"หมากฝรั่งกับรอยแหว่งบนหนังศีรษะ"
.
.
อยู่ๆก็นึกถึงเรื่องสมัยเด็ก ย้อนไปเมื่อสมัยฉันยังเป็นเด็กอนุบาล
ฉันไว้ผมยาว ตัดหน้าม้าเหมือนแนนโน๊ะ (แม่ตัดให้และภูมิใจมากที่ออกมาแล้วน่ารัก 555) เรื่องราวนี้เกิดขึ้นเพียงเพราะว่าการนั่งรวมกลุ่มกันเป็นเหตุ
เป็นเรื่องปกติของเด็กอนุบาลที่จะนั่งทำกิจกรรมพร้อมคุณครูกันเป็นกลุ่ม
แต่ในวันนั้นมันพิเศษอยู่ตรงที่ว่า มันมีคดีเกิดขึ้นอยู่คดีหนึ่งที่หยั่งรากลึกในจิตใจของฉันมาจวบจนถึงทุกวันนี้
..คดีที่ว่าก็คือ ว่าด้วยการปาหมาดฝรั่งลงหัว..
เท่าที่หัวใจดวงน้อยของฉันรู้สึกในตอนนั้นและห้วงความคิดเล็กจิ๋ว ณ วัยเด็ก
ฉันจำได้ว่าฉันเพิ่งรับรู้ความรู้สึกอับอายเป็นครั้งแรกๆเลยก็ว่าได้
ฉันนั่งอยู่ท่ามกลางกลุ่มเด็กอนุบาล ที่อายุประมาณ 4-6 ขวบ
ทุกคนกำลังเล่นไปเรื่อย ต่างก็มิได้นำพากับเสียงคุณครูที่พูดหน้าที่ประชุม
ระหว่างการปราศรัยอย่างเข้มข้นเพราะคุณครูต้องตะเบ็งเสียงแข่งกับเด็กนับร้อย
ฉัน ซึ่งกำลังนั่งหน้าตาจิ้มลิ้มผมยาวสวยอยู่นั่น เกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นบนหัว
มันเป็นความรู้สึกเหมือนมีใครสักคนเอาอะไรสักอย่างมาแปะหัวฉัน
ฉันชะงัก พลางเอามือลองลูบที่หัวดู ปรากฏว่า ณ ตอนนั้นสิ่งที่มือเล็กของฉันสัมผัสได้ คือเนื้อยืดย้วยของหมากฝรั่งที่ยาวเฟื้อยออกมาตามการยืด
และที่สำคัญ มันติดผมสลวยของฉันออกมาด้วย!
ตอนนั้นฉันจำเหตุการณ์ต่อไปไม่ได้ รู้แต่ว่าคุณครูประจำชั้นพาฉันไปห้องน้ำเพื่อสระผมและล้างเอาเจ้าหมากฝรั่งติ๊งต๊องนี้ออก แต่มันไม่ออก
สิ่งสุดท้ายที่ครูควรทำ แต่ก็จำต้องทำ ณ ตอนนั้นคือ
ครูหยิบกรรไกรมา แล้วหั่นฉับ! ไปที่ผมสลวยของฉัน......
เยี่ยมเลย ตอนนี้ผมบนหัวน้อยๆของฉันได้แหว่งไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว.....
ความรู้สึกอับอายมันเป็นยังไงนะ ไม่เคยสัมผัส แต่ก็เพิ่งมารู้สึกเอาทีหลัง
ตอนนั้นครูอีกคนก็พยายามหาตัวมือปาหมากฝรั่ง แต่ก็เท่านั้นแหละ
ใครมันจะไปยอมรับล่ะ ยิ่งตอนเราเป็นเด็ก เรายิ่งไม่กล้าบอกใครว่าทำเรื่องอะไรไป ยังไงก็ไม่บอกแน่ๆ
แต่ที่รู้คือ ฉันกลับออกมาพร้อมสายตานับร้อยที่มองดูว่าฉันโดนลากไปไหนมา
เสื้อผ้าเปียกไปอีกเพราะสระผม ครูเลยต้องพาไปเช็ดตัว
ตอนนั้นฉันก็ได้แต่มองหาผู้ต้องสงสัยหัวใจกระเตาะนับร้อยที่มองมา
ก็ไม่มีทางเดาได้หรอกว่าใครเป็นใคร ได้แต่ทำหน้าเศร้าเคล้าน้ำตายาวไป
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนฉันเรียนอนุบาล มองย้อนกลับไปคือก็ขำนะ แต่ฉันในวัยนั้นขำไม่ออก ครูเรียกแม่มารับกลับบ้านเลย ดีนะที่ตอนนั้นเป็นช่วงบ่าย ใกล้เลิกเรียนแล้ว
และช่วงเวลา 3 ปีที่เรียนที่นั่น ฉันเกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยขึ้นอีกครั้งในตอนอนุบาล 3 สงสัยว่าผมของฉันคงถูกโฉลกกับหมากฝรั่งล่ะมั้ง แทนที่จะอยู่แต่ในปาก (ของคนอื่น) กลับอยากออกมาสูดอากาศบนหนังหัว (ของคนอื่น) เช่นกัน 55555
เฮ้อ......โชคดีจัง หมากฝรั่งแปะหัว :D :D
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
