เหนื่อยป่างตายชนิดที่คนทั่วไปจินตานารไม่ถึงเลยทีเดียว เพราะตั้งแต่ผมยังเด็กก็โดนมองว่าเป็นลูกพ่อ พ่อเลวลูกก็เลวทั้งๆที่ผมไม่ได้เป็นแบบพ่อ โตมากับการถูกบลูลี่ ถูกทำร้ายทั้งกายและใจตั้งเเต่ดูถูกเหยียดหยามยัน ไล่ล่าหมายเอาชีวิต ตลอดอยู่ในรั้วโรงเรียน ทั้งในครอบครัว สังคมรั้วโรงเรียน (แม้เเต่ครูกับเพื่อนก็มีส่วนร่วม) จนป่วยเป็นซึมเศร้า
เเละโรคทางจิตเวชในตอนนั้นก็ไม่ได้เปิดกว้างเหมือนทุกวันนี้ พอคนอื่นเขารู้ก็มองเหมือนผมเป็นคนบ้า ไม่สมประกอบ พ่อก็ปากเสียพูดเเทงใจสุดท้ายก็เข้าใจกัน ส่วนแม่จะหนักสุดชอบหาเรื่องทะเลาะทุกวี่ทุกวันเพราะลูกน้องทำงานไม่ได้ดั่งใจแล้วเอาอารมณ์มาลงที่ลูก จนอยากตายลาโลกตั้งแต่7ขวบยัน มหาลัย โชคดีที่อาจารย์ช่วยคุย (เหล่าอาจารย์ที่เป็นนักจิตในด้านต่างๆ) เพราะแม่ชอบโทษว่า ผมคือต้นเหตุที่ทำให้บ้านลุกเป็นไฟ
ถ้าผ่านแบบคนธรรมดายังพอทนไหว เเตุ่้าผ่านมาพร้อมตอนป่วยด้วยเนี่ย เอาเรื่องกว่าที่คิด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
