เคยตอนไปค่ายลูกเสือตอนม.1 คืนก่อนจากลับผมบอกให้เพื่อนๆอย่านอนหันหัวตรงจั่วบ้านเพราะแม่ผมสั่งมา แต่เเก๊งผมไม่มีใครทำตามสุดท้ายผมต้องนอนหันหัวตรงจั่วตามเพื่อน ตัวบ้านพักมีสองชั้นชั้นล่างจาเเบ่งเป็น2ฟากมีทางเดินแคบๆตรงกลาง ชั้นสองจามีบันไดเป็นซี่ๆเเล้วจามีห้องสองฟาก ซึ่งฟากผมนอนกันหกคน เเบ่งออกเป็น3/3ในห้องมีทางเดินตรงจั่ว+ตรงกะบันไดตรงกลาง พอปิดไฟปุ๊บซักพักเห็นเงาลางๆเป็นควันๆสภาพคือผีผญ.ออกเเนวหน้าเละๆหน่อยผอมๆเเห้งๆผมยาววว ชุดเดรสขาวยาวๆค่อยๆลอยมาจากบันไดเเล้วค่อยๆลอยใกล้เข้ามา ผมกระพริบตาซำ้ๆ รู้เลยว่าตาไม่ฝาด ซักพักก็หายไปเฉย ตอนนั้นผมก็ไม่ได้ตกใจไรมากเพราะมองไม่ชัดสายตาสั้นเลยไม่ค่อยหลอน บวกกับมีเพื่อนนอนขนาบ ผมเลยตัดสินใจหลับไปเลย