สายลมรักในฤดูหนาว ตอน ๗
สายลมรักในฤดูหนาว ตอน ๗
-พี่ชาย-
...”เราไม่ควรให้อภัยซูที่ไม่รับผิดชอบต่อชีวิตเธอ...”
-ยอง-
...”พี่เป็นใคร ถึงจะยกโทษให้เขาได้...”
...”สิ่งที่เราให้กันได้คือ ไม่ใช่ให้อภัยกัน แต่ต้องปลอบใจกัน...”
...”ตอนที่ฉันเป็นเนื้องอกในสมองครั้งแรก ฉันก็อยากให้คนอื่นปลอบใจฉันเหมือนกัน...”
...”แต่ไม่มีใครปลอบใจฉัน เหมื่อนพี่เลย...”
...”ที่แย่ยิ่งกว่านั้น พวกเขาสั่งให้เด็กหกขวบต้องกล้า
นั่นมันโหดร้ายมาก...”
...”พวกเขาเอาแต่พูดว่า...”
[ไม่เป็นไรนะยอง]
[การผ่าตัดไม่น่ากลัวอย่างที่คิด]
[หนูต้องชนะโรคนี้ได้]
[คีโมเหรอ เรื่องจิ๊บจ๊อย]
-พี่ชาย-
...”ไม่งั้นจะให้พวกเขาพูดว่าอะไร...”
-ยอง-
[รู้สึกไม่ดีก็ไม่เป็นไร]
[ยอง ไม่ต้องรู้สึกสบายตลอดเวลาก็ได้]
[กลัวบ้างก็ได้ ร้องไห้บ้างก็ได้]
...”ถ้ามีใครพูดกับฉันอย่างนั้น...”
...”ร้องให้สักสองวันคงดีขึ้น...”
...”นี่อาจเป็นเพราะตอนนั้นฉันไม่ได้ร้องไห้...”
...”แค่คิดถึงตัวเองตอนอายุหกขวบทีไร...”
...”ฉันมักจะร้องไห้...”
...”โอซูคนนั้นคงเหมือนฉัน...”
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
