ผ่านไปก็ลืมได้เอง ปลดความหวังลงค่ะ เป็นคนที่ชอบแนะนำเพื่อนให้รู้จักกันแต่ต่อมาเพื่อนก็ไม่สนเราเพราะมีเพื่อนใหม่เยอะแยะทีแรกเราก็รู้สึกผิดหวังนะ แต่มาคิดอีกทีว่าควรดีใจที่พาเพื่อนมารู้จักกันแล้วเราทำดีแล้วล่ะ แล้วคัดกรองกันไปคงไม่ใช่เพื่อนของเราแท้และคงทำบุญร่วมกันมาเท่านี้เอง จบเราไม่ผิดหวังแล้วรู้สึกเสมือนว่าทำหน้าที่เรียบร้อยแล้วค่ะหมดหน้าที่เราแล้วล่ะเท่านี้เองสบายใจ ความผิดหวังเป็นอกุศลด้วยนะเพราะจะก่อบาปคือโทสะให้แก่เราแต่ถ้าเรามีสัมมาทิฏฐิ เข้าใจคิดไปในทางกุศล จิตเราเป็นบุญเกิดกุศลด้วยค่ะ