมองว่าสนธิสัญญาสันติภาพนี้ เป็นเพียงแค่สนธิสัญญาที่ใช้บังหน้าในการเอาเปรียบชาติตน
ค่าปฏิกรณ์สงครามที่เยอรมนีต้องจ่ายนั้น หากตีตามค่าเงินปัจจุบัน เมื่อตีเป็นดอลลาร์ จะอยู่ที่ประมาณ 33,000 ล้านดอลลาร์ (ประมาณหนึ่งล้านล้านบาท) ซึ่งมหาศาลจนไม่มีใครคิดว่าเยอรมนีจะจ่ายทั้งหมดได้ ซึ่งอันที่จริง นักเศรษฐศาสตร์ก็ประเมินว่าหากเยอรมนียอมจ่ายจริงๆ เศรษฐกิจของยุโรปคงล่มสลาย
และก็ไม่ใช่ทุกคนจะเห็นด้วยกับสนธิสัญญานี้ หลายคนมองว่าสนธิสัญญานี้ไม่ได้รับรองว่าเยอรมนีจะไม่รุกรานในอนาคต สภาอเมริกันก็ไม่ได้ให้สัตยาบัน และสหรัฐอเมริกาเองก็ไม่ได้เข้าร่วมองค์การสันนิบาตชาติ
ประชาชนชาวเยอรมันต่างโกรธแค้น และเป็นตัวจุดประกายให้พรรคนาซีได้รับความนิยมขึ้นมาในยุค 20 (พ.ศ.2463-2472) และยุค 30 (พ.ศ.2473-2482) โดยนาซีนั้น ให้สัญญาว่าจะลบล้างความอับอายของเยอรมนี ที่ถูกสนธิสัญญาแวร์ซายเอาเปรียบ
และในเวลาต่อมา ก็เป็นช่วงเวลาที่นาซีเรืองอำนาจและเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่ 2
- 55
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
