29 ส.ค. 2021 เวลา 15:12 • ปรัชญา
บทความของ...คนนอนเรือ...
พริ้วลมไผ่พัดต้องนกเขาร้องขันคู่ ค่ำคืนนี้เงียบหาย เสียงลมฝนพัดตึ้งกบเขียดร้องระงม ใครกันหนอบอกให้คอย แสงตะกียงดวงน้อยฟ้าค่ำมืดลงแล้ว เรือลำน้อยหาปลา ลมช่างแรงหวีดหวิวพริ้วเพลงขลุ่ยเว้าหวานบอกตำนานครั้งก่อน ทอดตัวลงล้มนอนสะท้อนหัวใจเงียบเหงา แพสะดุ้งคอยย้ำเตือน หมู่ปลาว่ายชลแหวกแหวก ว่ายเวียนแข่งขันสืบชีวิตพงศ์เผ่าพันธุ์
ทำนั้นทำเพื่ออยู่อยู่เพื่อสู้ต่อไปไปฉันยังต้องไปให้ไกล คิดคำนึงถึงอยู่สู้มาเคียงบ่าร่วมแรงแรงไหล่ทางกลางห่าฝน ทนทุกข์ร่วมทุกคนทนเจ้าจงอดทน คือคนดีที่คนต้องการ
ลำไผ่กอประสานเป็นแพทวนกระแส ถูกลมพะวงห่วงหา ข้าวไม่มีจะกินแผ่นดินไม่มีให้อยู่ ไฟเมืองลามลุกไหม้
เสียงพิณโดด ติ ต่ง ค่ำลงแล้วเจ้าเอย เรือลำน้อยหาปลา
สียงแคนแตร แล่น แตร แพไม้ไผ่ทนงส่งดวงใจถึงคนเฝ้าคอย
ปลายังคงว่ายวน คนยังคงว่ายเวียน เพียงหยัดยืนสู้ต่อไป
โฆษณา