การนั่งสมาธิ คือการนั่งรู้สึกตัว ปล่อยวางกายใจ
ขึ้นกับจริตของแต่ละคน หากมีจริตไปทางนั่งสมาธิ แค่ปล่อยวางไปทีละขันธ์ หลักเนื้อแท้ของการทําสมาธิคือ ใจจะค่อยๆปล่อยออกจากขันธ์ออกจากอารมณ์ต่างๆนั้นเอง แค่ รู้สึก ไม่ไปปรุงแต่ง เหลือแต่รู้ เข้าสู่วิปัสสนาญาณ
แต่หากมีจริตที่ไม่สามารถนั่งสมาธิได้ การหมั่นรู้สึกตัว ดูกายดูจิต ในชีวิตประจําวันก็สามารถทําได้ คือ แค่ รู้สึก ไม่เข้าไปปรุงแต่ง จนสุดท้าย จิตตั้งมั่นขึ้นมา ชั่วแว๊บๆ
สิ่งที่บอกกล่าวมา เกิดได้ทั้งลืมตาหรือหลับตา
หากนั่งสมาธิจนชํานาญ เวลาลืมตาใช้ชีวิต ก็สามารถเกิดสิ่งหล่าวนี้ได้เองเหมือนกัน แม้ไม่ได้ฝึกดูจิตมาเลย เพราะกําลังของสมาธิที่มี ทําให้จิตตั้งมั่นขึ้นมาเองได้
สุดท้ายแล้ว การปฏิบัติทั้งหลาย ล้วนเข้าสู่ระดับจิตใจ อยู่เหนือลักษณะท่าทาง ทางกายต่างๆนั้นเอง ไม่เกี่ยวกับการลืมตาหรือหลับตา หรือ ต้องนั่งสมาธิถึงจะเห็นเลย แต่จากการสังเกตุตัวเองแล้ว หากนั่งสมาธิด้วย จิตผู้รู้จะทรงตัวอยู่ได้นาน และมีกําลังที่จะเล่นกับจิตกับใจได้มากกว่า
ภาพ. วัดเขียนเขต จ.ปทุมธานี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
