"ไม่มีสิ่งใดเสียเวลาไปกว่าการทำในสิ่งที่ไม่ได้อยากทำ และไม่ได้นำพาคุณไปสู่เป้าหมายอีกแล้ว"
วันนี้ เป็นวันทำงานวันสุดท้ายของผมครับ ผมอยากจะมาแบ่งปันเรื่องราวในการทำงานของผม และเหตุผลที่ทำให้ผมตัดสินใจลาออกจากงานประจำในขณะที่สถานการณ์กำลังย่ำแย่แบบนี้
ผมเป็นวิศวกรหนุ่มคนหนึ่งที่จบมาจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง ตั้งแต่สมัยเรียนผมเป็นคนที่ไม่ค่อยได้ใส่ใจในการเรียนมากนัก วิชาไหนที่ผมไม่ได้สนใจผมจะคิดแค่ว่าเรียนให้มันผ่านๆ ไป แต่ถ้าเป็นวิชาที่ผมสนใจผมจะมุ่งมั่นเป็นพิเศษ จิตใจของผมจะ Focus กับสิ่งที่ผมอยากทำเท่านั้น ซึ่งตัวผมเองไม่มั่นใจนักว่านิสัยนี้จะเป็นข้อดีหรือข้อเสียของผม แต่มันติดตัวผมมาตั้งแต่เกิดและไม่เคยหายไป
หลังจากจบมา ผมเริ่มทำงานประจำที่แรก ผมทำได้ 7 เดือนก็ "ลาออก" ด้วยเหตุผลเกี่ยวกับปัญหาครอบครัว ผมกลับไปช่วยที่บ้านทำงานได้ 1 ปี ปลายปี พ.ศ. 2563 โควิดระลอก 3 ระบาดหนัก กิจการที่บ้านเหมือนจะไปไม่รอด และผมเหมือนกลายเป็นภาระของเขา
ผมจึงตัดสินใจหางานทำใหม่อีกครั้ง หลังจากทำไปได้เพียง 3 เดือน ผมก็เริ่มรู้สึกตัวว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากทำ งานของวิศวกรสำหรับผมมันช่างน่าเบื่อ ผมไม่มีกะจิตกะใจทำงานเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ยังคงอดทนฝืนใจทำต่อไป เพราะผมกลัวว่าจะไม่มีเงิน แค่นั้น
วันนี้ หลังจากที่ผมฝืนใจมาระยะหนึ่ง ผมก็ได้ตัดสินใจ "ลาออก" อีกครั้ง ผมรู้สึกว่าผมไม่สามารถทำมันต่อไปได้อีกแล้ว แม้แต่วันเดียวผมก็ไม่อยากทำ เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากทำ และไม่ได้นำพาผมไปสู่เป้าหมายที่ผมอยากไป ไม่ใช่ทางที่ผมอยากเดิน
ใช่ครับ เหตุผลมันช่างเรียบง่ายและผมอาจเป็นคนโง่ในสายตาหลายๆ คน การลาออกในสถานการณ์เศษฐรกิจย่ำแย่แบบนี้ บ้านเมืองเป็นแบบนี้ มันช่างเป็นเรื่องโง่เง่ามากๆ
แต่ความคิดของผม การอดทนทำสิ่งที่ไม่ได้อยากทำ และไม่ทำให้คุณไปสู่เป้าหมายในชีวิตนั้น ช่างเป็นเรื่องที่เสียเวลาและโง่เง่ามากกว่าการลาออกเสียอีก
ท่ามกลางพายุที่กำลังสาดซัดโลกใบนี้อยู่ ในขณะที่ทุกคนหลบอยู่ภายในหลุมที่ดูปลอดภัย ผมเพียงแค่อยากที่จะก้าวออกไปผจญกับมันและหาวิธีอยู่รอดให้ได้กลางพายุนั้นก็เท่านั้นเอง
ไม่แน่สักวันหลุมที่ดูปลอดภัยอาจจะถล่มลงมาก็ได้ ถึงเวลานั้นเมื่อคุณต้องออกจากหลุมหลบภัยนั้นมาแบบกระทันหัน ผมอาจจะนำคุณไปหลายก้าวแล้วก็ได้ ใครจะไปรู้ ...
25 ส.ค. 2564
#มนุษย์คนหนึ่ง
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
